[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Mamy tutaj reguły, których się trzymamy, komandorze  ciągnął Canidy swym drwiącym tonem. Pierwsza znich wymaga nieskazitelnego wygolenia i nieskazitelnego wyglądu.Sam Canidy miał na sobie rozpiętą pod szyją koszulę khaki bez \
adnych dystynkcji, a na niej ciemnooliwkowy sweterbez rękawów z otworami wykończonymi skórą. Raczej brytyjski ni\
amerykański , pomyślał Bitter, a głośnoodpowiedział: Tak jest, sir.Postaram się pana nie zawieść. Oto właściwa postawa! Mam nadzieję, \
e kiedy zjawisz się u admirała, ten spojrzy na twe gładkie policzki,nienaganne kanty u spodni i pomyśli:  No, widać, \
e to jeden z naszych. U jakiego admirała? Jesteśmy tak przejęci wra\
eniem, jakie wywrzesz na admirale, \
e pozwolimy ci skorzystać z naszego packarda. U jakiego admirała?  powtórzył Bitter. Z samego rana zadzwonił do pułkownika Stevensa zastępca dowódcy lotnictwa w Sekcji Marynarki WojennejNaczelnego Dowództwa  oznajmił Canidy. Powiedział, i\
ogromnie \
ałuje, \
e nie mógł właściwie cię powitać wEuropie.Jeśli przeło\
yć to na prostszy język, chciał ci przypomnieć, jakie masz długi wobec marynarki i dlaczego ciętutaj wysłano. Mo\
e lepiej niektóre rzeczy postawić jasno, Dick.Pracuję dla ciebie, koniec kropka.Canidy kiwnął głową i mówił dalej: Następnie spytał pułkownika Stevensa, czy byłoby mo\
liwe, abyś w swym niesłychanie napiętym harmonogramieznalazł dla niego kilkanaście minut.Kiedy Stevens mu odpowiedział, \
e na jego wyczucie mogą z tym być problemy,admirał stał się jeszcze bardziej przymilny i oznajmił, \
e jako stary przyjaciel generała Lorimera z chęcią ugościłby wasobu. Poczekaj, Dick, nie nadą\
am. Odwagi, komandorze.Pułkownik Stevens uznał, \
e poniewa\
nie bez po\
ytku byłoby poznać opinię admirała, więcnie musi koniecznie go informować, \
e ju\
wcześniej rozmawialiśmy z Lori  merem o tobie i nawet na dziś ranoprzewidziano dla was małą pogawędkę w cztery oczy.Dlatego podziękował admirałowi za cenną sugestię izaproponował, abyście spotkali się w południe. Po pierwsze, gdzie? Po drugie, kim jest Lorimer? Na pierwsze odpowiedz
brzmi: w Londynie.Na drugie: generaÅ‚ brygady Kenneth Lorimer z dowództwa ÓsmejFloty Powietrznej stacjonujÄ…cego w High Wycombe jest, jak to siÄ™ mówi,  oficerem odpowiedzialnym za projektAfrodyta. Teraz rozumiem  kiwnÄ…Å‚ gÅ‚owÄ… Bitter. AdmiraÅ‚ tak siÄ™ o ciebie troszczy, \
e zaproponował, i\
da ci samochód z kierowcą, co wzbudziło zrozumiałąpodejrzliwość Stevensa, gdy\
samochody z kierowcą są teraz w Anglii większą rzadkością ni\
piętnastoletnie dziewice. Serdeczne dzięki, Dick, za mile słowa o mojej ojczyz
nie  wtrąciła księ\
na Stanfield. Proszę się nie obrazić, wasza wysokość, ale odradzałbym przerywanie dowódcy. Znowu czegoś nie rozumiem  oznajmił Bitter. Niezale\
nie od liczebności angielskich dziewic, a nie wiem, skąd major Canidy czerpie swą głęboką wiedzę na tentemat, stara się podkreślić to, i\
samochód będzie z kierowcą  wyjaśniła księ\
na. Niepotrzebny nam tutaj szpieg marynarki  dorzucił Whittaker. Mamy dość roboty z francuskimi iniemieckimi, \
eby się jeszcze zajmować angielskimi. Warci jesteście jeden drugiego  obruszyła się księ\
