przypadki robinsona kruzoe defoe

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Już wszystko było ułożone co do dnia i godzi-ny wyprawy, kiedy on sam zwrócił uwagę, że trzeba się jeszcze wstrzymać pół roku, albo-wiem zapasy żywności, a głównie zboża, dostateczne dla mnie i Piętaszka, a nawet dla naswszystkich, nie wystarczyłyby długo na wyżywienie dwudziestu ludzi.Postanowiliśmy zatemuprawić i obsiać duży kawał ziemi, a dopiero po ukończeniu żniw przedsięwziąć zamierzonąwyprawę.Ponieważ było nas dosyć i mieliśmy dostateczny zapas broni i amunicji dla oparcia się na-jazdowi dzikich, zatem uprawa i zasiewy odbyły się bez najmniejszej obawy.Nie chcąc zaśwytępić bez potrzeby kóz oswojonych, polowaliśmy na dzikie, co nam odpowiednią ilośćmięsa dostarczało.Co zaś zostawało nad potrzebę, soliliśmy i wędzili, aby dla przyszłychmieszkańców przygotować zapasy żywności.Wśród tego czasu wycechowałem kilkanaście drzew, do budowy przyszłego statku przy-datnych.Piętaszek, jego ojciec i Hiszpan ścinali je i obrabiali, a ponieważ było parę pił du-żych, wystawiliśmy rusztowanie, jakiego używają tracze i porznęliśmy najdłuższe pnie nadeski, poukładawszy je w cieniu, aby dobrze wyschły.101Nadeszły żniwa, a zbiór wypadł tak pomyślnie, że otrzymaliśmy 70 korcy jęczmienia, 46ryżu, 14 żyta i 8 pszenicy.Te dwa ostatnie gatunki zboża, z przyczyny gorącego klimatu, niechciały dobrze rodzić, dlatego też, gdybym miał dłużej zostać na wyspie, z pewnością zaprze-stałbym ich uprawy.Obrobiliśmy jeszcze raz pola, ażeby na wypadek przedłużenia pobytu,można było przedsięwziąć zasiewy zaraz na wiosnę.Po ukończeniu tych robót, nic nie przeszkadzało już do zajęcia się wyprawą.Don Juan iojciec Piętaszka przy pierwszym pomyślnym wietrze mieli odpłynąć dla zawarcia ugody zHiszpanami.Aby mnie na każdy wypadek zabezpieczyć, Hiszpan na dzień przed odjazdemspisał rozkaz w następujących słowach:�Ktokolwiek chce przybyć na wyspę, znajdującą się pod władzą Robinsona Kruzoe, wi-nien wykonać uroczystą przysięgę, iż we wszystkim poddawszy się jego zwierzchnictwu,będzie wykonywał każdy jego rozkaz bez najmniejszego oporu.Nigdy nie zrobi nic na jegoszkodę, a gdziekolwiek Robinsonowi spodoba się skierować statek, uda się tam, broniąc wła-ściciela i jego majątku do ostatniej kropli krwi.Akt niniejszy każdy dobrowolnie zaprzysię-gnie na ewangelię świętą i honor hiszpańskiego narodu.Kto by zaś nie chciał tego wykonać,ten nie zostanie przyjęty na wyspę Robinsona�.Podpisaliśmy z Don Juanem ten akt, a on natychmiast złożył mi przysięgę na wierność,przyobiecując, że współziomkowie jego bez najmniejszego wahania toż samo uczynią.Czółno karaibskie zaopatrzyliśmy w żywność i wodę na osiem dni, bo chociaż pogoda byłapiękna, a żegluga dłużej trwać nad sześć godzin nie mogła, jednak lękaliśmy się, aby burzanie napadła naszych żeglarzy.Dałem im dwie strzelby i po dziesięć naboi, i nakazałem, żebywystrzałów nie marnowali na próżno, lecz zachowali je na wypadek napotkania nieprzyja-znych Karaibów.Nadto wzięli ze sobą dwie siekiery, świder i topór oraz paczkę gwozdzi, dlanaprawy szalupy starej lub wybudowania wielkiej łodzi, potrzebnej do przewiezienia takznacznej liczby osób.Na koniec wręczyłem Don Juanowi pióro i flaszeczkę atramentu, abymieli czym podpisać umowę.Nastąpiła chwila odjazdu.Piętaszek rzucił się na szyję ojcu, okrywał go pocałunkami ipieszczotami.Zciskał starego i płakał tak rzewnie, że mnie samemu cisnęły się łzy do oczu.Jai Don Juan, podawszy sobie dłonie, uścisnęliśmy się serdecznie, życząc rychłego widzeniasię.Po czym wsiedli do czółna zaopatrzonego masztem i żaglem, a wiatr pomyślny zaczął jepędzić w pożądanym kierunku.Długo, długo patrzyliśmy za nimi, dopóki tylko jeszcze czar-ny punkt rozróżnić można było na morzu, a Piętaszek zalewał się rzewnymi łzami, jak gdybynigdy już ojca nie spodziewał się zobaczyć.Kiedy łódz nam z oczu zniknęła, udaliśmy się do świątyni, prosząc u stóp krzyża o po-myślną żeglugę i powrót szczęśliwy naszych towarzyszy.XXXVIIIPiętaszek spostrzega szalupę.Obawa napadu.Przygotowanie doobrony.Wichrzyciele i więzniowie.Narada.Potyczka z rokosza-nami.Zdobycie szalupy.Konwój więzniów.Don Juan i ojciec Piętaszka odpłynęli z wyspy w dniu 11 sierpnia 1677, to jest czternaste-go roku mego na niej pobytu.Wyprawa ich była pierwszym pewnym krokiem po tak długimprzeciągu lat, przedsięwziętym dla wyzwolenia się z wygnania.Pierwszy raz miałem nadzie-ję, że nareszcie dostanę się do ojczyzny.102Wszystkie wolne me chwile zaprzątała myśl, jak by ten zamiar przywieść do skutku.Na-dzieja i obawa opanowywały duszę na przemian.Raz cieszyłem się jak dziecko bliskim speł-nieniem zamysłów, to znów drżałem ze strachu, aby burza nie zatopiła Hiszpana i Karaiba,aby pozostali przyjęli układ lub nareszcie, by w powrocie nie zaskoczył ich huragan.Podługumowy mieli dopiero przybyć na wiosnę, lecz któż mógł ręczyć, czy zniecierpliwieni długimpobytem między Karaibami, nie zechcą skorzystać z resztek pogodnej pory i nie puszczą sięnatychmiast z powrotem?Czasami znowu dręczyła mnie myśl inna.Czy też za moim powrotem do Anglii, zastanęprzy życiu rodziców? Czy nie byłoby lepiej zakończyć tu życie na wyspie bezludnej, aniżeliśmierć ich opłakiwać? W takim nieznośnym stanie duszy przebyłem parę tygodni, gdy w dniu28 sierpnia o świcie zbudził mnie Piętaszek wołając: Panie Robinsonie, wstawaj, wstawaj, już są!Zerwałem się z łóżka, wciągnąłem szybko suknie i nie myśląc o niebezpieczeństwie, niewziąwszy nawet broni, pobiegłem ku wybrzeżom.Lecz jakież było moje przerażenie, gdywybiegłszy z lasku otaczającego zamek, ujrzałem na morzu dużą szalupę, pędzoną wiatremku brzegom. To nie nasz statek, krzyknąłem z trwogą, płyną od zachodu, a nasi przybyć mieli z połu-dnia.Ukryjmy się, ukryjmy co żywo, bo któż wie, czy to przyjaciel, czy wróg?Natychmiast pośpieszyliśmy ku zamkowi.Postawiłem Piętaszka przy nabitym kilkunastukulami falkonecie z lontem w ręku, rozkazując, aby natychmiast dał ognia, skoro zakomende-ruję, sam zaś wybiegłem na strażnicę, uzbrojony strzelbą i perspektywą.Zaledwie wdarłszy się na skałę, zwróciłem oczy na morze, gdy w odległości dwóch milmorskich spostrzegłem okręt stojący na kotwicy.Ze struktury można było od razu poznać, żejest pochodzenia angielskiego, podobnież jak szalupa, zbliżająca się coraz bardziej ku brze-gom.Na ten widok serce zabiło mi gwałtownie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy