Pasek Jan Chryzostom Pamiętniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.t u pt u p a ni min n a in a n (łac.) Wielmożny Panie! Co sercu drogie,wielbimy chętnie w duchu, pragniemy upewniać słowami, żądamy oglądać oczyma.Jaki szacunek wielmoż-ny roóic mój powziął dla znakomitego bohatera narodu sławnego i towarzysza takiego woóa, jakim czci goprzywiązaniem, tego dowoói baróo częste wspominanie nazwiska Wielmożnego Pana, jako też i mocne po-stanowienie, w którym trwa ciągle, aby Cię kochać nie jak przybranego, lecz jakby z własnej krwi zroóonegosyna.Jeżeli zaś ojciec Cię kocha, kocha Cię niemniej córka, bo w jej duszy czuła skłonność tak niewzruszonezapuściła korzenie, że gdyby można przesłać w tym piśmie serce stroskane, każdy wyczytałby z łatwością jawnei wieczne szczerości dowody.Wyznaję teraz, co długo taiłam, że w całym życiu ubiegłem nie czułam do żadnegoz mężczyzn wśród tylu ubiegających się o mą rękę przywiązania w sercu oprócz do Ciebie, Wielmożny Panie;i chętnie wierzę, że to pochoói z woli Boga i wskutek postanowienia Jego.Jeżeli Ty, Wielmożny Panie, tosamo żywisz w sercu, co wyznałeś ustami, szczęściem to nazywam; jeżeli usta dla mego uspokojenia oświadczy-ły mi coś wręcz przeciwnego, byłby to straszny grzech przeciw miłości blizniego.Wyobraz sobie miłość moją,której ani odległość miejsc ani wstydliwość stanu mojego odóielić od Ciebie nie zdoła.Bieży chyżo przezpociski, przez ogień i tyle niebezpieczeństw; śpieszy się, by zwieóić przybytek Bellony, nie lękając się wcalejej zwolenników.O tym tylko myśli, jak wejść do obozu, i nie trwożą jej trąb marsowych dzwięki; zamierzapójść, dokąd losy wiodą i tajniki serca wołają.Bogdajby uniknęła gwałtownych wyrzutów i mogła się cieszyćze ziszczenia zaręczeń.W ofierze składam ci wierne serce: przyjm3 i pomn3 na słowo Twoje, którym naóiejęwznieciłeś we mnie.Dom roóiców moich z łaski Boga dość świetny i może się równać z najstarożytniejszymiroóinami Królestwa Polskiego.Dostatki nie tajne.Obyczaje moje, choć proste, chwaliłeś przecie; jeżeli Ci sięwięc podobają, nie dajże się zrazić.Wiara nie waói, bo wyznaję też świętej Trójcy osobę, która łaską Swojąskłania serca luókie.Słowa ojca mojego, że majątku za granicę królestwa wywozić nie można, niech nie będąna przeszkoóie.Zasady tej twórcą jest mój ojciec, Ty zaś tłumaczem, Ty, Wielmożny Panie, pełnomocnym wy-konawcą.Twoją rzeczą bęóie rozkazywać, moją słuchać.Wielmożny Ricaldus, generalny komisarz i sekretarzkrólestwa naszego, oddał mi przychylnych uczuć twoich dowody.O potwieróenie ich prawóiwości proszęBoga i siostrę moją najdroższą, która z pewnością wystawi jasno skłonności moje.Ile słów, tyle westchnień; ilewspomnień, tyle łkania.Jeśliby kto zapytał: Czemuż to czynisz? , dość mi powieóieć: Odpowiadaj, serce, zamnie.Serce moje już nie do mnie, do Ciebie należy; mnie opuściło, Tobie towarzyszy, w Tobie przemieszkuje.Czy prawdę mówię, badaj! Co ze zbuntowanym sercem czynić, poradz! Na wszystko z łatwością lek znajóiesz,skoro zechcesz.Jeżeli mię porzucisz, pamiętaj, że gniew Boski karał zawsze niewóięczność.Tego jednak niePamiętniki 29Dołożyła przy tym przy podpisie instancyje i za czeladnikiem moim, który się tamm in i t u � ożenił, w ten sens: min ki at a a i n m aminati ni a na m i i n t m mni m i t a i atiam a nintia t u �.który list, że terminami nie baróo podobien do konceptu białogłowskiego,i ja sam nie baróo bym wierzył, gdybym nie wieóiał i ntiamt u � i nie nasłuchał sięnieraz t m an i t u t.Już tedy jakoby kajdany włożył na serce.Nieodmienniepostanowiłem jechać tam; odpisałem list, obiecując się, że jadę.Akkomodowałemt u u goteż tak, żeby był pisany terminami za terminyt u v.Wyjechałem potem trzeciego dnia, niewieóiał nikt, dokąd i po co.Jadąc już w drogę, wstąpiłem do pułku Piaseczyńskiegopod chorągiew pułkowniczą, góie Rylskit u w krewny mój, chorągiew nosił.Spuściłem sięprzed nim tego sekretu in t t t u x ; pokazałem listy i brałem też n i i mt u y jako od swe-go.On mi perswadował mni m i t v p , żebym tej nie rzucał okazyjej, i sam jechaćze mną deklarował.P3emy tedy na owę imprezę óień, także i drugi.Trzeciego dniawyjechaliśmy; aż wiadomości przychoóą, że kilka tysięcy Szwedów wysiadło z morzapod Skanderborgiemt v �, które miejsce trzeba nam było przejeżdżać, przebierając się dotamtych luói.Jeóiemy przecie, aż już koło Weilat v � trwogi.Prusacy się armują, pytająnas, dokąd jeóiemy.Powieóieliśmy; perswadują nam, że niepodobna, abyście się tammieli przeprawić, bo Szweói, wysiadszy, starych szańców poprawiają i chcą się tu osie-óieć, żeby w Jutlanóie jakiekolwiek mieli mini mt v � i rekompensę Frederichs-Oddu,i książę JMość gotuje się na nich, żeby ich stąd wykurzyć.Usłuchaliśmy tedy, żeśmy sięnazad wrócili.Przyjeóiemy do obozu, aż tu armują sięt v t na podjazd.I sam nawet Wojewoda chceiść, już in in t t v u drogi, aż bieży obersztlejtnant od kurfistrza, nie życząc tej wojskuturbacyjej, gdyż on sam, jako tam od nich pobliżej, może t v v temu eksperymen-towi.Wojewoda rzekł: Baba z woza, kołkom lżej.Niech też sobie przynajmniej tą jednąokazyją nadgroóą, co tu jeszcze nic dobrego nie sprawili, a chleba siła zjedli.Roztaszo-waliśmy sięt v w tedy, a ja po staremu int n t v x , jak Szwedów z tamtego miejsca wykurzą,zaraz jechać.Jeszcze tedy Prusowie nie wyskublit v y się tam przeciwko nim, aż nam przy-choói ordynans od króla, żeby wychoóić do Polski.Miłość, Młodość, Alkohol,Zadumawszy się ja na owe im im ntat w p , myślę sobie: Miły Boże! podobno to doBóg, Ojczyznamojej intencyjej nie masz Twojej świętej woli.A wtem Rylski wchoói i pyta: A naszezamysły w co? Odpowieóiałem: Podobno w nic [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy