Wells Herbert George Kraina lepców

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Słuchajcie, chłopcy, traktujecie te osławione góry za poważnie powiedziałem tojest drobiazg; należy je brać na wesoło.Spojrzeli na mnie okrągłymi ze zdziwienia oczyma, Nie bawi mnie wcale cały uroczysty zamęt, jaki dokoła tego wszystkiego czynicie.Alpiniści dawnego autoramentu szli w góry z kijem, liną i lekkim sercem.Taki też jest i mójstosunek do tych spraw. Ale nie nasz! powiedział jakiś ugotowany na czerwono bohater wysokogórski, caływ pęcherzach i z łuszczącą się skórą.Powiedział to w sposób, który miał być miażdżący. Mój pogląd jest słuszny powiedziałem pogodnie, wypuszczając kłąb dymu z mojejhigienicznej fajki, Jak pan będzie miał trochę więcej doświadczenia, osądzi pan trafniej rzekł innyprzywiędły młodzieniec, z małą, szarą bródką, Doświadczenie nigdy mnie niczego nie nauczyło odpowiedziałem. To widać powiedział ktoś i odwrócił się.Przyjąłem to z idealnym spokojem. Mam zamiar pójść na M�rderberg, nim stąd wyjadę rzekłem z flegmą i wywołałemsensację. A kiedyż pan wyjeżdża? Za tydzień albo coś w tym guście. To nie jest wspinaczka, na którą może się ważyć turysta w pierwszym roku powiedział łuszczący się jegomość. Pan już zupełnie nie ma na to danych. %7ładen przewodnik z panem nie pójdzie! Zwariowany pomysł. Przechwałki. Chciałbym widzieć, jak on to zrobi!Pozwoliłem im kipieć z wściekłości, a kiedy opadli nieco poniżej punktu wrzenia,wtrąciłem: Chętnie zabrałbym ze sobą mamą.Jest co prawda, drobna, ale chwalić Boga,wytrzymała, jak stal.Oni jednak poznali po moim zle ukrytym uśmiechu, że ich prowokuję, więc poprzestali nanieartykułowanych dzwiękach i przyciszonych uwagach, który to gwar przypominał dozłudzenia chrząka nie świń.Wreszcie ucięli małą rozmówkę w półtonach, wyłączająccałkowicie moją osobę.Wszystko to wzmocniło jeszcze moje postanowienie.Jestem uparty,jak sobie co wbiję do głowy, więc postanowiłem, że mateczka pójdzie na M�rderberg, gdziejeszcze nie była polowa tych uroczystych goryli, pójdzie, choćbym miał stamtąd wrócićtrupem lub sierotą.Rozmówiłem się z nią następnego dnia.Leżała na werandzie, owinięta wpledy, i patrzyła na szczyty, Wygodnie? zapytałem, Bardzo, Wypoczywasz? Tu jest tak przyjemnie.Podszedłem do poręczy werandy. Spójrz na ten szczyt, mamusiu!Skinęła beztrosko głową, z wpół przymkniętymi oczyma. To jest M�rderberg.Ty i ja będziemy tam pojutrze.Matka leniwie podniosła powieki. Czy tam nie będzie aby bardzo stromo? zapytała, Ja już wszystko doskonale urządzę powiedziałem, po czym mateczka uśmiechnęłasię przyzwalająco i zamknęła oczy. No, jeżeli ty to bierzesz na siebie& odrzekła.Tegoż dnia zszedłem w dolinę do Daxdam, ażeby zaopatrzyć się na drogę, wynająćprzewodników i tragarzy, dzień zaś następny spędziłem powyżej hotelu na trenowaniu się izapoznawaniu ze skałą i lodowcem.To mi nie przysporzyło popularności.Poślizgnąłem się zlekka dwa razy.Raz mnie zniosło do jakiejś rozpadliny mam widocznie szczególneszczęście do rozpadlin i trzej nieznani mi turyści, którzy wybrali się na Kinderspitz,wyciągali mnie stamtąd przez półtorej godziny.Drugim razem wypuściłem z ręki czekanwprost na głowy niewielkiej wycieczki, zdążającej na lodowiec Humpi.Czekan przeleciałzresztą w odległości trzydziestu cali od nich i nie dotknął nikogo, ale w ryku, jaki się rozległpo tym drobnym wypadku, mogło się zdawać, że rozwaliłem wspólny łeb całej kompanii.Trudno sobie wyobrazić, jak się oni wszyscy brzydko wyrażali, nie wyłączając trzech pań,,należących do wycieczki.Następnego dnia zorganizowano w hotelu formalny zamach, aby zapobiec naszemuwyruszeniu, Sprowadzono gospodarza, perswadowano mojej matce, oczerniono wniedościgniony sposób charakter naszych przewodników [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy