[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Naville (Pierre), socjolog francuski (Paryż, 1904).Specjalizuje się w socjologii pracy,bada zagadnienia związane z kształceniem zawodowym i społecznymi skutkamiautomatyzacji.Napisałm in.: La Revolution etles intellectuels (1927, Rewolucja aintelektualiści), La Psychologie, science du comportement (1942, Psychologia, nauka ozachowaniu).La Viede travail et ses problemes (1954, %7łycie zawodowe i jego problemy),L'Automatisation et le travail humain (1961, Automatyzacja a praca ludzka), La Genese de lasocjologie du travait chez Marx et Engels (1967.Geneza socjologii pracy u Marksa iEngelsa), Socioiogie d'aujourd'hui (1981, Dzisiejsza socjologia).Wrazz Friedmannemopublikował dwutomowy Jiaite de sociologie du travail (1962, Trą ktat o socjologii pracy).Negatywność czynność zaprzeczania, zwłaszcza w odniesieniu do ludzkiej wolności,rozumianej jako zdolność do odrzucania świata realnego i zastępowania go światemidealnym.Termin ten, często stosowany we wszelkiej filozofii dialektycznej", stworzonyzostał przez Fichtego i rozpowszechniony przez Hegla.Wszelka twórczość duchowa jest, wtym sensie, rodzajem negatywności": duch utwierdza się, zaprzeczając temu, co.jest( Jestem duchem, który zawsze mówi nie" powiada Mefisto w Fauście Goethego),ustalonemu porządkowi, tradycji naukowej lub filozoficznej.Ale negatywność nie jestformalną i pustą negacją, jest również negacją tej negacji, afirmacją nowego porządku inowych wartości.Neokantyzm, ruch będący rozwinięciem myśli Kanta, powstały w Niemczech ok.1860.Rozwijał się aż do ok.1914.W jego skład wchodziły liczne szkoły: fizjologiczna (Heimholtz, F.A.Lange), metafizyczna (Liebmann, Volkelt), realistyczna (Riehl),relatywistyczna i pozytywistyczna (H.Cornelius), a zwłaszcza szkoła marburska albo szkołalogiczna (H.Cohen, P.Natorp, E.Cassirer.A.Lieber) i szkoła badeńska, czyli aksjologiczna(Windelband, Rickert, Aask).Natęży odróżnić neokantyzm" od postkantyzmu", który jestprądem dużo wcześniejszym (Fichte, Schelling, Hegel).Neokantyzm jest nawet reakcjąprzeciw postkantowskiej metafizyce (zob.POSTKANTYZM).Neokantyzm przedstawianyjest jako powrót do Kanta", do teorii nauk pozytywnych (epistemologii) i moralności opartejna obowiązku (a nie na spontanicznym działaniu).Definiuje się on jako filozofia ścisła imetodyczna", która sytuuje się między metafizyką spekulatywną a zwykłym empiryzmem.Neoplatonizm, system filozoficzny powstały w Aleksandrii w IM w.po Chr.Byłnauczany w różnych szkołach do VI w.Pochodzi z połączenia racjonalnych wpływówgreckich (pitagorejczycy, Platon) i mistycznych oddziaływań pochodzenia hinduskiego iżydowskiego.Twórcą neoplatonizmu był Ammonios Sakkas, zaś głównym przedstawicielemPlotyn: jego doktryna to teoria emanacji", która odcisnęła głębokie piętno na chrześcijańskiejpatrystyce (doktrynie Ojców Kościoła w l V w.), myśli średniowiecznej i żydowskiejkabale.Teorie Słowa Bożego, duchowego zrozumienia, które wymagają nie tytko inteligencji,ale i uczestnictwa duszy, woli ludzkiej pojmowanej jako pragnienie dobra, a zwłaszcza czegoś stojącego poza bytem", (a nie tylko poza poznaniem), sprawiają, że nepplatonizm toniezwykle głęboki spirytualizm, który miał zainspirować św.Augustyna i naznaczyć całąnaszą zachodnią filozofię.Z neoplatonizmu wywodzi się np.podstawowa dla Kanta, Fichtegoi całej filozofii refleksyjnej koncepcja umysłu jako aktywności".Neopozytywizm albo pozytywizm logiczny, współczesny pozytywizm, uprawianyaktualnie w USA i Anglii.Powstał w Stanach Zjednoczonych w 1918.Jest reprezentowanyprzez koło -� wiedeńskie (założone w 1929).Bliski klasycznemu pozytywizmowi AugustaComte'a i Johna Stuarta Milta, opartemu na bezwarunkowej wierze w wartość naukpozytywnych i w ich metody.Na tę spuściznę nakładają się jednakże nowe tendencje, wszczególności zainteresowanie logiką i techniczną analizą problemów.Nadano mu równieżmiano filozofii analitycznej.Głównymi przedstawicielami neopozytywizmu są Carnap,Reichenbach, Schlick, Tarski; angielskie koło Analysis jest reprezentowane przez takichuczonych, jak Ryle, Ayer, Russell i logik Wittgenstein.Neotomizm.Zob.TOMASZ Z AKWINU (ZW.).Nerwowiec, typ charakteru, którego zasadniczymi składowymi są emotyw ność, brakaktywności i nieodczuwanie w sposób głęboki zdarzeń zewnętrznych: charakter pierwotny"(np.Byron).Zob.CHARAKTER
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
