[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Powinien do-stać nagrodę Grand Press.Szkoda, że morderca Małysiakanie wykazał się większym polotem, miałby wtedy tryptyk, zaktóry należałby mu się nie żaden Grand Press, tylko Pulit-zer.No ale z gówna piany nie ubijesz.Marek Małysiak padłofiarą nie artysty zbrodni, tylko zwykłego rzez
nika.Marek!Kuriata poderwał się na równe nogi, miał wspólny mianow-nik wszystkich trzech morderstw! Więcej, wiedział, kto jestmordercą!-260-Złapał komórkę leżącą na biurku, ale z podniecenia dwarazy wybrał niewłaściwy kontakt.Cholera, zaklął, zaraz będądo niego oddzwaniać i dowiadywać się, czego chciał.Trudno,nie miał czasu czekać, aż odbiorą, i informować, że się pomy-lił.Rozłączał się i wybierał numer ponownie.Za trzecim ra-zem ten właściwy, do Przygodnego.Komisarz odebrał telefon w złym nastroju.Przeszukaniemieszkania i piwnicy Ratajczyka nic nie przyniosło.Przeciw-nie, dowodziło raczej niewinności pielęgniarza niż jego winy,bo mało który morderca potrafił tak skutecznie usunąć wszel-kie ślady łączące go z zabójstwem, że podczas przeszukiwanianic nie znajdywano.W najgorszym razie wskazówkę, gdzie da-lej szukać.A tutaj nic, Ratajczyk nie miał znajomych w podej-rzanych kręgach, którzy gotowi byli w ramach przysługi lub zaopłatą przechować trefne fanty, nie posiadał domku letnisko-wego czy firmowego lokalu, gdzie mógłby je schować.A dlaprzykładu taki skuter, na którego znalezienie komisarz bar-dzo liczył, to nie był przecież drobiazg łatwy do ukrycia.Na dodatek nie udało się podważyć alibi pielęgniarza.Jakzrelacjonował mu aspirant, który zadzwonił tuż przed Ku-riatą, Krynicki twardo obstawał, iż rzeczywiście rozegraliz Ratajczykiem mecz, podał ten sam wynik i żadne groz
by,najpierw w formie sugestii, a potem wprost, że ryzykuje zna-lezienie siÄ™ za kratkami, nie zrobiÅ‚y na nim wrażenia.GajdaprzeszedÅ‚ siÄ™ do parku nadodrzaÅ„skiego w celu dokonania wi-zji lokalnej, ale i ta nie przyniosÅ‚a zadowalajÄ…cych rezultatów.Kort, a wÅ‚aÅ›ciwie korty, bo byÅ‚y dwa, nie należaÅ‚y do żadne-go oÅ›rodka, za korzystanie z nich nie wnosiÅ‚o siÄ™ opÅ‚at, niebyÅ‚o ani obowiÄ…zku, ani możliwoÅ›ci zarezerwowania sobiewczeÅ›niej kortu, a tym samym grajÄ…cych nigdzie nie odnoto-wywano.Kto chciaÅ‚, mógÅ‚ rozegrać partiÄ™ tenisa  pod wa-runkiem, że przyniósÅ‚ wÅ‚asnÄ… siatkÄ™, bo nie znajdowaÅ‚a siÄ™ nawyposażeniu ¦ jeÅ›li akurat któryÅ› kort byÅ‚ wolny.Teore-tycznie mogliby podważyć alibi Ratajczyka, gdyby odnalez
li-261 graczy z niedzieli  w tak ładny dzień korty na pewno niestały puste  ale wymagałoby to ogromnego nakładu pracy,a rezultat był wątpliwy.Ratajczyk mógł przemyśleć konstruk-cję fałszywego alibi do samego końca.Gdyby miał jeszcze jed-nego wspólnika i ten zagrał z Krynickim, siłą rzeczy niedotarliby do graczy, którzy zajmowali kort podczas rzekome-go meczu Ratajczyka i Krynickiego.A gdyby ten wspólnik byłpodobny do pielęgniarza, druga para tylko potwierdziłaby, żeobok nich grał wysoki blondyn o skandynawskim typie urody.Poza tym alibi Ratajczyka umacniały znalezione w jego miesz-kaniu podczas przeszukania rakiety i piłki  pielęgniarz rze-czywiście grywał w tenisa.Komisarz zrezygnował więc na razie z prób podważeniaalibi pielęgniarza.Także dlatego, że powoli zaczął godzić sięz myślą, że może być prawdziwe.Owszem, Ratajczyk miał sty-czność z ofiarami, dwukrotnie odniósł korzyść z ich śmierci,ale nie mieli niezbitego dowodu, że dokonał któregokolwiekmorderstwa.Co tu mówić o niezbitych dowodach, nie mielinawet słabych poszlak! Pozostawała niewielka nadzieja, że cośprzyniesie przegląd katalogów i zaginiony obraz zdemaskujeRatajczyka, ale po przeszukaniu komisarz w zasadzie przestałliczyć na ten trop: pielęgniarz nie miał żadnych obrazów, na-wet zwykłych reprodukcji  ściany jego mieszkania zdobiłyplakaty sportowych i muzycznych sław  ani publikacji wska-zujących, by kiedykolwiek interesował się malarstwem.I choć Przygodny nie wierzył w przypadki, coraz bardziejskłaniał się ku tezie, którą sformułował aspirant, że Rataj-czyk znalazł się w tym wszystkim wskutek niekorzystnegozbiegu okoliczności, a Małysiaka zabił Nowakowski, Majew-skiego nieznany sprawca, Stańczyk zaś otwierał serię mor-derstw na tle religijnym. To nie jest początek serii, to końcówka, brakuje jeszczejednego!  słowa Kuriaty odnoszące się bezpośrednio do je-go myśli skonfundowały komisarza.Potrzebował chwili, by-262-uświadomić sobie, że dziennikarz na pewno nie potrafi czytaćw myślach, ale nie mógł znalez
ć innego punktu odniesieniadla jego słów niż właśnie zabójstwa, o których myślał. O czym ty mówisz? O Stańczyku! O waszej teorii, że może to być początekserii morderstw według jakiegoś religijnego klucza.On niejest pierwszą ofiarą, tylko trzecią! I będzie jeszcze jedna!Przechodząca kobieta spojrzała na Przygodnego i lekkosię uśmiechnęła.Musiał mieć bardzo głupią minę.I adekwat-nie do niej zadał, a właściwie powtórzył pytanie: O czym ty mówisz? Wiem, kto jest mordercą i według jakiego klucza mor-duje, ale to nie jest rozmowa na telefon [ Pobierz całość w formacie PDF ]