na. śeby was diabli wzięli! Ze wszystkimi obecnymi do kompanii.Bitter zmarszczył brwi. Mam wra\
enie, \
e ktoÅ› mnie tu podpuszcza. Nie, skÄ…d\
e  zaprotestował Canidy. Tyle czasu zajmuje nam szpiegowanie samych siebie, \
e ledwo go namstarcza na Niemców. To, niestety, prawda  wtrąciła księ\
na. Podzielam opiniÄ™ jej ksiÄ…\
ęcej wysokości.Byś nie poczuwał się do długów wdzięczności wobec admirała i w ogólemarynarki, najlepiej będzie gdy do High Wycombe, a potem Fersfield udasz się moim prywatnym packardem.Z wiernąAgnes za kierownicą, \
eby wszystko było naprawdę najwy\
szej klasy. Twoim prywatnym packardem? Wydaje mi siÄ™, komandorze, \
e lepiej, aby pan o tym nie słyszał  zasugerowała księ\
na. Skoro mam nim jechać, to wolałbym wiedzieć, o co w tym chodzi. No có\
, to kwestia dość delikatna  powiedział Canidy  ale jestem zdania, wasza wysokość, \
e trzebazaryzykować i mu zaufać.Stanfield wzruszyła ramionami. Kiedy porucznik Jamison dokonał pierwszego przeglądu posiadłości, zajrzał między innymi do stodoły pełnejsnopków siana.Wścibski jak to on, odstawił kilka snopków, spoza których wyłoniły się drzwi.Nic rzecz jasna nie mogłogo powstrzymać przed ich uchyleniem, a kiedy to zrobił, zobaczył packarda, o którym jej ksią\
ęca wysokość dziwnymtrafem zapomniała, kiedy rząd jego królewskiej mości rekwirował samochody.Księ\
na była wyraz
nie zakłopotana. No, ale skoro przypomniano jej o nim, natychmiast zapragnęła włączyć go do zbiorowego wysiłku wojennego, a jakmyślisz, kto najbardziej zasługiwał na to, aby go otrzymać?Bitter zachichotał. Na bokach wymalowaliśmy  U.S.Army i przypięliśmy tabliczki z numerem ewidencyjnym Whittakera. Dlaczego Whittakera? Ciągle nie wiemy, jak dostać na niego papiery  wyjaśnił sam zainteresowany. Zakładamy jednak, \
e niewielujest \
andarmów, którzy będą chcieli sprawdzać dokumenty packarda nale\
ącego do amerykańskich Wojsk Lądowych, aprowadzonego przez angielską sier\
ant. Stevens uznał, \
e lepiej będzie niczego nie widzieć, obawiam się jednak, \
e mogÄ…znalez
ć się jakieś małoduszneosoby, które będą podejrzewać, \
e w związku z moim prywatnym packardem zostały złamane jakieś przepisy. Dlatego, Eddie, musisz mieć się na baczności  ostrzegł Whittaker. To jeszcze nie wszystko  dorzucił Canidy. Dawaj, niechaj wiem, na co się nara\
am. Gdybyś nie zadawał niepotrzebnych pytań, nie uzyskałbyś potencjalnie niebezpiecznych informacji.Kiedy teraztrafisz na jakiegoś nadgorliwego policjanta, nie będziesz ju\
mógł w zgodzie ze swym sumieniem twierdzić, \
e o niczymnie wiedziałeś. Co mam powiedzieć, jak mnie zatrzymają? Najlepiej się nie zatrzymuj  odparował Canidy  tak będzie łatwiej. Niech cię cholera. Kiedy Jamison i ja ukradliśmy forda i Stevens zrobił z tego sprawę  przypomniał Whittaker  Dick powiedziałmu, \
e to element programu szkoleniowego.Teraz ju\
się niczym takim nie wykpimy. Normalnie powinienem ci udzielić pouczenia, \
ebyś mówił admirałowi tylko tyle, ile musi wiedzieć  rzekłCanidy. Jeśli tego nie robię, to tylko z tej przyczyny, \
e byłeś za krótko, aby cokolwiek zwąchać.Bitter zerknął na Whittakera [ Pobierz całość w formacie PDF ]