[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sprawia wrażenie oszalałego i zupełnie obojętnego, jakby jegociało działało instynktownie.W jego oczach nic nie ma.Nie podoba misię to. Pocałuj mnie!  krzyczę, chcąc zobaczyć uczucia, które zpewnością się w nim kryją.Nie mogę tego wytrzymać i nie z powodubezlitosnych natarć, lecz z powodu braku naszej więzi.Nie ma po niejśladu, a potrzebuję jej, zwłaszcza że bierze mnie niezwykleagresywnie. Pocałuj mnie!  krzyczę mu w twarz, ale Miller jedynieściska moje uda i mocniej we mnie wchodzi.Pot spływa z jego twarzy.Przyjemność zniknęła.Nic nie czuję poza bólem, który powrócił,bólem fizycznym i emocjonalnym.Nie mogę dłużej utrzymać drążka.Skórzany pasek zaczynawrzynać mi się w skórę, a uścisk Millera robi się coraz bardziejbolesny.Lecz to moje serce cierpi najmocniej.Nie czuję typowej dlanas rozkoszy ani bezpieczeństwa, a odmowa pocałunku dobija mnie.Dobrze wie, co robi, a ja go o to poprosiłam.Zamykam oczy i odchylam głowę.Nie chcę więcej patrzeć najego twarz.Nie rozpoznaję jej.To nie jest mężczyzna, w którym sięzakochałam.Lecz nie przerywam tego, ponieważ w jakiś pokręconysposób dzisiejsze doświadczenie pomoże mi zapomnieć o MillerzeHarcie.A fakt, że nie gani mnie za pozbawienie go widoku mojejtwarzy, jedynie wzmaga ból.Nie jestem w stanie o niczym myśleć.Wyłączam się i akceptuję jego brutalność.Myślę o jego słodkich słowach i delikatnych dotykach.Zawsze będę cię wielbił.Nigdy nie będę zapijaczonymnieudacznikiem.Za każdym razem, gdy cię wezmę, Livy, niezapomnisz tego.Każda sekunda wyryje się w twoim pięknym umyśle.Każdy pocałunek.Każde muśnięcie.Każde słowo.Głośny ryk Millera przywołuje mnie do pomieszczenia, któremimo ciepłego i luksusowego wystroju sprawia wrażenie zimnego inieprzyjemnego.I nagle dzieje się coś dziwnego& coś nad czym niemam kontroli.Jestem zaskoczona, że moje ciało samo decyduje ireaguje na jego bezlitosne natarcia.Ogarnia mnie orgazm, ale nie ma wnim przyjemności.Gdy przez moje ciało przechodzą ostatnie dreszcze, Miller unosimnie odrobinę, aby uzyskać lepszy dostęp, i dochodzi z rozdzierającymrykiem, który roznosi się po pokoju.Nie wychodzi ze mnie i odchylagłowę.Jego klatka piersiowa porusza się w szaleńczym tempie, a potspływa po szyi.Jestem odrętwiała.Nie czuję bólu powodowanego przez pasekani męczarni serca. Każdy facet, który cię nie wielbi, zasługuje na strzał w łeb!Zsuwa moje nogi ze swoich bioder i szybko odsuwa się odemnie.Zostawia mnie, przeklinając pod nosem.Idzie do łazienki i zhukiem trzaska za sobą drzwiami.Emocje, których mi brakowało, powodują, że zaczynam łkać.Moja głowa robi się bezwładna, podbródek dotyka klatki piersiowej,ale nie jestem w stanie znalez
ć siły, żeby złagodzić ból w nadgarstkachi wejść na łóżko.Po prostu zwisam bez życia, a moim ciałemwstrząsają dreszcze powodowane płaczem.Czuję się zniszczona.Pusta.Słyszę otwieranie drzwi, lecz nie podnoszę głowy.Nie jestem wstanie na niego spojrzeć i nie chcę, żeby zobaczył, jak się rozpadam.Sprowokowałam go.Doprowadziłam do granicy.Ukrywał przede mnątego mężczyznę.Przez cały czas się kontrolował. Cholera!  krzyczy.Podnoszę ciężką głowę i widzę, żewpatruje się w sufit.Jego twarz jest wykrzywiona& zaniepokojona.Znów wydaje z siebie przenikliwy ryk i obracając się, wbija pięśćw drzwi od łazienki.Drewniane odłamki spadają na podłogę.Z moich ust wyrywa się stłamszone łkanie, a podbródek znówopada w dół. Livy?  Jego delikatny głos nie poprawia mojego stanu.Czuję,że jego ręce zaczynają przesuwać się po moim pasie.Unosi mnie izaczyna rozpinać pasek.Gdy bezwładnie opadam w jego ramiona,syczę z bólu. Livy, puszczaj ten pieprzony drążek!  Sadza mnie naskraju łóżka, a sam klęka na podłodze.Odgarnia moje włosy, żebymnie widział.Podnoszę wzrok i wpatruję się w jego oczy.Moja twarzjest wilgotna od łez i mimo że nie widzę go wyraz
nie, przerażenie najego twarzy jest widoczne. O Boże. Chwyta moje dłonie i unosi jedo swoich ust.Raz po raz zaczyna całować moje knykcie, alewzdrygam się od bólu, który przeszywa moje ciało.Na twarzy Millerarysuje się jeszcze większa boleść.Chwyta mnie za przedramiona i wmilczeniu wpatruje się w moje otarcia, dopóki nie odsuwam ramion iwstaję na drżące nogi. Livy?Nie zważam na niepokój w jego głosie i wkładam majtki takszybko, na ile pozwalają mi trzęsące się kończyny. Livy, co robisz?  pyta, przesuwając się przede mnie, żebymmogła go widzieć.Gdy spoglądam na niego, dostrzegam panikę i niepewność. Wychodzę. Nie. Kręci głową i kładzie dłonie na moich biodrach. Nie dotykaj mnie!  krzyczę i odskakuję jak oparzona.Niezniosę tego. O Boże, nie!  Szybkim ruchem podnosi z podłogi mojąsukienkę i chowa ją za siebie. Nie możesz odejść.Myli się.Tym razem z łatwością to zrobię. Czy możesz oddać moją sukienkę? Nie!  Ciska ją w kąt i chwyta mnie w pasie. Livy, tamtenmężczyzna to nie ja. Puszczaj mnie!  Uwalniam się z jego uścisku i zaczynam iść wkierunku sukienki, lecz Miller jest szybszy. Proszę, oddaj mojąsukienkę. Nie, Livy.Nie pozwolę, żebyś ode mnie odeszła. Nie chcę cię nigdy więcej widzieć!  krzyczę mu w twarz, naco się wzdryga. Proszę nie mów tak  błaga, kiedy staram się odzyskaćsukienkę. Livy, nie pozwolę, abyś mnie tak zapamiętała.Wyrywam sukienkę, chwytam torebkę i obcasy i półnagawybiegam z pokoju, zostawiając Millera walczącego z bokserkami.Wgłowie mi się kręci, a moje ciało drży, kiedy wpadam do windy iuderzam pięścią wszystkie przyciski po kolei, nie tracąc czasu, abyznalez
ć ten właściwy. Livy!  Słyszę jego zdecydowane kroki na hotelowymkorytarzu, kiedy nie przestaję wciskać przycisków. Szybciej!  krzyczę na drzwi. Zamykajcie się! Livy, proszę! Opieram się o ścianę, kiedy drzwi zaczynają się zamykać, alepojawia się między nimi ręka Millera i je otwiera. Nie!  krzyczę, cofając się w róg windy [ Pobierz całość w formacie PDF ]