Hill Antonio Lato martwych zabawek

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To prawda?Joana starała się powstrzymać łzy. Co miałam mu napisać? spytała łamiącym sięgłosem. Jego wiadomość przyszła z próżni, znikąd.Początkowo nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Otarładłonią upartą łzę. Myślałam o tym.Napisałam kilka e-maili, ale żadnego nie wysłałam.Ale on nalegał.W końcuodpowiedziałam i utrzymywaliśmy coś w rodzajukorespondencji.W jednym liście zaproponował przyjazddo Paryża. I spotkałaś się z nim?Zaprzeczyła ruchem głowy. Wiesz, że zawsze byłam tchórzem powiedziała zgorzkim uśmiechem. Pewnie znowu go zawiodłam.35Felix opuścił głowę. I dlatego tu jesteś? Zadasz sobie tylko rany.Musisz życie zacząć od nowa.Wrócić do Paryża. Nie mów mi, proszę, co mam robić. Nieporuszyła się, ale po raz pierwszy spojrzała mu prosto woczy. Zostanę tutaj, dopóki się nie dowiem, co stało siętamtej nocy.Nie poprzestanę na tym niejasnymtłumaczeniu: może wypadł, może skoczył.Może ktoś gowypchnął. To był wypadek, Joano.Nie zadręczaj się.Nie słuchała go, mówiła dalej, szukając ujścia dlaswoich myśli. I nie rozumiem, jak Enric godzi się z tym.Czy niechce wiedzieć, co się stało? On wie.To tragedia, ale życie idzie naprzód.Pławienie się w bólu to choroba. Ale prawda nie jest znakiem choroby, Felixie! Tojest konieczność.Przynajmniej ja ją muszę znać. Po co? Czuł, że doszli do sedna sprawy.Podniósł się i podszedł do Joany.Kolana się pod nią ugięły i upadłaby, gdyby jej niepodtrzymał. Po to, by wiedzieć, gdzie zawiniłam powiedziałacicho. I jaką cenę muszę zapłacić. Nie w ten sposób można odkupić winy, Joano. Odkupić winy? Dotknęła ręką czoła.Byłopokryte potem. Zawsze mówicie to samo, Felixie.Winynie da się odkupić.Wina zostaje z tobą do końca!Zapadła cisza, od której te słowa odbiły się echem.Felix zrobił jeszcze jeden wysiłek, ale wiedział, że jej nieprzekona. Zranisz tych, którzy usiłują pogodzić się z tą36tragedią.Enrica, jego żonę, ich córkę.Mnie.Ja też bardzokochałem Marca, był dla mnie więcej niż bratankiem.Byłem przy nim, jak rósł.Widziałem, jak dorastał.Wyprostowała się nagle.Podała mu rękę i szybko jąwycofała. Ból jest czasem nieunikniony. Spojrzała naniego ze smutnym uśmiechem, odwróciła się i poszła wkierunku drzwi wyjściowych.Otworzyła je i czekała.Gdyzbliżył się, dodała: Trzeba nauczyć się z nim żyć. Tonjej głosu się zmienił, stał się zimny, pozbawiony emocji,niemal urzędowy. Dzisiaj rano rozmawiałam z Savallem.Sprawa jest teraz w rękach pewnego inspektora.PowiedzEnricowi.To jeszcze nie jest koniec, Felixie.Skinął głową i pocałował ją w policzek.Już zadrzwiami, zanim zszedł ze schodów, odwrócił się do niej ipowiedział: Są sprawy, których lepiej nie kończyć.Joana udała, że nie słyszy, i zamknęła drzwi.Przypomniała sobie otwartą pocztę w komputerze i usiadła,aby ją przeczytać.373Dochodziło wpół do pierwszej, gdy H�ctor wysiadłz taksówki przed budynkiem Poczty Głównej.Za starąwielką bryłą gmachu krył się labirynt uliczek, które nigdynie poddały się modzie i nie przekształciły w ekskluzywnądzielnicę jak pobliski Bom.Były to uliczki, którychmieszkańcy wywieszali pranie na balkonach i nawet możnabyło ukraść to pranie sąsiadce z naprzeciwka; uliczki, przyktórych nie odnawiano fasad, bo nie było miejsca naustawienie rusztowań, a w parterowych lokalach, kiedyśopuszczonych, teraz mieściły się prowadzone przezPakistańczyków sklepy spożywcze, butiki z etnicznymiwyrobami i gdzieniegdzie bar ze ścianami wyłożonymistarymi kafelkami.Tam właśnie, przy ulicy Milans, nadrugim piętrze wąskiego brudnego budynku miał swójgabinet doktor Omar.Gdy H�ctor doszedł do rogu,instynktownie poszukał w kieszeni komórki, lecz zarazprzypomniał sobie, że rano zostawił ją bez życia w domu.Cholera.Chciał zadzwonić do Andreu i zapytać, czy Maurowie nie atakują.Uśmiechnął się na myśl, że takieokreślenia stały się teraz politycznie niepoprawne, i powoliposzedł wąską ulicą.Droga była wolna.Wbrewoczekiwaniom na ulicy nie było nikogo.Nic dziwnego.Obecność policji na ogół sprawiała, że wielu mieszkańcówtej okolicy, na ogół bez dokumentów, wolało się jej niepokazywać na oczy.Bo rzeczywiście w drzwiach domu stałmłody policjant znany H�ctorowi z widzenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy