Brown Sandra Niebo i piekło

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Howell poczuł, jak ostrze narzędzia wsuwa się między jego uda, dokładnie podgenitalia.Zakwilił i uniósł się na czubki palców.- Zdobędę pieniądze - zaskamlał przerażony.- Ale musisz mi dać więcej czasu.- Twój czas się skończył, Kenny.- Mężczyzna przy�cisnął mocniej ostrze noża.- Nie, nie.Proszę, na miłość boską, nie.Będę miał forsę dla ciebie.- Całą?- Co do centa.- Kiedy?- Za.miesiąc.Drugi napastnik puścił jego włosy.Howell w ostatniej chwili uniknął nadziania się na ostrze.- Za dwa tygodnie - poprawił się.Powolnym ruchem mężczyzna wycofał nóż.- Dobrze.Dwa tygodnie.- Wyszczerzył zęby, a po chwili spojrzał groznie.- Nie kłopocz sięszukaniem nas.Będziemy nad tobą krążyć jak muchy nad kupą gówna, Kenny.Razem z towarzyszem opuścił plamę światła neonu i znik�nął w ciemnościach nocy.Ken opadł na kolana i zwymiotował.Gdy ustąpiły skurcze, zaczął na kolanach rozpaczliwieszukać kluczyków od samochodu.Zwiatła samochodu wyrwały Schyler z zamyślenia.Sie�dząc na werandzie, leniwymiruchami bosych stóp poruszała huśtawką" Powoli zapadała w drzemkę.Dopóki nie zaczęłapracować w biurze, nie wiedziała, czym jest zmęczenie.Zawsze rano przybywała pierwsza ikończyła pracę dobrze po zmierzchu.Uśmiechnęła się do Kena, gdy ten z trudem wspinał się po schodach.- Cześć! Wyglądasz tak, jak ja się czuję.- Ja.Mam rozstrój żołądka.- Mam nadzieję, że to nic poważnego.Pokręcił głową.- Czy to dlatego nie było cię na kolacji?- Nie.Po prostu nie miałem czasu.- Przemierzył werandę w kierunku wejścia do domu.- Jeśli masz trochę wolnego czasu, chciałabym cię o coś zapytać.Zatrzymał się i zwrócił ku dziewczynie.- Ja także chcę cię o coś zapytać - powiedział z tru�dem.- Zmiało!- Czy sypiasz z Cashem Boudreaux?Uśmiech znikł z twarzy Schyler.To pytanie zawierało w sobie zniewagę.Poza tym uważała,że nikt nie ma prawa ingerować w jej życie osobiste.- Oczywiście, że nie.Postąpił krok w jej kierunku.- Krąży po mieście taka plotka.Ciemność ukryła rumieniec, jaki zalał jej twarz.Nie dała jednak poznać po sobie, jak bardzojego słowa wytrąciły ją z równowagi.Machnęła ręką.- Wiesz, jak ludzie w okolicy lubią gadać.- W każdej plotce tkwi odrobina prawdy.- Nie tym razem.- Spędzasz z nim całe dnie.- Ale nie noce! - Była zbyt zmęczona, by spierać się z Kenem.- Pracuję z Cashem.Jestemzmuszona spędzać z nim dużo czasu.Pracowałam z wieloma mężczyznami, ale nie znaczy tojeszcze, że z nimi sypiałam.- Wyjątek w osobie Marka Houghtona daje jednak dużo do myślenia.Schyler zeskoczyła raptownie z huśtawki.- Nie mam zamiaru rozmawiać z tobą o swoim prywat�nym życiu.T o nie twój cholernyinteres.Dobranoc!Złapał ją za ramię, gdy mijała go z podniesioną głową.- Schyler, Schyler - błagał.- Nieodchodz.Zostań i porozmawiaj ze mną.- Porozmawiaj? W porządku.O tym, czy śpię z Boud�reaux lub z kimkolwiek innym? Nie!- Do diabła! Nie rozumiesz, co ludzie o tym myślą?- Mogą myśleć, co im się podoba, ale po tobie spodziewałam się czegoś lepszego.- Nie mogę znieść myśli, że twoje imię jest wiązane z Cashem.- Co radziłbyś mi zrobić? Pracujemy razem.- Wyrzuć go.- Nie mogę! - krzyknęła Schyler.- Nie chcę.Jest mi potrzebny.- Z początku tak nie myślałaś.- Myliłam się.To znakomity pracownik.Wynagrodzenie, które otrzymuje, jest zbyt małe wstosunku do pracy, jaką wykonuje.- W takim razie ty odejdz.Pozwól mi kierować firmą"Schyler nie spodobała się ta propozycja.Miałaby się poddać? Jej starania o zamówienia oddawnych klientów dotychczas nie odniosły wielkiego skutku, ale myśl o rezyg�nacji wydała jejsię nie do przyjęcia.Nie wierzyła, by ktokolwiek inny, nawet Ken, potrafił walczyć tak zacieklejak ona, by zachować Belle Terre.Powiedzenie mu tego wprost byłoby zbyt grubiańskie,próbowała więc odrzucić jego propozycję w miarę dyplomatycznie.- Nie możesz być w dwóch miejscach jednocześnie.- Przeniosę się do biura na placu.- Nie możesz tego zrobić, Ken.- Mogę - perswadował uporczywie.- Daj mi szansę.- To nie jest konieczne.Szczególnie teraz, kiedy.Zacisnął mocniej dłoń na jej ramieniu.- Ja nie chcę.Nie zamierzam pozwolić ci na wykony�wanie pracy stosownej dla prostegochłopa!- Nie jestem taka!- Szybko się stajesz.- Przyciągnął ją ku sobie.- Pamiętam, jak słodka i kobieca byłaś, gdy.- Ken, proszę.- Pozwól mi skończyć.Wciąż cię ko.- Wydawało mi się, że słyszę twój głos.Już najwyższy czas, byś przywlókł się do domu.Proszę, proszę.- Tricia zaśmiała się lekko, stając w progu.- Co wy tutaj robicie oboje?Milczenie trwało długą chwilę.W końcu głos zabrała Schyler [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy