[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Następnie machnął ogonem raz i drugi, a w następnej chwili uwalił się napodłodze, odsłaniając brzuch, błagając o pieszczoty.- %7ładnej rezerwy, żadnej przyzwoitości - stwierdziła Laine z dezaprobatą.- A co w tym złego? - Max szybko piął się w górę na liście największych miłości życiaHenry'ego, drapiąc go energicznie po brzuchu.- Pies to pies.Najpierw obudził we mnie pożądanie, pomyślała Laine, czemu trudno się dziwić.Potem zdołałmnie sobą zainteresować i w dodatku okazuje się, że to i owo nas łączy.Była przygotowana.w każdym razie usiłowała się przygotować - na odsunięcie takichimpulsywnych skojarzeń i zachowanie rozsądku.A teraz, gdy patrzyła, jak się obchodzi z jej psem, jak z marszu zdobył jego dozgonną miłość,poczuła w sercu błogość, co niezawodnie oznaczało.cóż.jakkolwiek na to patrzeć - osobistezaangażowanie.Jeśli dodać do tego namiętność i zainteresowanie, to każda kobieta, nawetnajrozsądniejsza, była zgubiona.- Nic złego, pewnie, że nic.- Zawsze mieliśmy w domu psy.Teraz, w Nowym Jorku, to niemożliwe, za dużo jeżdżę.Niemożna ciągle zostawiać zwierzaka.- Drapał Henry'ego pod szyją, pies był o krok od ekstazy.A Lainemiała ochotę wyć.- Takie są minusy życia w mieście - dorzucił Max.- Jak sobie z nim poradzili?- Słucham? Po raz ostatni solidnie klepnął Henry'ego w bok i wstał.- Słyszałem o włamaniu.Taki kolos jak Henry powinien sprawić złodziejom trochę kłopotów.Spokojnie, rozkazała sobie Laine.- Wcale im nie zagrażał.Po pierwsze, był zamknięty w przedpokoju.Zawsze go tamzostawiam, wychodząc z domu.A po drugie.- Spojrzała na Henry'ego, który z uwielbieniem lizałdłoń Maxa - nie jest urodzonym wojownikiem.- A jak ty się z tym wszystkim czujesz?- W zasadzie nie najgorzej.Tak jak może się czuć ktoś, komu okradziono i zdemolowano dom.- Mieszkasz na strasznym odludziu.Pewnie nikt nie zauważył niczego podejrzanego.- Tak przypuszczam.Vince, nasz szeryf, będzie jeszcze przesłuchiwał moich sąsiadów, aleistotnie szansę są niewielkie, mieszkam na końcu ulicy.- Poznałem go dziś rano.Wpadłem do ciebie między innymi po to, żeby się upewnić, że niełączysz mnie z włamaniem.- Pewnie, że nie.Po co miałbyś.- urwała w pół zdania.- Mam nadzieję, że Vince nie narobiłci przykrości.- Wykonuje swoją robotę.Ale.widzę, że właśnie zaczęłaś się zastanawiać nad tąmożliwością.- Nie, wcale nie - skłamała gładko.- Naprawdę.Po prostu mam za sobą wyjątkowy tydzień.Odkąd tu mieszkam, rozmawiałam z Vince'em służbowo wszystkiego ze dwa razy.A teraz następnedwa w ciągu dosłownie dwóch dni.Nachodził cię rano w hotelu.Szczerze ci współczuję.- Niepotrzebnie.To ty miałaś przykrą niespodziankę wczoraj wieczorem.- Lekko dotknął jejpoliczka.- Martwiłem się o ciebie.Temperatura wzrosła o kilka stopni.Laine wiedziała, że Willy Young i Max Gannon nie gralibyw jednej lidze.Zakładając nawet, że Max był ulepiony z tej samej gliny, a to na pewno by wyczuła.Swój zawsze pozna swego.- Nic mi nie jest.Jenny i Angie poradzą sobie dziś w sklepie we dwie, a ja doprowadzę domdo jakiego takiego porządku.- Machnęła ręką w kierunku salonu.- Dopiero zaczęłam.Całeszczęście, że lubię kupować, bo to dopiero będzie prawdziwe wyzwanie.Wyminął ją i zajrzał dopokoju.Można było uznać, że ktoś dokonał tam aktu wandalizmu, Max jednak wiedział, że tak wyglądawnętrze po szybkim, bezwzględnym przeszukaniu.A gdyby włamywacze znalez
li to, czego szukali, toLaine nie sprzątałaby teraz z takim anielskim spokojem i nie opowiadała z uśmiechem o kupowaniunowych rzeczy.Nikt nie jest aż tak opanowany.Oczyma wyobraz
ni zobaczył, jak Laine Tavish wraca nocą do domu, otwiera drzwi i naglewstępuje w środek piekła.Nic dziwnego, że miała sińce pod oczami i była blada, jakby w ogóle niespała.- Niez
le cię urządzili - mruknął.- W Angel's Gap to naprawdę niezwykłe zdarzenie.Kiedy mieszkałam w Filadelfii,pracowałam z kobietą, która padła ofiarą włamania.Nie dość, że jeśli jej z domu wszystko, tojeszcze namazali sprayem na ścianach różne świńskie teksty.Przeniósł na nią wzrok.- Uważasz, że mogło być gorzej?- Zawsze może być gorzej.Słuchaj, kuchnię zdążyłam już posprzątać i nawet byłam w sklepiepo kawę [ Pobierz całość w formacie PDF ]