[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeżeli inkwizytorzy udowodnili im winę, zazwyczaj winnych przekazywanow ręce władzy państwowej, która im wymierzała karę.W roku 1542 papież Paweł III ustanowił ZwięteOficjum jako najwyższy trybunał apelacyjny w procesach o herezję.W roku 1967 Paweł VI nie tylkozmienił jego nazwę na Kongregację do Spraw Doktryny Wiary, ale także wyznaczył mu bardziej pozy-tywną funkcję popierania, a nie tylko strzeżenia, nieskażonej doktryny w wierze i obyczajach.Zob.here-zja.62Wydawnictwo WAM, Kraków 2002 Leksykon teologicznyInnowierca.Człowiek, który się trzyma opinii odbiegającej od normatywnej nauki Kościoła.Zob.pra-wowierność.Inspiracja (łac. natchnienie ).Zob.natchnienie.Intencja (łac. zamiar, chęć ).Zamiar, dla którego człowiek coś czyni. Czystość intencji wypływa ztakiego działania, które się kieruje całkowicie uczciwymi zamiarami.%7łeby można było ważnie udzielićsakramentów świętych, szafarz musi mieć przynajmniej intencję czynienia tego, co czyni Kościół (DH1611; ND 1321).Wyrazu intencja używa się nie tylko na oznaczenie celu, do którego zmierzamy, od-nosi się on bowiem także do różnych rodzajów ludzkiego pojmowania, wiedzy i świadomości.Zob.epi-stemologia, etyka, teologia moralna.Interdykt (łac. zakaz, wykluczenie ).Rzadko stosowana kara kościelna, w Kodeksie Prawa Kanonicz-nego dla Kościołów Wschodnich nazywana ekskomuniką mniejszą (CCEO 1431), która czasowo po-zbawia przestępców pewnych uprawnień duchownych oraz pewnych funkcji, ale ich nie wyklucza zewspólnoty Kościoła.Zazwyczaj interdykt zawiesza prawa do sprawowania sakramentów (jeżeli dotyczyduchowieństwa), a także prawa ich przyjmowania (w przypadku ludzi świeckich).Zakaz ten na mocysamego prawa traci ważność w niebezpieczeństwie śmierci.Interdykt może być nałożony na pojedynczeosoby, lub grupy ludzi, ale już nie na miejsca, miasta, a nawet całe kraje, tak jak to było w starym prawiekanonicznym (zob.CIC 915, 1109, 1331-1332, 1370, 1373-1374; CCEO 712, 829, 1434, 1445, 1447-1448).Zob.ekskomunika.Interkomunia (z łac. między plus wspólnota ).Zob.communicatio in sacris.Interpretacja (łac. tłumaczenie ).Zob.hermeneutyka.Interreligijny (łac. między plus religia ).Zob.dialog, religie świata.Intinctio (łac. zanurzenie ).Zob.zanurzenie.Introit (łac. wejście ).Zob.antyfona na wejście.Intuicja (łac. uważne oglądanie, przyglądanie się ).Bezpośrednie uchwycenie rzeczywistości umysłemlub zmysłami.Bezpośrednie pojmowanie umysłowe przypisuje się zazwyczaj aniołom, którzy będąc czy-stymi duchami, nie potrzebują stosować rozumowania, by wyprowadzać wnioski.W mniejszym stopniuwładza poznawania intuicyjnego jest także właściwością ludzi.W teologii tomiści twierdzą, że tu na zie-mi nie możemy korzystać z bezpośredniego wglądu w siebie samych lub w Boga bez pośrednictwa zmy-słów; zwolennicy św.Augustyna przyjmują taką możliwość.Ten pogląd augustiański niesie ze sobą ry-zyko roszczenia sobie prawa do pewnego rodzaju iluminizmu, do możliwości bezpośredniego dostępu doBoga bez udziału w tym stworzeń, nawet samego Kościoła.Oficjalnie jednak naucza się, że w niebie bę-dziemy intuicyjnie oglądać Boga (zob.DH 990-991,1000; ND 2305).Zob.augustynianizm, tomizm, wi-zja uszczęśliwiająca.Irenizm (z gr. pokój ).Pokojowe albo łagodzące podejście do zagadnień związanych z jednością Ko-ścioła, które może prowadzić do prób zacierania rzeczywistych różnic między chrześcijanami albo doupowszechniania porozumienia kosztem prawdy, czyli do zajęcia stanowiska, które zostało słusznie potę-pione (zob.DH 3880, UR 11).Irenizm jednak może także oznaczać pogodę ducha, z jaką się podchodzido zagadnień spornych, kiedy się ma nadzieję na osiągnięcie jedności - i w tym wypadku praktycznie niemożna go odróżnić od prawdziwego ekumenizmu.Zob.dialog, ekumenizm.63Wydawnictwo WAM, Kraków 2002 Leksykon teologicznyIslam (arab. poddanie się woli Bożej)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]