Grin Aleksander Biegnšca po falach

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jedno, wbrew rozsądkowi, czułem bez żadnych wyjaśnieńi dowodów - że statek Hase'a i nieznajoma dziewczyna Bicze Seniwell muszą mieć jakiśzwiązek ze sobą.Gdybym był spokojny, uznałbym podobną myśl za jakiś dziki przesąd, aleteraz rzecz się miała inaczej - przywidzenia były tak przekonywające, jak w chwili nieszczę-ścia albo lęku.Noc przeszła kiepsko.Sny miałem ciężkie i zawiłe.Męczyło mnie pragnienie.Budziłemsię, piłem wodę i znów zasypiałem, prześladowany natłokiem myśli tak nużących jak niepra-widłowe rozwiązanie, w którym gdzieś tkwi błąd.Były to wzajemne obrachunki uczuć powstrząsie, który zmącił ich naturalny nurt.O godzinie dziewiątej rano byłem już na nogach i jechałem do Filatre'a wynajętymsamochodem.Z nim jednym mogłem mówić o sprawach tej nocy i zależało mi jak na rzeczywielkiej wagi, by się dowiedzieć, co on sądzi o takim obrocie pęknięcia na szybie.ROZDZIAA VIChoć godzina była wczesna, Filatre niedługo kazał mi czekać na siebie.Po trzech minu-tach zjawił się w swoim gabinecie, już ubrany do wyjścia, i uprzedził, że koło dziesiątej musibyć w szpitalu.Od razu zwrócił uwagę na mój wygląd i spytał:- Zdaje mi się, że coś się panu przydarzyło?- Pomiędzy biurem Syndykatu Węglowego a zakrętem nabrzeża stoi wspaniały żaglo-wiec.Zobaczyłem go w nocy po rozstaniu się z panem.Statek ten nazywa się - Biegnąca pofalach.- Co? - spytał Filatre, zdumiony bardziej, niż się tego spodziewałem.- Czy to żart?Ależ.za pozwoleniem.Nic, nic, słucham pana.- Stoi tam jeszcze i teraz.Spojrzeliśmy na siebie i przez pewien czas siedzieliśmy w milczeniu.Filatre spuściłoczy, powoli uniósł brwi; przez jego wyrazistą twarz przebiegł nerwowy skurcz.Znowupopatrzył na mnie.- Tak, to szokujące - zauważył.- Ale nie koniec na tym, prawda?Uprzedzając podejrzenie, którego jeszcze nie wypowiedział, mianowicie, że mogłemwidzieć Biegnącą po falach przedtem, zanim poszedłem do Stersa, zaprzeczyłem temu,następnie powtórzyłem rozmowę z Hase'em.- Zgodzi się pan - dodałem pod koniec mego opowiadania - że mogłem mieć tylko tojedno pragnienie.%7ładna inna możliwość tu nie pasuje.Widocznie powinienem jechać, jeślinie chcę zostać do końca życia z bezradnym i głupim żalem w sercu.- Tak - powiedział Filatre sięgając cygarem w powietrzu do jakiejś urojonej popielni-czki.- Na pewno tak.Ale sytuacja, z którejkolwiek strony na nią spojrzeć - jest delikatna.Niemniej często decydują pieniądze.Zdaje się, że będę mógł panu pomóc.Kiedyś leczyłemżonę Browna, gdy, zdaniem lekarzy, żadne leczenie nie miało już sensu.Na złość im czyprzez uprzejmość dla mnie, wygrzebała się.Jak słyszę, Hase powołuje się na Browna, sambędąc panu przeciwny a to nieomylna oznaka, że Brown powoła się na Hase'a.Dlatego proszęoddać Brownowi list, który zaraz napiszę.Kończąc te słowa Filatre szybko siadł przy biurku i ujął za pióro.- Nie bardzo wiem, co napisać - rzekł odwracając się ku mnie skronią i kątem oka.Potarł czoło i zaczął pisać, odczytując na głos każde zdanie.- Niech pan wezmie pod uwagę, - rzekł przerywając pisanie - że Brown to człowiekinteresu, pieniądza, inny niż my obaj, i że wszystko, co jego zdaniem, trąci fantazją, nie budziw nim zaufania.Teraz dalej: Kiedyś, w dniu szczęśliwym dla pana i dla mnie, powiedziałpan, że spełni każdą moją prośbę.Miałem szczerą nadzieję, że taka chwila nie nastąpi; uważa-łem zawsze, że przysparzanie panu kłopotów byłoby niewybaczalnym egoizmem z mojejstrony.Jednakże traf zdarzył, że mój pacjent i kuzyn. Ta dyplomatyczna nieścisłość lub,mówiąc krótko, nieszkodliwe kłamstwo chyba nie ma znaczenia? - zapytał Filatre, po czympisał dalej czytając: - .kuzyn, Tomasz Harvey, oddawca tego listu, musi spędzić jakiś czasna zwykłym żaglowcu.Ma to bezwzględnie zalecone po chorobie.Bliższe szczegóły podaosobiście.Domyślam się, że chętnie odbyłby jeden lub dwa rejsy w kajucie. Jak dziwniewymawiać te słowa - przerwał Filatre.- A ja nawet je piszę: .w kajucie statku �Biegnąca pofalach�, który jest pana własnością.Będę głęboko wdzięczny, jeśli pan pójdzie na rękę Harve-yowi.Mam nadzieję, że zdrowie pańskiej wielce sympatycznej małżonki nadal nie budziobaw.Proszę.-.i tak dalej - zakończył Filatre pokrywając kopertę zamaszystym pismem.Wręczył mi list i siadł obok mnie.Gdy pisał, zaczęła mnie dręczyć obawa, że statek Hase'a odpłynął.- Proszę mi wybaczyć, Filatre - powiedziałem wyjaśniwszy, o co chodzi.- Bardzo sięniecierpliwię!Wstałem.Doktor wstał również, patrząc na mnie badawczo w głębokim zamyśleniu.Dotknąwszy mego ramienia, zrobił ręką ruch na poły zatrzymujący; cofnął powoli rękę, za-czął spacerować po pokoju, stanął przy biurku, spuścił oczy i z pewnym roztargnieniem potarłdłonie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy