Weeks Brent Nocny anioł 02 Na krawędzi cienia.NSB

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Blizny to jedyna rzecz, któraszpeciła poza tym nieskazitelna urodę Elene.Promienny uśmiech, wielkie piwne oczy, którezaprzeczały nudzie i prostocie słowa piwny , oczy, które tylko poeta mógłby stosownieopisać i tylko legion bardów stosownie wychwalić, skóra, która błagała, żeby jej dotknąć, ikrągłości, które tego wręcz żądały.Mając to wszystko, jak on mógł widzieć tylko blizny,wściekał się Kylar.Mimo to nie odezwał się, nie chcąc robić sceny.Strażnik zamrugał. Ehm, proszę jechać. Dziękujemy.Kylar nie martwił się tutejszym Sa'kag�.Działało tylko na małą skalę: rozboje, drobnekradzieże, uliczna prostytucja, zakłady na walkach psów i byków.Niektóre burdele i domygry utrzymywały się w biznesie w ogóle bez powiązań z Sa'kag�.Uliczne gangi z dzieciństwaKylara były lepiej zorganizowane niż tutejsza przestępczość.Jechali przez miasto, gapiąc się na ludzi i domy jak wieśniacy.Caernarvon leżało uzbiegu Ostrężyny, Wi i rzeki Czerwonej.Na ulicach kwitł handel i pełno tu było ludzi, którzyaaTTnnssFFffooDDrrPPmmYYeeYYrrBB22.BBAAClick here to buyClick here to buywwmmwwoowwcc.AAYYBBYYBBr ropływali w dostatki.Mijali Sethyjczyków o oliwkowej cerze i wyrazistych rysach, ubranychw luzne spodnie i białe tuniki, rudych Ceuran noszących po dwa miecze i hołdującychdziwnej modzie wplatania kolorowych pasemek cudzych włosów we własne; zobaczyli kilkuLadyjczyków i nawet jednego Ymmurczyka o oczach jak migdały.Zwietnie się bawili,wskazując ukradkiem przechodniów i zgadując, skąd pochodzą. A on? zapytała Uly, pokazując palcem nijakiego mężczyznę w prostym, wełnianymubraniu.Kylar się skrzywił. No właśnie, prosimy o odpowiedz, mądralo judziła z psotnym uśmiechem Elene. Inie pokazuj palcem, Uly.Mężczyzna niczym się nie wyróżniał.%7ładnych tatuaży, zwykłe, typowe dla Caernarvontunika i spodnie, kasztanowe, krótko obcięte włosy, nie miał też patrycjuszowskiego nosatypowego dla Modaińczyków nic charakterystycznego; nawet lekko opalona; skórapasowała do kilku różnych narodowości. Ach powiedział Kylar. To Alitaeranin. Udowodnij upierała się Elene. Tylko Alitaeranin może być taki zadowolony z siebie. Nie wierzę. Zapytaj go.Elene pokręciła głową, nagle onieśmielona. Ej, proszę pana! krzyknęła z wozu Uly, kiedy go mijali. Skąd pan jest? Uly! Elene była zażenowana.Mężczyzna obrócił się i wyprostował. Pochodzę z Alitaery, z łaski Boga najpotężniejszego kraju w całym Midcyru. Bogów, chciałeś powiedzieć poprawił go Waeddryńczyk, z którym tamten siętargował. Nie, w przeciwieństwie do was, psów z Waeddrynu, Alitaeranie mówią to, co myślą odparł alitaerański kupiec i za chwilę już kłócili się na temat religii i polityki, zapominając oUly. Jestem naprawdę niezły uznał Kylar.Elene jęknęła. Pewnie sam jesteś z Alitaery.Kylar zaśmiał się, ale to pewnie napełniło go goryczą. Pewnie , bo był szczurem zgildii, sierotą, może dzieckiem niewolników.Nie potrafił nawet zgadnąć, skąd pochodzilijego rodzice.Nie domyślał się, dlaczego go porzucili.Umarli? A może żyli? Byli kimśważnym, jak to zwykle fantazjowały sieroty? Podczas gdy Jarl pracowicie zbierał grosz doaaTTnnssFFffooDDrrPPmmYYeeYYrrBB22.BBAAClick here to buyClick here to buywwmmwwoowwcc.AAYYBBYYBBr rgrosza, żeby wykupić się z gildii, Kylar wyobrażał sobie, dlaczego jego arystokratycznirodzice zostali zmuszeni do porzucenia go.To było bezsensowne, głupie i myślał, że jużdawno z tym skończył.Najbliższym odpowiednikiem ojca był dla niego Durzo więc Kylar stał się tym, coprzeklinają wszyscy ludzie: ojcobójcą.Teraz nie był z nikim związany, niczego za sobą niezostawił, nic na niego nie czekało.Nie, to nieprawda.Miał Elene i Uly.Był wolny i mógł kochać.Ta wolność sporo gokosztowała, ale było warto. Nic ci nie jest? zapytała Elene, spoglądając na niego z troską. Nic.Dopóki jesteśmy razem, czuję się wspaniale.Po kilku minutach opuścili północne targowiska i zagłębili się w dzielnicę portową.Nawet tutaj większość budynków wzniesiono z kamienia wielka zmiana po Cenarii, gdziekamień był tak drogi, że większość domów budowano z drewna i papieru ryżowego.Miejscowi chuligani siedzieli na schodkach przed domami, magazynami i młynami, ponuroobserwując przejeżdżający wóz, z minami typowymi dla wszystkich wyrostków, którzymuszą coś udowodnić. Jesteś pewien, że to właściwa droga? zapytał Kylar.Elene się skrzywiła. Nie?Kylar jechał dalej, ale to już nie miało znaczenia.Sześciu nastolatków wstało i ruszyłow ich kierunku za mężczyzną o czarnych zębach i z szopą tłustych włosów.Młokosy wyjęłyspod schodów albo zza stosów śmieci broń.To była broń uliczników: pałki i noże, długieciężkie łańcuchy.Mężczyzna, który ich prowadził, stanął przed wozem i złapał konia za uzdę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy