[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na wstępie ustala się dane wyjściowe punktów tło, rejestrowane w karcie chorego.Określa sięprzewodność każdego punktu dla bieguna ujemnego i dodatniego.Przy zadanej biegunowościujemnej i natężeniu prądu na poziomie 20-30 mikroamperów dokonuje się pomiaru natężenia prąduna biegunie dodatnim.Stan punktu uważa się za normalny, gdy wielkości prądu na biegunie ujemnym i dodatnim sąjednakowe, np.20-20 przy zadanym natężeniu prądu 20 mikroamperów.Jeżeli przy zadanymbiegunie ujemnym i natężeniu prądu 20 mikroamperów pomiar natężenia na biegunie dodatnimwykazał wielkość 10 mikroamperów, to stan punktu uznaje się za niepomyślny.W takim przypadkulekarz w toku kuracji odtwarza symetrię przewodności punktów tak, by wielkość natężenia prądu nabiegunie dodatnim zrównała się z wielkością na biegunie ujemnym.Inaczej mówiąc, jeżeli napodziałce przepływu ładunków ujemnych wskazówka zatrzymała się na kresce 20, zaś poprzełączeniu na biegun dodatni na kresce 10, to lekarz powinien oddziaływać na punkt do czasu,gdy wskazania na obu podziałkach zrównają się (osiągając 20 i 20).Przy takim oddziaływaniu napunkt uwzględnia się także czas odtworzenia jednakowej przewodności na obu biegunach, tj.czasodtworzenia symetrii przewodności.Czas odtworzenia jest bardzo istotnym parametrem elektropunktury.Jest on uzależniony odnasilenia choroby, zespołu czy objawu, od stanu pacjenta w danej chwili, dokładnościzharmonizowania leczenia z rytmem dobowym chorego oraz od stanu naturalnego polaelektromagnetycznego Ziemi, które wywiera wpływ na stan organizmu Wymienione czynniki określająrównież kolejność oddziaływań elektropunkturowych, która powinna być ściśle indywidualizowana.Cykl leczenia zależy od charakteru dolegliwości, np.przy zapaleniu korzonków rdzeniowychlędzwiowo-krzyżowych i zapaleniu splotu nerwowego trwa od trzech do pięciu dni i może byćpowtórzony po dwóch trzech dniach w razie potrzeby.Wynik ocenia się na podstawie zarówno skrócenia czasu odtworzenia przewodności w punktach,jak i pomyślnej dynamiki tła zmniejszenia asymetrii przewodności punktów lub przechodzenia odbiegunowości ujemnej do dodatniej.Zdaniem lekarzy stosujących te metodę, elektropunktura pod względem techniki stosowania jestprostsza i bardziej humanitarna niż igłolecznictwo.Poza tym pozwala ona na korzystanie w leczeniu zdużej liczby punktów.Natomiast uzupełnienie elektropunktury igłolecznictwem daje wyrazniejszeefekty terapeutyczne.W toku leczenia nierzadko stosuje się metodę kombinowaną, polegającą na połączeniu w jednymseansie elektropunktury i igłolecznictwa. Leczenie metodą kombinowaną jest efektywniejsze, jeżeli do receptury prócz punktów objawowychwłącza się punkty ogólnie wzmacniające.Na punkty objawowe oddziałuje się metodą elektropunktury,natomiast punkty ogólnie wzmacniające poddaje się igłorefleksoterapii według powszechnie przyjętejmetodyki.Wybór metalu igły zależy od konkretnego stanu chorego, stadium i fazy choroby oraz wzajemnegostosunku procesów pobudzania i hamowania, który wpływa na przewodność punktów.Stosowanie elektropunktury, nawet w połączeniu z igłolecznictwem, bynajmniej nie zawsze jestefektywne.Leczenie to rokuje dobry wynik przy zapaleniu korzonków rdzeniowych u ludzi młodych, jakrównież w przypadkach braku chorób towarzyszących.Efekt może nie wystąpić przy chorobie, dlaktórej nie udało się dobrać efektywnego zestawu punktów objawowych.Jednoczesna obecność kilku(trzech pięciu) chorób, zwłaszcza przewlekłych, może zmniejszyć efektywność kuracji.Leczenie zaczyna się od punktów obwodowych, a kończy na punktach głowy.Ta kolejnośćoddziaływania na punkty jest najbardziej skuteczna.Punkty przedniej powierzchni ciała poddaje sięzabiegowi przed punktami powierzchni tylnej.Cykl leczenia.Pierwszy dzień jest dniem diagnostycznym.Sporządza się schemat napięciowo-prądowy chorego, na którym zaznacza się poziomy przewodności różnych punktów.Punkty o dobrejprzewodności (-20 i +20 mikroamperów) określa się jako przewodzące.Są to punkty normalne, niewymagające oddziaływania.Punkty, mające dodatnie wielkości od 8 do 18 mikroamperów przy zadanym prądzie ujemnym 20mikroamperów, określa się jako punkty półprzewodnikowe.Punkty te poddaje się leczeniu.Istnieją także punkty izolatory, będące nie do przebicia nawet przy maksymalnym natężeniu prądu występuje tu duża oporność skóry.Tylko podczas dłuższego oddziaływania (do kilku minut) punkttaki daje się przebić, ale jego przewodność przy prądzie dodatnim waha się w granicach od 0 do 4 6mikroamperów.Następnego dnia rozpoczyna się seanse lecznicze, przy czym oddziałuje się prądem ujemnym napunkty izolatora aż do odtworzenia ich przewodności.Jeżeli liczba takich punktów przekracza 2 3pary, już w drugim dniu można oddziaływać także na punkty półprzewodnikowe.By nie przemęczyćchorego, seans obejmuje nie wiece] niż 6 10 par punktów.Trwa on z reguły do 30 minut
[ Pobierz całość w formacie PDF ]