McIntosh Fiona Trojca 03 Przeznaczenie (CzP) (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zrozumiałe więc, jaki efekt wywarła na nim jego śmierć.I nagle dowiaduje się, że król taknaprawdę był jego ojcem.- Gidyon urwał, lecz Lauryn dokończyła za niego.- Oraz że jest następcą tronu.W jednej chwili jesteś żołnierzem, a za moment królem.A powiem ci jeszcze, że czeka go następny szok.Jak sądzisz, jak długo nasza matkapozostanie w pałacu, siedząc bezczynnie i bawiąc się w królewską opiekunkę?Spojrzał na Lauryn swoimi zielonymi, błyszczącymi oczami.Gościło w nich cośfiglarnego.- Sądzisz, że pójdzie za naszym ojcem?- Oczywiście! Nie czułeś tego, co było między nimi? To przypominało powietrze tużprzed burzą.Znasz to uczucie, kiedy włosy stają ci dęba, a wszystko wokół gęstnieje icichnie?- Skinął głową.- Wyobraz sobie to, Gidyonie.Przez długie lata uważała go zamartwego, a teraz dowiaduje się, że jest jak najbardziej żywy.Byli małżonkami, niezapominaj o tym.Kiedy został stracony, byli w sobie bardzo zakochani.Uważam, że wciążsą!W oczach Lauryn zamigotała romantyczna wizja rodziców, a jej brat mógł się na tojedynie uśmiechnąć.- Z pewnością tworzą całkiem atrakcyjną parę - odparł i tym razem uchylił się, kiedypróbowała dać mu kuksańca.- Atrakcyjną! Czyś ty oszalał? Są wspaniali.Yargo miał rację, mówiąc, że nasz ojciecjest zabójczo przystojny, a królowa.- Królewska matka - poprawił Gidyon, celowo się z nią drocząc.- Alyssa, w takim razie.To najpiękniejsza kobieta, jaką kiedykolwiek widziały mojeoczy.- Mówisz tak dlatego, że wszyscy uważają, iż jesteś do niej tak bardzo podobna? -odparł, szczerząc zęby.Lauryn wyglądała na poirytowaną.Brat nie pozwalał jej nacieszyć się fantazjami natemat rodziców.Gidyon uśmiechnął się.- Oj, daj spokój, tylko się z tobą droczę.Uważam, że oboje są fantastyczni.Za to, coteraz powiem, zostałbym pewnie ścięty lub spalony, ale cieszę się, że król nie żyje.Możedzięki temu nasi rodzice będą znów razem.Oni chyba utrzymali swoje małżeństwo wtajemnicy?- Nie wiem, ale jestem pewna, że nasza matka nie będzie się ociągać z opuszczeniempałacu.- Jeśli teraz odejdzie, to raczej nie zyska sobie przyjaciół - rzucił ponuro Gidyon.- Biorąc pod uwagę stawkę tego wszystkiego oraz możliwość pojawienia się Orlaca,jak powiedział ojciec, to nie sądzę, by zbytnio przejmowała się tym, kto będzie stroszyłpiórka.I tak tylko oni dwoje zdają się wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi.Mam tylkonadzieję, że wyjaśni co nieco Gylowi.Zanim będzie mógł pomóc, musi wszystko najpierwzrozumieć.- Lubisz go, co?Lauryn odpowiedziała po krótkiej chwili:- Nie mogę przyznać, że on łatwo daje się polubić, ale zarówno Sallementro, jak iSaxon twierdzą, że potrafi być niezwykle czarujący i elokwentny.To najlepszy żołnierz wkompanii i najwłaściwszy bakałarz w Tal.Gidyon uśmiechnął się szeroko.- No, widzę, że odrobiłaś pracę domową.- Nie drażnij się ze mną.Chciałabym poznać go lepiej, ale dwukrotnie go uraziłam inie sądzę, by teraz, kiedy jest królem, chciał mieć ze mną cokolwiek do czynienia.- Nie bądz tego taka pewna.Pamiętaj, kogo tak bardzo przypominasz.- Naprawdę tak jest?- Lauryn, jesteś odbiciem naszej matki.Zmieniła temat, zakłopotana jego szczerym komplementem.- Kiedy ma dojść do koronacji?Gidyon pogładził końską grzywę.- Saxon twierdzi, że już niedługo.Najpewniej przed �smodniem.Zaproszą pewniewszystkich okolicznych władców.- Jeśli naszej matki nie będzie, to przynajmniej my tutaj pozostaniemy.Spojrzał na siostrę z pewnym onieśmieleniem.- Ach, jest coś, o czym chciałbym ci powiedzieć.Lauryn tego właśnie się obawiała.Czuła, że zechce coś takiego oznajmić.- Nie, Gidyonie, nie możesz tego zrobić.- Muszę.- Nie możesz zaczekać kilka dni?- Pamiętasz wyraz jej twarzy, kiedy powiedziałem, że oddałem kamień? Nie.Muszęnatychmiast udać się do Brittelbury i go odzyskać.- W takim razie jadę z tobą.- Lauryn zatrzymała stąpającego leniwie konia, oczekującna odmowę.Nie odpowiedział natychmiast.Pozwolił sobie na chwilę ciszy, po czym przemówiłcicho:- Wiesz, że cię nie zabiorę.To może być niebezpieczne.- Więc wszyscy mnie opuszczają? - Zdenerwowała się.Gidyon wzruszył lekko ramionami.- Ktoś musi reprezentować rodzinę podczas koronacji króla.a ty jesteś pewnie jedynąosobą, którą będzie tolerował, o ile masz dobre przeczucia.- Podjechał bliżej i chwycił ją zarękę.- Obiecuję, że nie opuszczę cię na długo.Pojadę tak szybko, jak to możliwe, inatychmiast wrócę.- Nie, nie zrobisz tak - odparła posępnie.- Tam jest ta dziewczyna i może nawet się wniej zakochasz.- Za pózno.To już się stało.- Uśmiechnął się i kopnięciem zachęcił konia do galopu,śmiejąc się, kiedy usłyszał za plecami gniewny krzyk siostry.*Kiedy Alyssa zakończyła swoją opowieść, siedzieli w lodowatej ciszy.W końcu przemówił.- Ty i Torkyn Gynt jesteście małżonkami.- Było to stwierdzenie, a nie pytanie.- Tak.Widziałam jego śmierć, podobnie jak wielu innych, włączając w to twojegoojca i jej wysokość, królową Nyrię.Saxon pomógł mi nawet owinąć jego ciało w muślin.- Matko, to jakiś obłęd.Jak w takim razie może żyć? - Gyl postarał się, by w jegogłosie nie zagościła kpina.Obiecał jej, że pozostawi swój umysł otwarty.- Magia, synu.Oboje jesteśmy Obdarzeni.Moje moce nie są już jednak aktywnedzięki temu dyskowi z archalitu - powiedziała, wskazując na czoło - lecz jego talenty są wciążniezwykłe.Nie sądzę, by nawet sam Tor znał potęgę swoich magicznych umiejętności.Niktnie może się z nim równać.- Nikt, poza tym Orlakiem, o którym mówiłaś, że przybywa zniszczyć i spustoszyćTallinor.zabić nas wszystkich.- Tym razem nie ukrył jednak pogardy w głosie.Alyssa nie zareagowała zbyt przesadnie.- Mówisz o tym tak swobodnie, Gyl.Wnioskuję z tego, że nie wierzysz w ani jednosłowo związane z Orlakiem.Zrozum, że on jest bogiem.Tor miał już wizję, w której widziałgo uciekającego z zaklętego więzienia.Saxon i Sallementro to dwaj jego strażnicy, nadktórymi już zatriumfował, dlatego obaj są tutaj i starają się przywrócić paladynów z Tallinoru,aby wzięli udział w ostatecznej bitwie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy