[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- W takim razie przyjdę o szóstej.- Opró\
niła szklankę i zsunęła się ze stołka.- Ty te\
się pojawisz w sobotę, Jack?- Tak, przyjdę.Lubię ten zespół.- No to na pewno się zobaczymy.- Obejrzała się i stwierdziła, \
e ojciec \
yworozprawia o czymś z przyjaciółmi, więc zawołała do niego: - Idę do domu, tato.Powiemmamie, \
e ty te\
niedługo wracasz.Darcy, dopilnujesz, \
eby wyszedł stąd w ciągu godziny,dobrze?- Sama wska\
ę mu drzwi.- Darcy przyniosła tacę pełną pustych szklanek do baru.- Wnastępny wtorek mam randkę z pewnym panem z Dublina, który był tu kiedyś.Mo\
eznajdziesz sobie kogoś i dołączysz do nas?- Mo\
e i tak.- A jeszcze lepiej poproszę go, \
eby przyszedł z przyjacielem.- W porządku.- Brenna zupełnie nie była zainteresowana randką z nieznajomym, aleprzyjemnie było planować coś takiego, gdy Shawn słuchał.- Zanocuję u ciebie, bo pewniepóz
no wrócimy.- On przyje\
d\
a po mnie punkt szósta - zawołała Darcy za Brenna, która ju\
ruszyłado drzwi.- Nie spóz
nij siei postaraj się wyglądać jak kobieta.Jack westchnął nad piwem, gdy Brenna wyszła.- Ona pachnie pyłem drzewnym - powiedział do siebie.- To bardzo przyjemnyzapach.- A ty nie masz nic innego do roboty, tylko ją wąchać? - rzucił w jego kierunkuShawn, a\
Jack spojrzał na niego zdumiony.- Co takiego? - bąknął.- Za chwilę wracam.- Gallagher podniósł ruchomy blat zamykający przejście za bar iopuścił go za sobą z takim hałasem, \
e Aidan zaklął.Chciał dogonić Brennę.- Zaczekaj chwilę, Brenna! Poświęć mi jedną minutę.Przystanęła przy drzwiachswojej furgonetki i po raz pierwszy w \
yciu poczuła, jak ogarnia ją ciepła fala kobiecejsatysfakcji.Uznała, \
e to przyjemne uczucie.Bardzo przyjemne.Przywołała na twarz wyraz zaciekawienia i odwróciła się ku niemu.- Masz jakiś problem?- Owszem, mam problem.Dlaczego flirtowałaś z Jackiem Brennanem?Uniosła brwi pod nasuniętym na czoło daszkiem czapki.- A co tobie do tego, chciałabym wiedzieć?- Nie dalej jak kilka dni temu prosiłaś, \
ebym się z tobą przespał, a ja nie chciałem.Ateraz przytulasz się do Jacka i planujesz kolację z nieznajomym?Zaczekała chwilę, i jeszcze jedną.- I co z tego?- Jak to co? - Patrzył na nią zdenerwowany.- To nie w porządku.Lekcewa\
ącowzruszyła ramionami i odwróciła się, \
eby otworzyć drzwi furgonetki.- To nie w porządku - powtórzył Shawn.Chwycił ją za ramiona i odwrócił ku sobie.-Ja się na to nie zgadzam.- Ju\
mi to wcześniej mówiłeś.- Nie o to chodzi.- Och, jeśli postanowiłeś, \
e jednak chcesz się ze mną przespać, to zmieniłam zdanie.- Niczego nie postanowiłem.- zająknął siei umilkł na chwilę.- Zmieniłaś zdanie?- Tak.Tamten pocałunek wcale nie był taki, jak sobie wyobra\
ałam.A zatem tymiałeś rację, a ja się myliłam.- Poklepała go protekcjonalnie po policzku.- I ju\
.- A \
ebyś wiedziała.- Przycisnął ją do furgonetki szybko i mocno.Brenna poczuła,jak rosną w niej naraz po\
ądanie i gniew.- Jeśli zechcę, będę cię miał, i ju\
.Na razie jednakchciałbym, \
ebyś zachowywała się przyzwoicie.Nie mogła wydobyć z siebie słowa.Zrobiła więc jedyną rzecz, która przyszła jej dogłowy.Zaciśniętą pięścią uderzyła go w \
ołądek.Stracił oddech, a rumieńce, które gniew wywołał na jego twarz, znikły zupełnie.Udałomu się ustać na nogach.Sam fakt, \
e nie upadł, \
e wytrzymał jej cios, a miała naprawdęsolidne uderzenie, spowodował nową iskierkę podniecenia.- Porozmawiajmy o tym na osobności, Brenna.- W porządku.Mam ci sporo do powiedzenia.Zadowolony, \
e udało mu się osiągnąć to, co zamierzał, cofnął się o krok.- Wpadnij do mnie do chatki jutro rano.Zagniewana wsiadła do furgonetki i zatrzasnęła za sobą drzwi.- Mogłabym - rzuciła włączając silnik - ale tego nie zrobię.Ju\
raz do ciebieprzyszłam, a ty mnie odtrąciłeś.Nie zamierzam tam wracać.Musiał cofnąć się jeszcze dalej, aby nie przejechała mu po palcach stóp.Patrzył, jakodje\
d\
a i myślał, \
e skoro ona nie chce przyjść do niego, musi znalez
ć jakiś inny sposób imiejsce, gdzie mogliby porozmawiać sam na sam.I jakoś się ze sobą dogadać.Bez świadków.7Patrząc na Shawna ktoś mógłby pomyśleć, \
e nigdy nie trzymał w ramionach kobiety inigdy \
adnej nie całował.Sam zaczynał się obawiać, \
e zwariował i \
e tamto wydarzenie wogóle nie miało miejsca.Chciał wierzyć, \
e ona nigdy nie siedziała na kuchennym blacie wjego własnym domu i nigdy nie zaproponowała, \
eby poszedł z nią do łó\
ka.Niestety, to była prawda.Wiedział to, bo za ka\
dym razem, gdy się do niej zbli\
ał,czuł, \
e ściska mu się \
ołądek.Nie przejmował się tym ani trochę.Podobnie jak zupełnie go nie obchodziło, \
e takcholernie normalnie zachowywała się w sobotni wieczór w pubie.Za ka\
dym razem, gdywyglądał ze swojej kuchni z takiego czy innego powodu, patrzyła na niego z tącharakterystyczną miną, między drwiącym uśmieszkiem a szczerym uśmiechem.Zaczął się zastanawiać, jak mógł dawniej lubić taki wyraz jej twarzy [ Pobierz całość w formacie PDF ]