LU. VII IX. Hasek Jaroslaw Przygody Dobrego Wojaka Szwejka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W szesnastce spotkał się Szwejk z dziewiętnastoma ludzmi w gatkach.Byli totacy, którzy w papierach swoich mieli uwagę: Streng beh�ten! Beobachten!Pilnowano ich też bardzo troskliwie, aby nie pouciekali.Gdyby te kalesony były czyste, a okna nie miały krat, to na pierwszespojrzenie można by było mniemać, że się jest w szatni łazni parowej.Szwejka przyjął tzw.ciemerkomendant - służbowy szesnastki, chłopzarośnięty, w rozchełstanej koszuli.Zapisał sobie jego nazwisko na skrawkupapieru wiszącym na ścianie i powiedział:- A jutro to ci będzie u nas dopiero przedstawienie.Zaprowadzą nas dokaplicy na kazanie.My, wszyscy w gaciach, stoimy zawsze pod amboną.To cibędzie frajda.Kaplica domowa cieszyła się wielkim powodzeniem w garnizonie, jak zresztącieszy się zawsze we wszystkich więzieniach i domach poprawczych.Wcale niechodziło o to, aby przymusowe odwiedzanie kaplicy więziennej miało przybliżyćodwiedzających do Boga albo podnieść ich moralnie.O takich głupstwach niemogło być mowy.Nabożeństwa i kazania były jedynie wspaniałym urozmaiceniem nudywięzienia garnizonowego.Nie chodziło o to, żeby się znalezć bliżej Boga, ale o to,że po drodze do kaplicy nadarzy się możliwość znalezienia niedopałka papierosalub cygara.Boga całkowicie przesłonił mały niedopałek, beznadziejnie walającysię w spluwaczce lub w kurzu na ziemi.�w maleńki woniejący przedmiot miałprzewagę nad Bogiem i zbawieniem duszy.A przy tym jeszcze to kazanie, istna frajda i zabawa! Kapelan wojskowy OttoKatz był jednakże przemiłym człowiekiem.Kazania jego były niezmierniezajmujące, wesołe i odświeżające nudę garnizonową.Umiał cudownie ględzić oniezmiernej łasce bożej, podtrzymując na duchu opuszczonych więzniów ipohańbionych mężów.Umiał wspaniale perorować z kazalnicy czy ołtarza.Bajecznie także ryczał przed ołtarzem swoje: Ite missa est. Całe nabożeństwoodprawiał w sposób wysoce oryginalny, odwracając cały porządek mszy świętej;a gdy był mocno pijany, wymyślał nowe modlitwy, nową mszę świętą i swójwłasny rytuał, w ogóle coś, czego tutaj jeszcze nie było.I jeszcze ta uciecha, kiedy to czasami pośliznął się i upadł z kielichem, zmonstrancją czy mszałem, a potem oskarżał głośno ministranta - brał ich spośródwięzniów - że mu umyślnie podstawił nogę, i natychmiast, w obliczuprzenajświętszego sakramentu, łajał go grożąc separatką i kajdankami.A domniemany winowajca cieszy się, że bierze udział w tej całej frajdzie wkaplicy więziennej.Gra wielką rolę i z godnością się z niej wywiązuje.Kapelan polowy Otto Katz, najdoskonalszy ksiądz wojskowy, był %7łydem.Niema w tym zresztą nic osobliwego.Arcybiskup Kohn był też %7łydem, i jeszcze dotego kolegą Machara.Kapelan polowy Otto Katz miał jeszcze barwniejszą przeszłość niż sławnyarcybiskup Kohn.54Odbywał studia w Akademii Handlowej i służył w wojsku jako jednorocznyochotnik.Na wekslach i prawie wekslowym znał się tak świetnie, że w ciągu tejjednorocznej służby wojskowej doprowadził firmę Katz i S-ka do gruntownegobankructwa, w wyniku czego stary pan Katz, ugodziwszy się z wierzycielami,czmychnął do Ameryki Północnej bez ich wiedzy oraz bez wiedzy swegowspólnika, który wyjechał do Argentyny.Gdy więc młody Otto Katz bezinteresownie obdarzył Amerykę Północną iPołudniową firmą Katz i S-ka, znalazł się w sytuacji człowieka, który nie mającżadnych widoków na spadek, nie wie, gdzie by głowę skłonił, a przeto musizabiegać o przejście do służby czynnej.Ale przedtem obmyślił sobie Otto Katz wielce uroczystą rzecz.Kazał sięochrzcić.Nawrócił się do Chrystusa, żeby mu pomógł zrobić karierę.Nawrócił siędo Niego z zaufaniem bezwzględnym, uważając to za sprawę czysto handlowąmiędzy nim a Synem Bożym.Chrzcili go uroczyście w klasztorze emauskim.Sam pater Alban polewał gowodą z chrzcielnicy.Widowisko było wspaniałe.Asystował przy nim pewienpobożny major z pułku, w którym Otto Katz służył, jakaś stara panna z InstytutuSzlachcianek na Hradczanach i pewien grubousty przedstawiciel konsystorza,który był chrzestnym ojcem.Egzamin oficerski wypadł pomyślnie i nowy chrześcijanin Otto Katz pozostałw wojsku.Zrazu zdawało mu się, że wszystko pójdzie dobrze, i chciał się nawetzapisać na kursy sztabowe.Ale pewnego dnia upił się i poszedł do klasztoru: porzucił szablę i przywdziałhabit.Zwrócił się do arcybiskupa na Hradczanach i dostał się do seminarium.Przed swym wyświęceniem upił się jak bela w jednym bardzo przyzwoitym domuz obsługą damską, w zaułku niedaleko ulicy Vejvody, i prosto z wiru uciech izabawy poszedł przyjąć święcenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy