Verne Juliusz Tajemniczy rybak

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nigdy zresztą dotąd nie zdarzyło się nic powyżej Wiednia, którypodlega naszej władzy.Nie tacy oni głupi, ci poczciwcy, żeby działać tak daleko od swoichpodstaw. Od podstaw? powtórzył Ulman. Czy pan ma jakie szczegółowe wiadomości? Mam w każdym razie pewne poszlaki. A mianowicie? Zbytek ciekawości! odrzekł Dragosz. W każdym razie, przepowiadam ci, że naszarobota zacznie się między Wiedniem a Budapesztem. Dlaczego tam, a nie gdzieindziej? Bo tam spełnili ostatnią zbrodnię.Pamiętasz tego kolonistę, którego �przypiekali� iktórego policja znalazła z opalonemi do kolan nogami? A zatem, według wszelkiego prawdopodobieństwa, zaczną teraz w innej stronie dowodził Ulman. Bo? Bo pomyślą, że tamta okolica jest pilniej strzeżona niż inne.Pójdą próbować szczęściagdzieindziej.Dotąd zawsze tak robili, nigdy dwa razy w tem samem miejscu. Rozumowali jak głupcy, a ty ich teraz naśladujesz zrobił spokojnie uwagę Dragosz.A ja właśnie liczę na co innego.Dzienniki rozgłosiły, że opuściliśmy górny Dunaj, sądząc żezłoczyńcy nie ośmielą się już tam powrócić, i że ja wyjechałem do południowych Węgier.Wiesz dobrze, że w tem niema ani słowa prawdy, ale możesz być pewny, że te wiadomości,ogłaszane z pewnym celem, zwróciły uwagę interesowanych. Zatem, pan przypuszcza?& %7łe zbrodniarze nie pójdą do południowych Węgier, rzucić się wilkom w paszczę. Dunaj jest długi zrobił uwagę Ulman. Płynie przez Serbję, Rumunję, państwotureckie& A wojna? Tam nie mają oni pola.Zresztą przekonamy się wkrótce sami.Dragosz umilkł i zamyślił się. Czy moje rozkazy wykonano ściśle? Jak najściślej. Nadzór nad rzeką trwa? Dniem i nocą. I nie zauważono nic podejrzanego? Nic a nic.Wszystkie łodzie, wszystkie berlinki, mają w porządku swoje dokumenty.Muszę przytem dodać, że ta kontrola wywołuje ogólne szemranie.Załogi statków protestują, iwedług mego zdania mają słuszność.Aodzie i berlinki nie mają nic wspólnego z tem, czegoposzukujemy.Zbrodnie spełniane są nie na wodzie.Dragosz zmarszczył brwi i rzekł oschle: Ale ja przywiązuję wielką wagę do rewizji wszystkich statków na Dunaju, nawetnajmniejszych.Powiem ci jeszcze i to, że nie lubię uwag.Ulman skłonił się.Dragosz po namyśle dodał: Nie wiem jeszcze, jak zrobię, może zatrzymam się w Wiedniu, może popłynę aż doBelgradu,& Nie wiem& Ale zależy mi na tem, by nie zrywać łączności z wami, przesyłaj miwiadomości za pośrednictwem ludzi rozstawionych między Ratyzboną a Wiedniem. Dobrze odrzekł Ulman. A ja? Kiedy się z panem zobaczę? W Wiedniu, za tydzień, tak, jak ci już mówiłem.Dragosz zamyślił się przez chwilę i rzekł na zakończenie: Możesz już odejść.Nie zapomnij wstąpić do biura policji i jedz pierwszym pociągiem.Ulman już odchodził, lecz Dragosz przywołał go do siebie. Czy słyszałeś co o niejakim Bruszu Ilii Bruszu? zapytał. O tym rybaku, który postanowił przepłynąć cały Dunaj, łowiąc po drodze ryby? Tak.Otóż, jeżeli mnie z nim zobaczysz, udaj, że mnie nie znasz.Rozeszli się.Ulman poszedł do policji, Dragosz do hotelu pod �Złotym krzyżem� naobiad.Kilkunastu gości siedziało już przy stołach, kiedy Dragosz wszedł do sali i usiadł.Zajadałz wielkim apetytem, lecz do rozmowy się nie mieszał.Słuchał jak człowiek przyzwyczajonysłuchać uważnie, co mówią naokoło niego.Usłyszał też wyraznie, jak jeden z biesiadnikówzapytał swego sąsiada. No i cóż ta sławna banda rozbójników? Niema o niej wiadomości? Ani o niej, ani o tym znakomitym Ilii Bruszu odrzekł zapytany. Spodziewaliśmy sięjego przejazdu przez Ratyzbonę, ale o nim niema dotąd żadnej wiadomości. To dziwne. A może ten Brusz i dowódca bandy, to jeden i ten sam człowiek? Chyba żartujesz? Bynajmniej, Któż może zaręczyć, że tak nie jest?Dragosz spojrzał na rozmawiających.Poraz drugi już to samo przypuszczenie obiło się ojego uszy.Ale wzruszył tylko nieznacznie ramionami i kończył obiad w milczeniu.Uważał towszystko za żarty.Zresztą, ci co rozmawiali, nieosobliwe mieli wiadomości.Nie wiedzielinawet o przybyciu Ilii do miasta.Skończywszy obiad, Dragosz wrócił na wybrzeże.Po drodze przystanął na starymkamiennym moście, który łączy Ratyzbonę z przedmieściem i przyglądał się rzece, na którejjeszcze przesuwały się statki, korzystając z resztek dziennego światła.Stał zamyślony, gdy nagle ktoś położył mu rękę na ramieniu, mówiąc: Zdaje się, że ten widok podoba się panu, panie Jeger.Dragosz odwrócił się i zobaczył Ilię, który patrzył na niego uśmiechnięty. Tak, odpowiedział Dragosz ruch na rzece jest ciekawy, nie mogę mu się napa trzyć. No! Jeszcze więcej się pan zaciekawi, gdy popłyniemy w dół rzeki odrzekł Ilia.Zobaczy pan %7łelazne Wrota! Czy pan był tam kiedy? Nigdy powiedział Dragosz. Trzeba to widzieć! zawołał Ilia z zapałem [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy