[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nastroje tego rodzaju powstawały, ale wnet upadały.Egzekucje trwały dalej.Obraz Hiszpaniiodsłaniał się w całej swojej totalnej okropności.Ale Stalin wciąż miał międzynarodowe uznanie jakowielki sprzymierzeniec demokracji przeciw Hitlerowi.We Francji Front Ludowy był tak ściśle związany z frankosowieckim przymierzem, że omal niezawładnął całym rządowym aparatem.Wprawdzie tacy politycy jak Leon Blum starali się, by politykawewnętrzna nie wpływała na sytuację wojskową, ale z bardzo małym skutkiem.WiększośdFrancuzów, poczynając od gen.Gamelin i posła konserwatywnego de Kerillis, aż do przywódcyzwiązków zawodowych Jouhaux, była opętana przekonaniem, że bezpieczeostwo Francji zależy odMoskwy.Wskutek tego Front Ludowy stał się dominującym faktem w życiu francuskim.Na jego powierzchniKomintern operował za pomocą zamaskowanych placówek.Gazety, kluby książkowe, domywydawnicze, teatr, spółki filmowe - stały się narzędziami stalinowskiego antyhitlerowskiego frontu.OGPU i sowiecki wywiad wojskowy pracowały gorączkowo za kulisami, by owładnąd francuskimiinstytucjami paostwowymi.Francja nie była całkiem ślepa na grożące niebezpieczeostwo.W Izbie Deputowanych składano częsteinterpelacje w sprawie przekazywania rządowi sowieckiemu tajemnic francuskiego lotnictwawojskowego.Czy tak było, czy inaczej, faktem jest, że my, członkowie wywiadu, traktowaliśmy wieluwysokich francuskich urzędników jako  naszych ludzi.Wpływ Rosji na Czechosłowację był jeszcze bardziej zaakcentowany.Najpoważniejsi ministrowierządu praskiego widzieli w Rosji gwaranta swej niepodległości.Hasła pansłowiaoskie przyczyniły siętakże do zwiększenia autorytetu Kremla.Czesi tak głęboko uwierzyli, że wielki słowiaoski brat strzeżeich od nazistowskich Niemiec, że dali się wciągnąd w jedną z najtragiczniejszych intryg w nowoczesnejhistorii.O tym, jak Moskwa użyła rządu czeskiego dla celów Stalina, opowiedziałem we wstępie do tejksiążki.W Stanach Zjednoczonych partia komunistyczna nigdy nie odegrała poważnej roli i Moskwa patrzyłana nią z najwyższą pogardą.W ciągu wielu lat jej działalności, aż do roku 1935, amerykaoska partiakomunistyczna nie zdołała wykazad się żadnymi wynikami.Zorganizowani robotnicy nie reagowali najej slogany, a masa ludności amerykaoskiej nie wiedziała nawet o jej istnieniu.Ale nawet w owychlatach była ona dla nas ważna, będąc ściślej złączona z OGPU i wywiadem niż jakakolwiek inna.Wczasie mechanizowania i motoryzowania Armii Czerwonej członkowie amerykaoskiej partiikomunistycznej byli naszymi agentami w fabrykach samolotów, samochodów i amunicji.Kilka lat temu w Moskwie powiedziałem szefowi naszego wojskowego wywiadu w StanachZjednoczonych, że moim zdaniem posuwa się on za daleko, mobilizując taki duży odsetekfunkcjonariuszy partii amerykaoskiej dla roboty szpiegowskiej.Odpowiedz
była typowa: Dlaczego bym nie miał tego robid? Otrzymują oni dobre sowieckie gaże.Rewolucji nigdy przecież niezrobią, więc niech sobie zarobią za tę robotę.Szpiegowska sied OGPU w Stanach Zjednoczonych, z tysiącami rekrutów zaciągniętych pod sztandardemokracji, znacznie się rozrosła i przedostała się do uprzednio niedostępnych dziedzin.Starannieukrywając swoją partyjną przynależnośd, komuniści znalez
li drogę do setek kluczowych pozycji.Moskwa mogła teraz wpływad na postępowanie urzędników, którzy nieświadomie podchodziliz zaufaniem do agentów OGPU lub Kominternu.Może jeszcze bardziej śmiałe niż ten sukces w szpiegostwie i oddziaływaniu na polityków byłopenetrowanie przez Komintern związków robotniczych, domów wydawniczych, prasy i czasopism.Manewr ten był dokonywany przez skreślenie etykietki Kominternu i zastąpienie jej etykietkąantyhitleryzmu.Członkowie Kominternu zawsze okazywali swej światowej partii i jej moskiewskiemu dowództwunajwyższą lojalnośd.Zarówno Kipenberger, jako członek komitetu spraw wojskowych niemieckiegoReichstagu, jak i Gallacher w brytyjskiej Izbie Gmin lub Gabriel Peri w komisji do spraw zagranicznychfrancuskiego parlamentu, wszyscy oni uznawali, że wiernośd i posłuszeostwo wiąże ich jedynie zKominternem.Gdy Komintern przeobraził się w osobisty instrument Stalina, przenieśli swój stosuneklojalności na niego.Era Frontu Ludowego zakooczyła się wielkim krachem 23 sierpnia 1939.W chwili, gdy sowieckipremier Mołotow, w obecności rozpromienionego Stalina, położył swój podpis pod podpisemnazistowskiego ministra spraw zagranicznych von Ribbentropa na pakcie Berlin-Moskwa, kurtynazapadła, koocząc farsę Frontu Ludowego.Stalin dał Hitlerowi carte blanche i w dziesięd dni póz
niejświat był pogrążony w wojnie.Do Berlina pojechała sowiecka misja militarna w celu opracowaniaszczegółów najściślejszej współpracy między dwiema najbardziej autokratycznymi i totalnymityraniami, jakie kiedykolwiek świat znał.Dla Stalina porozumienie tych dwóch dyktatur było szczytem długoletnich dążeo.Beznadziejniezaplątany w sprzeczne rezultaty własnych błędów na polu ekonomii i polityki, mógł liczyd nautrzymanie się przy władzy jedynie współpracując ręka w rękę z Hitlerem.Stosunek Stalina do komunistycznej międzynarodówki i jej nierosyjskich funkcjonariuszy był zawszecyniczny [ Pobierz całość w formacie PDF ]