[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Iskra z fajki Russella.Zapaliło się siano.Ja i Timbyliśmy tu, kiedy to się stało, więc udało się namwłączyć automatyczne gaszenie, nim ogień sięrozszerzył.W stajniach palenie było zakazane.Adam odwrócił siędo Murdocka Russella i spojrzał na niego tak lodowatymwzrokiem, \
e przez ułamek sekundy Jess miała ochotęskoczyć i zasłonić ojca.Russell nadal trzymał twarz w dłoniach i nie widziałoczu pracodawcy, który powoli zaczynał wszystkorozumieć.- Rano opuści pan farmę, panie Russell - powiedziałAdam z kamiennym spokojem.- Bill, wypisz mu czek,jeśli jesteśmy mu coś winni.W stajni zapanowała grobowa cisza.Murdock Russellpodniósł głowę i patrzył tępo przed siebie.Jesszachwiała się i byłaby chyba upadła, gdyby w ostatniejchwili nie zmobilizowała resztek sił.Co robić? Przecie\
nie mo\
e do tego dopuścić! Ojciectyle zrobił dla Wschodzącej Gwiazdy! Zasługuje naostatnią szansę.Była pewna, \
e uda jej się zapewnić ojcupomoc, \
e po dzisiejszej nauczce powstrzyma się nadługi czas od wzięcia do ust choćby kropli alkoholu.Jeśli zajdzie potrzeba, to ona będzie nad nim czuwaładzień i noc.Te i sto innych myśli przebiegały jej przezgłowę.Spojrzała na Adama, gotowa poświęcić własnądumę, gotowa go nawet błagać.I wtedy właśnie w jego spojrzeniu zobaczyła pogardę iwstręt.Tak, Adam patrzył wyraz
nie na nią!- Przez cały czas wiedziałaś, prawda? - spytał suchym,ostrym głosem.Przygryzła wargi.Z
wiat wokół niej zawirował.Delikatnewięzy, które jeszcze przed chwilą łączyły ją z Adamem,pękły.Adam przestał jej ufać.Obrócił się na pięcie iodszedł, jakby nie mógł wytrzymać sekundy dłu\
ej w jejtowarzystwie.Stała niczym sparali\
owana.Adam miał rację.Zawiodłago, nie mówiąc wszystkiego o stanie psychicznym ojca.Ale miłość? Co się stało z miłością? Czy\
by była takasłaba, \
e jeden cios wystarczy, by ją zniszczyć?Nie będzie tu stała, a\
Adam zniknie - z pola widzenia iz jej \
ycia.Rzuciła się za nim, podtrzymując dłoniązmoczoną i ubrudzoną spódnicę balowej sukni.Kilkakrotnie powtórzyła głośno jego imię, lecz niereagował.Dogoniła go dopiero w alejce prowadzącej dodomu.Uświadomił sobie, \
e rozstanie nie obejdzie się bezkomplikacji.W świetle księ\
yca oczy Adama wydawałysię martwe.Twarz miał ściągniętą, surową.- Czy pozwolisz mi wytłumaczyć, Adamie? - spytała,chwytając go za ramię.Strącił jej rękę.- Miałaś wiele okazji - odparł chłodno.- Twój ojciecpije, tak? Dlatego musiał porzucić Carraway?- Nie, nie dlatego porzucił Carraway.Powiedziałam ciwtedy prawdę.- Opuszczając rozdział o piciu.- Nie sądziłam, \
e będzie to potrzebne.- Pomyślałaś sobie, \
e ot, po prostu któregoś dnia mu tominie?- Pomyślałam, \
e znikną powody, które skłaniają go dopicia.I myślałam, \
e poradzi sobie, nim będę musiała cio tym powiedzieć.Obiecał mi, \
e będzie jez
dził doporadni.- Powinnaś była przyjść z tym do mnie.- Nie mogłam.- Poniewa\
nie miałaś do mnie zaufania.Potraktowałaśmnie jak zakochanego durnia i dopuściłaś do tego, \
ewszystko, co osiągnąłem, mogłem w ciągu paru minutstracić.Nie mogąc opanować dr\
enia głosu, odparła:- Wiem.Nie miałam racji.Jest mi bardzo przykro.-Wypowiadając te słowa, zdawała sobie sprawę, jak małoone dla niego znaczą.- Jest ci przykro! A gdyby wszystko spłonęło?- Ale nie spłonęło.To był przypadek, i szkody sąminimalne.Czy nie rozumiesz, \
e. - Powiem ci, co rozumiem - przerwał.- Rozumiem, \
ezamierzasz bronić ojca do upadłego.Ale mo\
ezastanowiłabyś się nad następującym pytaniem: ileszkód ojciec musiałby narobić, \
ebyś mu jasno i bezogródek powiedziała, \
e nadszedł czas, \
eby człowiek wjego wieku zaczął powa\
nie traktować \
ycie i ponosićodpowiedzialność za swoje czyny? Szkody sąminimalne! Ale mi usprawiedliwienie!- To wcale nie jest tak, jak myślisz.- To jest dokładnie tak.I dopóki nie zdasz sobie z tegosprawy, nie będziesz miała własnego \
ycia.Będzieszwyłącznie niańką ojca.- Mój ojciec mnie potrzebuje.- A ja potrzebowałem ciebie - odparł gorzko.- Wiem, \
e jesteś zdenerwowany.To zupełniezrozumiałe.Ale proszę cię, nie wyrzucaj go!- Nie proś mnie o to.Nawet on by tego nie oczekiwał.- Ta praca jest mu potrzebna.- Powinien był więc o nią dbać.To koniec.W Jess zamarło serce, po policzkachpopłynęły łzy.Wszystko przepadło, przyszłość ojca, jejnadzieje.- Skoro on wyjedzie, to ja z nim.Muszę.Ciszę, która po tych słowach zapadła, przerwał w końcuchłodny głos Adama:- Jest to dla mnie oczywiste.Rozdział 17Adam odprowadził detektywa do policyjnegosamochodu.Na po\
egnanie podał mu rękę i powiedział:- Jestem zobowiązany, \
e powiadomił mnie pan o tymosobiście.Starzejącą się twarz detektywa rozpromienił uśmiech.- Jako szczeniak pracowałem na farmie i wiem, jakwa\
na jest opinia.Będę w kontakcie, panie Connor.Powodzenia na torze w Burlington.Adam jeszcze raz podziękował mę\
czyz
nie i stojąc nastopniach ganku, patrzył w ślad za odje\
d\
ającymsamochodem.Gdy zawrócił z zamiarem wejścia dodomu, zza rogu budynku wyszła Angela.Jej twarz byłazaró\
owiona po przeja\
d\
ce konnej.- Dobrze ci się jez
dziło? - spytał Adam.- Z
wietnie - odrzekła i po chwili wahania dodała: - Timmnie namówił, \
ebym skoczyła na Damie przez\
ywopłot.Adam zauwa\
ył jej wahanie.Był świadomy jegopowodu.Czy\
by Angela bała się wyrzutów zawspomnienie o Timie? Niepotrzebnie.Od chwiliwyjazdu Jess musiał, acz niechętnie, pozwolićchłopakowi na objęcie roli nauczyciela jazdy itowarzysza konnych spacerów siostry.Było torozsądniejsze ni\
przeciwstawianie się kontaktomobojga, zwłaszcza \
e Angela bardzo prze\
ywała wyjazdJess, który nastąpił przed miesiącem.Poza tym Adammiał teraz zupełnie inną opinię o Timie.Przyglądał musię bacznie i stwierdził, \
e jest bardzo dobry dla Angeli -cierpliwy, czuły i na tyle rozsądny, by nie dać ponieśćsię jej nadmiernie romantycznym porywom.- Kto to był? - spytała Angela.- Detektyw z policji w Ocali.Chodz
do mnie.Musimyporozmawiać.Zaprowadził Angelę do gabinetu, posadził ją na kanapie,usiadł obok i ujął jej dłonie.Obrzuciła brataniespokojnym spojrzeniem.Sprawiała teraz wra\
eniewystraszonego dziecka.- Jakieś złe wiadomości? - spytała.Uśmiechnął się doniej łagodnie.- Dobre.Złapali człowieka, który podło\
ył ogień tejnocy, kiedy zginął ojciec.Ty go sobie pewno nieprzypominasz.To Will Hazelton, pierwszy masztalerzpiątej stajni.Miesiąc wcześniej ojciec wyrzucił go zpracy.- Ale jak.? I dlaczego złapali go teraz?- Był pomocnikiem weterynarza w Birmingham, alekiedy go niedawno zwolniono, podpalił przychodnię.Złapano go i przyznał się.Przyznał się te\
do wieluinnych podpaleń.To on spalił stajnie WschodzącejGwiazdy.Władze Florydy \
ądają teraz ekstradycji.Angela długo myślała.- To znaczy, \
e ci wszyscy ludzie, którzy mówili, \
eojciec podpalił stajnie.- Nasze nazwisko będzie ostatecznie oczyszczone.- To cudownie, Adamie! Zawsze miałam nadzieję, \
etak się stanie.Miałam te\
nadzieję, \
e nasz końzwycię\
y w głównym wyścigu sezonu.- Podnieconazerwała się z kanapy [ Pobierz całość w formacie PDF ]