[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Bowiem Samo będąc przemienione i chwalebne, promieniuje na całe życieczłowieka i wywiera rzeczywisty wpływ także na jego cielesność mocą Ducha,który je przenika835.Człowiek dojrzewa w ten sposób do udziału w szczęściuwiecznym.Człowiekowi uczestniczącemu w liturgii eucharystycznej, będącej aktemmistagogicznym, pozwala również dostrzec przez wiarę cel odrodzenia i usprawie-dliwienia.Jest nim uczestnictwo w eschatologicznym darze Ciała i Krwi Chrystusazmartwychwstałego, radosne spotkanie z Nim przy jednym stole, będące rzeczywistąantycypacją tej właśnie radości eschatologicznej836.Bowiem konsekwencjąeucharystycznej wspólnoty stołu jest wewnętrzna przemiana mocą Jego Ducha837.Ci, którzy w niej uczestniczą, uświadamiają sobie, iż są uświęcani i stalepotrzebują uświęcenia w drodze ku pełni zbawienia838.Ich postawę cechujedziękczynienie i ufność płynące z wiary w jednoczącą moc Bożego Ducha830Zob.Nasza Pascha, 360.831Por.Nasza Pascha, 515.832Zob.Kościół ,47; TAM%7łE, 55.833Postuluje więc, aby liczbę tę traktować symbolicznie; Zob.Nasza Pascha, 339.834Eucharystia wokół siebie grupuje sakramenty jednorazowe i niepowtarzalne z jednej strony , z drugiejzaś sakramenty na określone sytuacje życiowe; Por.Nasza Pascha, 339.835Zob.Nasza Pascha, 465; Pascha Chrystusa, 352.836Por.Nasza Pascha, 327; TAM%7łE, 375; TAM%7łE, 394.837Por.Nasza Pascha,483.838TAM%7łE,497.183i uzdrawiającą potęgę zmartwychwstałego Chrystusa.Eucharystia pomaga im tę wiaręumacniać i odnawiać839.Stopniowy rozwój życia duchowego dokonuje się w człowieku poprzezwewnętrzną liturgię serca, którą nosi w sobie.Bowiem jest on kapłanem sanktuariummieszczącego się we wnętrzu serca840.W.Hryniewicz zauważa, iż w tradycji syryjskiejakcent położony jest na duchowość serca w procesie wewnętrznego uświęcania.Jeśli liturgię rozumie się, zaznacza Hryniewicz, w kategoriach święta, to daje onasiłę nie tylko do akceptacji życia, lecz pobudza ustawicznie do jego przemiany.I w tensposób pozwala doświadczać prawdziwej radości płynącej z bezinteresownej miłości,będącej konsekwencją owej przemiany841.Poza tym radość święta ma w sobie cośz sakramentalnej przemiany czasu842.W.Hryniewicz podkreśla, że w celebracji Eucharystii dokonuje się PaschaKościoła.Poza tym sam Duch Z
więty poprzez nią przygotowuje Kościół na powtórneprzyjście Chrystusa843.Jest więc dane Kościołowi uczestniczyć w tajemnicy Eucharystiijako antycypacji radości paschalnej i eschatologicznej, dającej udział w tajemnicyzbawienia 844.Eucharystia łączy zatem w sobie charakter paschalny, pneumatologicznyoraz eschatologiczny.Biorąc pod uwagę szerszą perspektywę, W.Hryniewicz mówi o liturgii całegokosmosu, będącej sakramentalną zapowiedzią i antycypacją eschatologicznej radościcałego stworzenia, ponieważ ono także zostało odkupione przez Chrystusa i oczekujepełnego wyzwolenia z niewoli ludzkiego grzechu i skażenia845.Tak więc, zapowiedz
i antycypacja eschatologicznej radości dotyczy całego stworzenia.Eucharystia łączy w sobie z jednej strony rzeczywistość pełną i ostateczną,z drugiej zaś już obecną i działającą w świecie846.Już teraz jest zapowiedzią i znakiemspełnienia się dziejów zbawienia, sakramentalną antycypacją końca.Kształtuje onanową wizję człowieka i świata847.839Por.Pedagogia, 138.840Chrześcijaństwo,143.841Zob.Nasza Pascha, 384-385.842TAM%7łE, 379.843Zob.Nasza Pascha, 44; TAM%7łE, 459.844Por.Nasza Pascha, 60; TAM%7łE, 387; TAM%7łE, 517.845Myśl tę czerpie Hryniewicz z intuicji tradycji wschodniej; Por.Nasza Pascha, 386.846Zob.Nasza Pascha, 388.847TAM%7łE,517.184Hryniewicz wyjaśnia, iż jej eschatologiczna orientacja ku spełnieniu się ucztyPańskiej w wieczności, uwidacznia się we wspólnocie stołu z Jezusem, będącejantycypacją wspólnoty stołu w Królestwie niebieskim848.Jej dynamika w początkach Kościoła wyrasta wręcz z pewności wiary, że to samChrystus tę wieczerzę przygotował i ustawicznie do niej zaprasza849.Poza tym akcentując jej wymiar paschalny, zauważa paradoksalną równoczesnośćZ
mierci i Zmartwychwstania, bowiem Ciało Chrystusa  za nas wydane zostałoprzemienione w Zmartwychwstaniu mocą Ducha.Do jego istoty należy to, iż poprzezcelebrację eucharystyczną przepowiada śmierć Jezusa jako Pana, a więc proklamujedokonane w Zmartwychwstaniu zwycięstwo.Tym samym, eucharystyczna proklamacjajest potężnym wyznaniem wiary paschalnej, co oznacza włączenie się już terazwierzących w Królestwo zapoczątkowane w misterium Paschy850.Warto zwrócić uwagę, że W.Hryniewicz wskazując na Eucharystię jakoantycypację Paruzji Chrystusa oraz ostatecznego Królestwa, sięga do dwóchinterpretacji polecenia Jezusowego:  To czyńcie na moją pamiątkę 851.Zauważa,że obydwa ujęcia pozwalają dostrzec w Eucharystii zarówno dar uobecnienia tajemnicypaschalnej, jak i rzeczywistą antycypację eschatologicznego królestwa łaski.Ogniwem pomiędzy Zmartwychwstaniem a Eucharystią jest tajemnica tegosamego Ciała Chrystusa zmartwychwstałego i chwalebnego.Już teraz w Eucharystiii poprzez nią działa przemieniająca moc Zmartwychwstania, ponieważ jest w niejobecny, mocą Ducha Z
więtego, Chrystus w sposób rzeczywisty, choć ukryty,dynamiczny i ofiarny852.Hryniewicz zauważa paradoksalność tej obecności wyrażającą się w jednoczesnejbliskości i oddaleniu.Taka sytuacja dotyczy czasu pielgrzymującego Kościoła.848TAM%7łE,389-390.849TAM%7łE,391.850Zob.Nasza Pascha, 394-397; Chrześcijaństwo, 274 [ Pobierz całość w formacie PDF ]