[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Brzeg przecięcia, inaczej niż w przypadku cięcia zapomocą palnika acetylenowego, nie był poszarpany, ale gładki, jakby obro-biła go jakaś precyzyjna maszyna.Postępy wysięgnika zdawały się odliczaćostatnie minuty przed wkroczeniem w nieznane.Kiedy laser wchodził już w ostatnią ćwiartkę, dała się odczuć nagła wibra-cja, jakby wstrząs ziemi szarpnął całym okrętem.Potem nastąpił głuchy huki stłumione brzęczenie.Zapadła cisza.- Włączyć baterie rezerwowe! rozkazał Costas.Już są włączone.Nie stwierdzono przerwy w obwodzie.Elektryczny pomruk powrócił i Andy pociągnął za kabel prowadzący doDSRV.Popatrzył na ekran, szukając informacji o usterkach.- Co to było, do diabła? - zapytał Jack.Coś przeszło po kadłubie - odparł Andy.- Nie mogę tego umiejscowić.- Nie z przodu dodał Ben.Jesteśmy tylko kilka metrów od dziobu i odrazu byłoby wiadomo, gdyby tam coś uderzyło.To musi być rufa, może grodz
oddzielajÄ…ca nas od komory reaktora.Costas popatrzyÅ‚ ponuro na Jacka.·ð ðMusimy zaÅ‚ożyć, że DSRV zostaÅ‚ spalony.·ð ðJak to spalony? - zapytaÅ‚a Katia.153- Mamy goÅ›ci.Jack odciÄ…gnÄ…Å‚ zamek beretty i wprowadziÅ‚ nabój do lufy.Potem pozwoliÅ‚zamkowi wrócić na miejsce i delikatnie odwiódÅ‚ kurek bezpiecznika.GdybyzaszÅ‚a potrzeba mógÅ‚by w ciÄ…gu sekundy wystrzelić piÄ™tnaÅ›cie pociskówparabellum kalibru 9 mm.- Nie rozumiem - powiedziaÅ‚a Katia.- Czy to nasi?-Niemożliwe - odparÅ‚ Costas.- Sztorm potrwa do jutra rana, jeszczedwanaÅ›cie godzin. Seaquest" jest co najmniej dziesięć mil morskich na pół-noc stÄ…d.To za daleko na użycie aquapodu, a przy tej pogodzie helikopternie może zejść tak nisko, żeby zrzucić nurków blisko stanowiska.·ð ðGdyby to byli nurkowie IMU, skontaktowaliby siÄ™ z nami, choćby wy-stukujÄ…c informacjÄ™ alfabetem Morse'a na kadÅ‚ubie - powiedziaÅ‚ Ben.·ð ðJak  SeaÄ…uest" mógÅ‚ ich nie zauważyć? Musieli przybyć, zanim zaczÄ…Å‚siÄ™ sztorm, a na monitorach nie byÅ‚o Å›ladu żadnego statku w promieniu piÄ™t-nastu mil.- Katia niczego nie rozumiaÅ‚a.·ð ðW tych warunkach nadzór satelitarny jest na nic, ale radar  Seaquesta"wykryÅ‚by każdÄ… anomaliÄ™ w tym sektorze.- Costas zamilkÅ‚, bÄ™bniÅ‚ palcamio reling.- Jest tylko jedna możliwość.- PopatrzyÅ‚ na Jacka.- JakiÅ› statekjuż wczeÅ›niej staÅ‚ na pozycji po drugiej stronie wulkanu, za blisko, żebyradar go rozpoznaÅ‚.Pojazd podwodny wysÅ‚any z niego mógÅ‚ odnalez
ć  Ka-zbeka" i poÅ‚Ä…czyć siÄ™ z DSRV, co pozwoliÅ‚o zespoÅ‚owi szturmowemu wejśćdo szybu ratunkowego.·ð ðI stÄ…d wziÄ…Å‚ siÄ™ haÅ‚as - powiedziaÅ‚ Ben.·ð ðJuż staÅ‚ na pozycji? - Katia nie byÅ‚a przekonana.- Jak mogli być już napozycji za wyspÄ…? Nikt poza nami nie ma tekstu o Atlantydzie, nikt inny niepotrafi go przetÅ‚umaczyć i zinterpretować poÅ‚ożenia.SpojrzaÅ‚a na męż-czyzn.BojÄ™ siÄ™ o  Seaquesta".Jack dÅ‚ugo patrzyÅ‚ Katii w oczy.W uÅ‚amku sekundy wyczuÅ‚, że coÅ› jest niew porzÄ…dku, że dziewczyna ukrywa coÅ› wiÄ™cej niż tylko napiÄ™cie, które wszy-scy starali siÄ™ stÅ‚umić.MiaÅ‚ jÄ… o to zapytać, kiedy przez okrÄ™t przeszedÅ‚ jesz-cze jeden wstrzÄ…s.To nie byÅ‚ czas na spekulacje.WepchnÄ…Å‚ berettÄ™ do kaburyna piersi.·ð ðCostas, zostajesz tu z Andym.Ten otwór może stać siÄ™ dla nas jedynadrogÄ… ucieczki.Ben, idziesz ze mnÄ….·ð ðJa też - powiedziaÅ‚a rzeczowo Katia.- BÄ™dzie nam potrzebna caÅ‚a siÅ‚a ogniana jakÄ… nas stać.W okrÄ™tach podwodnych klasy  AkuÅ‚a" jest rezerwowa zbro-jownia w mesie oficerskiej, na pokÅ‚adzie nad nami.Wiem, gdzie to jest.Nie byÅ‚o czasu na sprzeczkÄ™.Szybko zdjÄ™li plecaki i oparli je o burtÄ™.154Ci ludzie nie przyszli po starożytnoÅ›ci - powiedziaÅ‚ Jack, gdy kucali ra-zem w przejÅ›ciu.- ZakÅ‚adajÄ…, że znalez
liśmy ich skarb i że jesteśmy odcięciod komunikacji z powierzchnią.Kiedy nas wyeliminują, będą mogli zakoń-czyć transakcję, która nie powiodła się wiele lat temu.Tu już nie chodzio Atlantydę.O pięć metrów stąd jest dość pocisków nuklearnych, żeby znisz-czyć zachodnią cywilizację.Katia postawiła nogę na pierwszym szczeblu drabinki, wiodącej na gómypokład.Odsunęła się, żeby uniknąć obsypania białym nalotem, poruszonymprzez Jacka.Po wejściu na kilkanaście szczebli poklepała go po nodze, jed-nocześnie dając znak Benowi, który szedł za nimi.- To tutaj wyszeptała.Dotarli do poziomu nad komorą torpedową [ Pobierz całość w formacie PDF ]