[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Sąinne anomalia.Proszę zwrócić uwagę na brak przykurczów - ani śladuskrócenia mięśni, jakie zwykle widuje się w wypadku tak powa\
nychoparzeń.Proszę te\
zauwa\
yć, \
e gorąco spowodowało pęknięcia kościkończyn.Bli\
ej środka ciała kości zostały wypra\
one.Czy macie panowie94 | P a g epojęcie, jakiej temperatury potrzeba, \
eby spowodować tego rodzajuzniszczenie? Znacznie powy\
ej progu spalania.A jednak nie nastąpiłozapalenie się pokoju.Prawdę mówiąc, wygląda na to, \
e nawet nie istniałotakie niebezpieczeństwo.Ciepło było skupione na ciele i tylko na ciele.- Jakiego rodzaju ciepło zastosowano?Lekarz pokręcił głową.- Na razie nie mam pojęcia.- Spontaniczne samozapalenie?Doktor przyjrzał mu się uwa\
nie.- Jak Mary Reeser, chce panpowiedzieć?- Zna pan ten przypadek, doktorze?- Na medycynie to coś w rodzaju legendy.A w istocie - \
art.Zdaje się, \
eFBI zajmowało się tą sprawą.- Tak.I jeśli mo\
na wierzyć aktom, SPS - spontaniczne samozapalenie,jak jest to określane - nie ma nic wspólnego z \
artem.Doktor roześmiał się cicho, cynicznie.- Wy z FBI i wasze skróty.Niesądzę, \
eby znalazł pan  SPS" w Podręczniku medycznym Mercka, paniePendergast.- Na świecie są rzeczy, o których nie śniło się filozofom, doktorze, aniPodręcznikowi Mercka.Przyślę akta sprawy, \
eby mógł się pan z nimizapoznać.- Jak pan sobie \
yczy.- Doktor wyszedł z ludz
mi z wydziału specjalnego,zostawiając ich sam na sam z ciałem.D'Agosta wyjął notes i pióro.Nic mu nie przychodziło do głowy, alepotrzebował czegoś, co pozwoli oderwać wzrok od tej sceny, a to wystarczyło.Zmusił się do działania i napisał:  23 paz
dziernika, 2.20, Piąta Aleja 842,mieszk.17B, Cutforth".Pióro posuwało się niepewnie, kiedy próbowałoddychać tylko przez usta.Od tej pory miał zamiar zawsze nosić ze sobąsłoik maści Vicks VapoRub.Na randki.Podczas wakacji.Przy okazji gry wkręgle.Zawsze.Usłyszał stłumione głosy w salonie: detektywi z wydziału zabójstw.Przesłuchiwali pracownika z działu konserwacji na zewnątrz, w korytarzu - zdala od smrodu - i DAgosta był zadowolony, \
e udało mu się przemknąćobok nich, kiedy wchodził do mieszkania.Nie chciał, \
eby jacyś starzykumple zobaczyli go z naszywką z Southampton i belkami sier\
anta napagonach.Ponownie skupił się na stronach notesu.Jego umysł nie działał.Poddałsię i podniósł wzrok.Wyglądało na to, \
e Pendergast przezwycię\
ył odrazę i teraz naczworakach badał zwłoki.Podobnie jak chłopcy ze specjalnego miał w rękachparę szczypczyków oraz szklaną probówkę - gdzie on to trzymał w takimdopasowanym fraku? - i coś do niej wkładał, przemieszczając się bardzoostro\
nie.Potem podszedł do ściany, gdzie się zatrzymał, \
eby zbadaćspalony fragment za pomocą szkła powiększającego.Spędził tyle czasu,wpatrując się w to miejsce, \
e D'Agosta te\
zaczął się tam gapić.Farba natym kawałku była zbrązowiała i pokryta bąblami.Nie dało się zauwa\
yćśladu kopyta, ale kiedy D'Agosta tak się przyglądał, zaczął czuć pełznącewzdłu\
kręgosłupa i przez czaszkę mrowienie.Niewyraz
ne, zamazane.Ale -cholera - czy to było jak przy tych testach z plamami z atramentu, tylko wjego umyśle?95 | P a g ePendergast nagle się odwrócił i zauwa\
ył jego wzrok.- Te\
to widzisz?- Tak myślę.- A co dokładnie?- Twarz?- Jakiego rodzaju?- Brzydka jak cholera, grube wargi, wielkie oczy, usta otwarte, jakbychciały ugryz
ć.- Albo połknąć?- Taa, raczej jakby połknąć.- Dziwnie przypomina fresk Vasariego z diabłem połykającymgrzeszników.Ten z wnętrza kopuły Duomo.- Taa? To znaczy tak.Pendergast z namysłem cofnął się o krok.- Czy jest ci znana historiadoktora Faustusa?- Faustusa? Znaczy Fausta? Tego faceta, który sprzedał duszę diabłu?Pendergast skinął głową.- Istnieje wiele wariantów tej opowieści.Większość została nam przekazana w zapisach manuskryptowychsporządzonych w średniowieczu.Ka\
de sprawozdanie ma pewne cechywyjątkowe, ale wszystkie opisują śmierć podobną do poniesionej przez paniąMary Reeser.- To ta sprawa, o której dopiero co wspomniałeś lekarzowi.- Właśnie.Spontaniczne samozapalenie.W średniowieczu nazywano toogniem od wnętrza.D'Agosta skinął głową.Mózg cią\
ył mu jak ołów.- Tu, w osobie Nigela Cutfortha, mamy, jak się zdaje, klasyczny tegoprzykład.Nawet bardziej ni\
w przypadku Grove'a.- Mówisz mi, \
e twoim zdaniem po tego faceta przyszedł diabeł?- Przedstawiam spostrze\
enie, nie dołączając \
adnej hipotezy.D'Agostapokręcił głową.Cała ta sprawa była upiorna.Normalnieupiorna.Poczuł, \
e jego ręka sama wędruje w kierunku krzy\
yka.To niemogła być robota diabła.prawda?- Dobry wieczór, panowie.- Głos rozległ się z tyłu: damski, głębokikontralt, spokojny, kompetentny.D'Agosta odwrócił się, \
eby zobaczyć kobietę stojącą w obramowaniudrzwi, ubraną w szary prą\
kowany garnitur, z kapitańskimi belkami nakołnierzyku białej koszuli.Za nią widział kilku detektywów.Przyjrzał sięuwa\
nie: drobna, szczupła, du\
y biust, lśniące czarne włosy otaczającebladą, delikatną twarz.Oczy w intensywnie niebieskim kolorze.Wyglądałanajwy\
ej na trzydzieści pięć lat: zdumiewająco młoda jak na kapitana wwydziale zabójstw.I wydawała się znajoma.Znał ją.Wróciło mdlące uczucie.Mo\
e trochę przedwcześnie pogratulował sobie, \
e nie natknął się na \
adnegoze starych kumpli.- Jestem kapitan Hayward - stwierdziła energicznie, przyglądając sięD'Agoście nieco zbyt intensywnie, \
eby go uspokoić: wyglądało na to, \
e te\
go rozpoznaje.- Wiem, \
e przy wejściu przedstawiliście panowie dokumentyto\
samości, ale czy mogłabym ponownie je zobaczyć?- Oczywiście, pani kapitan [ Pobierz całość w formacie PDF ]