[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W sferze społeczno-politycznej wskazuje sięna europejską tradycję  miasta obywatelskiego , jak i na tra-dycję jego zarządzania przez sektor publiczny.Założenia  miasta zrównoważonego rozwoju i  MiastaEuropejskiego formułują w efekcie takie wartości i cele, jak:zachowanie lokalnych tradycji urbanistyczno-architektonicz-nych miast, priorytet działań reurbanizacyjnych (rewitaliza-cja), restrukturyzacja, adaptacja, stabilizacja czy konsolida-cja obszarów miejskich wobec zabudowy nowych terenów(postulat  miasta zwartego ) i ich ekstensywnego rozwoju,uspokojenie transportu ( miasto krótkich dróg ) czy rein-tegracja społeczno-gospodarcza (walka z segregacją i mar-ginalizacją społeczną, wspieranie emancypacji społecznej69ANDREAS BILLERTi poczucia tożsamości lokalnej).Postulują politykę pozyski-wania nowoczesnych potencjałów inwestycyjnych i rozwija-nia kapitałów ludzkich i społecznych.Miasto rozumie siędzisiaj jako  społeczny podmiot zbiorowy , a jego planowa-nie  dotąd rozpatrywane w kategoriach techniczno-praw-nych  jako partycypacyjny proces społeczno-polityczny.Odurbanistów oczekuje się kompetencji w zakresie umiejęt-ności adaptacji zastanych struktur miejskich i zdolności douczestniczenia w rozbudowanym i angażującym wiele pod-miotów procesie planistycznym.Od polityków wymaga sięzdolności do zapewnienia realizacji nowych założeń roz-woju miejskiego, stworzenia stosownych systemów współ-pracy oraz sprawnych i skutecznych instrumentów zarzą-dzania.Od administracji z kolei oczekuje się umiejętnościorganizacji i koordynacji uspołecznionych procesów plani-stycznych oraz nowoczesnej wiedzy o mieście i uwarunko-waniach jego rozwoju.Innymi słowy, w mieście postindustrialnym radykalniezmieniły się obszary dotychczasowej kompetencji polityki,administracji i planistów.Złożoność potrzeb społeczno-go-spodarczych, presja nowych sił inwestycyjnych oraz bezsku-teczność dotychczasowych instrumentów zarządzania niepozwalają obecnie realizować polityki miejskiej w oparciuo tradycyjny system government ani wyłączną kompetencjęadministracji.Trzeba stworzyć system porozumień między70MIASTA W POSTI NDUSTRI ALNEJ EUROPIE.administracją, licznymi i zróżnicowanymi podmiotami spo-łecznymi oraz nie mniej złożonymi interesami rynku (sys-tem governance).Administracja może jedynie względnie traf-nie identyfikować zapotrzebowania społeczno-gospodarcze,oceniać potencjały rynku i jego zdolność do uczestniczeniaw rozwoju miasta oraz formułować cele i zadania politykirozwoju miejskiego.Ograniczone środki publiczne wyma-gają równocześnie wbudowania złożonych systemów integro-wania potencjałów rynku w realizację zadań rozwoju miastai umiejętnego ich łączenia z wieloma różnymi (lokalnymi,regionalnymi, narodowymi i unijnymi) środkami wspiera-nia.Współpraca administracji, społeczeństwa i rynku musimieć charakter procesu realizowanego od identyfikacji po-trzeb i możliwości, aż do ich konkretyzacji w formie projek-tów.W ten sposób wymaga ze strony administracji umiejęt-ności wywoływania, koordynacji i kształtowania procesówplanistycznych o wysokim stopniu uspołecznienia i dużejelastyczności.System governance  wielopodmiotowego bu-dowania polityki i planów rozwoju miasta  uchyla też tra-dycyjne podziały kompetencyjne trzech najważniejszych dlarozwoju miasta podmiotów: polityki/administracji, społecz-ności i rynku.Ich kompetencje urzeczywistniają się w ichzdolności do realizowania współpracy.Nie wolno jednak zapominać, że wynegocjowane koncep-cje i działania w zakresie rozwoju miasta postindustrialnego71ANDREAS BILLERTnie są realizowane w ideowej próżni, ale w kontekście zało-żeń zrównoważonego rozwoju miast i modelu  Miasto Eu-ropejskie.Założenia te wyznaczają  wartości brzegowe dlanegocjacji celów i zadań polityki miejskiej miasta postindu-strialnego.Zintegrowanym wyrazem tych założeń stał sięunijny dokument programowy  Karta Lipska na rzecz zrów-noważonego rozwoju miast europejskich 2007.Należy też wskazać na wypracowanie przez państwa za-chodnioeuropejskie systemu planowania rozwoju miast,przejętego przez Unię Europejską jako model zalecany dlarealizacji uspołecznionych i angażujących wiele podmio-tów procesów planistycznych.Tworzy go  Zintegrowaneplanowanie rozwoju miast.Jego istotą jest oparcie procesuplanistycznego dla rozwoju miejskiego o ścisłą integracjęplanowania przestrzennego, polityk rozwoju społeczno-go-spodarczego oraz strategii dla realizacji projektów.Strategiata oparta jest o budowanie systemu integracji różnych pod-miotów inwestorskich, społecznych oraz publicznych orazwiązane systemy finansowania prywatnego i publicznego,w więc łączenie środków prywatnych inwestorów z syste-mami wspierania środkami lokalnymi, regionalnymi, naro-dowymi i unijnymi.W ten sposób integracja i współpracarynku, społeczności lokalnej i sektora publicznego staje się czerwoną nicią strategii budowania i wdrażania politykirozwoju miejskiego.Powyższy system tworzy też podstawę72MIASTA W POSTI NDUSTRI ALNEJ EUROPIE.dla konstruowania unijnej polityki wspierania rozwoju, także związane z nią środki funkcjonują sprawnie i efektywnietylko pod warunkiem jego skutecznej realizacji.PPOLSKAOLSKAUPADEK KOMUNIZMUI GODZINA EKONOMII NEOLIBERALNEJRewolucja globalnego kapitalizmu spowodowała równocześ-nie dramatyczny upadek ekonomiczny i polityczny blokukomunistycznego oraz następujące w jego wyniku procesytransformacji ustrojowej i gospodarczej jego państw.Upa-dek komunizmu stanowił element procesu załamania siępod wpływem globalnej gospodarki industrialnego mo-delu gospodarczego.Warto przy tym pamiętać, że systemindustrialnego komunizmu nie różnił się w zakresie spo-sobów produkcji od systemu zachodniej gospodarki opartejo rozwój przemysłu.Różnice między tymi systemami leżałyprzede wszystkim w wyobrażeniu ideologów komunizmu,że procesy uprzemysłowienia winny następować przy rów-noczesnej likwidacji własności prywatnej oraz represyjnymsposobie realizacji XIX-wiecznych programów politycznych73ANDREAS BILLERTzachodnioeuropejskiej socjaldemokracji.Jak wiemy, teoria tasię nie sprawdziła.Wspólny  industrialny  mianownik obusystemów demonstruje też fakt przejęcia modelu moderni-stycznego miasta industrialnego przez blok komunistycznypod koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku.Przez całyczas istnienia krajów komunistycznych podkreślano, że ichcelem polityczno-gospodarczym jest  dogonienie Zachoduw produkcji przemysłowej oraz poziomie życia.Industrialnemiasta modernistyczne Zachodu i żyjące tam dostatnie spo-łeczeństwa były wzorcem dla państw komunistycznych,z zastrzeżeniem, że ma on zostać osiągnięty bez tworzeniakapitalistycznego rynku i własności prywatnej oraz przy za-chowaniu dyktatu systemu monopartyjnego [ Pobierz całość w formacie PDF ]