[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Oni devis efektive havi spertan okulon, por tuj trovi la ÿipon tie ekstere; tio estis belega trimastulo; en tiu momento ¸i ¸uste deÿovi¸is de la rifo kaj trovi¸is en la distanco de tri¸is kvar kabloj de la tero; ¸i na¸is al la bordo, surpuÿi¸is sur la duan rifon kaj alfiksi¸is.Alporti helpon estis ne eble; la maro estis tro malkvieta, ¸i frapadis sur la ÿipon kaj trans ¸in.Oni pensis, ke oni aûdas kriojn de alarmo, mortangorajn vokojn pri helpo, oni vidis la penegan vanan laboradon.Jen venis ondego, kiu simile al frakasanta roko ruli¸is trans la bu-spriton, kaj çi tiu forÿiri¸is, la malantaûa parto levi¸is alte super la akvon.Du homoj kune saltis en la maron kaj malaperis, — post momento unu el la plej grandaj ondoj, rom-pi¸ante çe la dunoj, elîetis korpon sur la marbordon, — tio estis virino, supozeble kadavro.Kelkaj el la virinoj komencis klopodi çirkaû ÿi kaj opiniis, ke ili rimarkis en ÿi ankoraû vivon; tial oni ÿin forportis trans la dunojn en la fiÿkaptistan domon.Ÿi estis tre bela kaj delikata, certe altklasa sinjorino.Oni metis ÿin en la malluksan liton; delikata tolaîo ne trovi¸is en ¸i; por envolvo servis maldelikata lana litotuko, kiu donis varmon.Ÿi revivi¸is, sed ÿi kuÿis en deliro, ÿi tute ne sciis, kio kun ÿi fari¸is aû kie ÿi trovi¸as, kaj tio estis ja bona, çar çio, kion ÿi amis, kuÿis nun sur la fundo de la maro.Al ili okazis tio, kion la kanto diras pri la Angla re¸ido:”Kaj çirkaûe aûdi¸is plorego kaj krio,Çar la ÿipo rompi¸is, ¸in savos nenio.”Pecoj de la ÿiprompitaîo, çiuspecaj lignoj kaj lignetoj al-na¸is al la bordo; ÿi sola el çiuj restis vivanta çiam ankoraû la vento bruis super la marbordo.Dum kelke da minutoj la mal-160FABELOJ 4eLIBROfeliça ÿiprompulino estis trankvila, sed baldaû aperis doloroj, ÿi kriis angore, malfermis siajn belajn okulojn kaj balbutis kelkajn vortojn, kiujn tamen neniu povis kompreni.Kaj jen kompense pro çio, kion ÿi suferis kaj travivis, ÿi tenis en la brakoj îusnaskitan infaneton.¯i devis kuÿi en la riça domo sur parada lito kun silkaj kurtenoj; per ¸ojkrioj ¸i estus salutita al vivo riça je çiuj teraj bonoj, kaj nun Dio faris, ke ¸i naski¸is en la malriça angulo; eç kison de sia patrino ¸i ne ricevis.La fiÿistino almetis la infanon al la brusto de la patrino, kaj¸i kuÿis çe koro, kiu plu ne batis; la patrino mortis.La infano, kiu estis destinita elkreski en feliço kaj riçeco, estis kru-de îetita en la mondon, la maro ¸in îetis sur la dunojn, por ke¸i spertu la sorton de malriçuloj kaj malfacilajn tagojn.Kaj çiam denove venas al ni en la kapon la kanto pri tiure¸ido, kiu ankaû devis iri tra la vivo en malfacila batalado.Sude de Nissumfjord pereis la ÿipo; la kruelaj malhumanajtempoj, kiam eç en la pre¸ejoj oni petegis pri riça ÿiprompa beno, delonge jam pasis.Amo kaj amikaj tendencoj, ofereme-co por la ÿiprompuloj montri¸is çie, kaj precipe en nia tem-po ¸i montri¸is en plej noblaj trajtoj.La mortanta patrino kaj la malfeliça infano çie, kien la vento ilin estus pelinta, trovus vartadon kaj flegadon, sed nenie pli koran ol çe la malriça fiÿistino, kiu ankoraû hieraû kun peza koro staris çe la tombo, kiu havis en si ÿian infanon, kiu hodiaû finus kvin jarojn, se Dio estus donacinta al ¸i pli longan vivon.Neniu sciis, kiu estis la mortinta fremda virino, aû de kie ÿi venis.La ruinoj kaj lignopecoj de la ÿipo nenion rakontis pri tio.En Hispanujo, en la riça domo, neniam estis ricevitaj lete-161FABELOJ 4eLIBROroj aû sciigoj pri la filino kaj la bofilo.Ili ne alvenis en sia loko de destino; fortaj ventegoj furiozis en la lastaj semajnoj; oni atendis multe da monatoj.— ”Tute pereis! Çiuj pereis!” Tion oni nun sciis.Sed tie malproksime sur la dunoj, en la domo de la fiÿisto, alvenis nova malgranda knabeto.Kie Dio donas man¸aîon por du, tie ankaû por tria restasankoraû iom da panpecetoj, kaj çe la marbordo çiam trovi¸as ankoraû unu porcio da fiÿoj por malsata buÿo.Al la infano oni donis la nomon Georgo.”¯i certe estas Juda infano,” oni diris, ”¸i aspektas tiel brune!””¯i povas ankaû esti italo aû hispano!” diris la pastro.Estas vero, ke çiuj tiuj tri gentoj ÿajnis al la fiÿistino egalaj, kaj ÿi sin konsolis nur per tio, ke la infano estas baptita Kristane.La knabo prosperis, la nobela sango elmontri¸is malgraû la malluksa nutrado, la infano kreskis kaj çiam pli forti¸is en la maleminenta domo.La dana lingvo, kiel ¸in parolas la lo-¸anto de la okcidenta Jutlando, fari¸is lia lingvo.La granata kerno el la luksa grundo de Hispanujo disvolvi¸is en sablan trunketon sur la Jutlanda marbordo; tiel povas fari¸i kun ho-mo! Per çiuj radikfibroj de sia infana koro li alkroçi¸is al la nova hejmo.Lia sorto estis sperti malsaton kaj malvarmon, la premon kaj mizeron de malriçeco, sed ankaû la plezurojn kaj¸ojojn de malriçeco.La tempo de la infaneco havas siajn lumajn altaîojn, kiesradioj poste lumas tra la tuta vivo.Kiom multe la infano havis por plezuro kaj ludoj! Kun mejloj da spaco kuÿis antaû li la tuta bordo, kovrita de ludiloj; mozaika grundo el ÿtonoj, ruga^j kiel koraloj, flavaj kiel sukceno, rondaj kiel ovoj de 162FABELOJ 4eLIBRObirdoj; ili kuÿis tie en çiuj koloroj, çiuj estis ÿlifitaj kaj glatigitaj de la maro.Eç la seki¸intaj skeletoj de fiÿoj, la velkseki¸intaj akvaj kreskaîoj, la fuko, blanke lumanta, longa kaj mallar¸a kiel tolaj rubandoj, çio estis por la okuloj kaj pensoj ludo kaj plezuro; kaj la knabo estis vigla infano, multaj kaj grandaj kapabloj dormetis en li.Tre bone li povosciis rememorigi al si la historiojn kaj kantojn, kiujn li estis aûdinta, kaj tre lertajn fingrojn li havis: li povosciis el ÿtonoj kaj konkoj kunmeti tutajn ÿipojn, kiel ankaû bildojn, per kiuj oni povis ornami la çambron [ Pobierz całość w formacie PDF ]