[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rodzic jest "splątany" z dzieckiem - zajmując się spełnianiemwszystkich jego potrzeb i pragnień, nie wyjaśniając mu niczego i niczego od dziecka nie oczekując.Z drugiej strony, dzieci, które doświadczyły agresji ze strony rodzica za posiadanie i wyra\
anie potrzeb i pragnień, zwykle stająsię właśnie osobami przesadnie niezale\
nymi w wieku dorosłym.Oto przykład.Mała Sandi idzie do swojej mamy i mówi: "Chcę się czegoś napić" albo "Chcę ciasteczko".Jej mama odpowiada:"Daj mi spokój, mały brzdącu.Przeszkadzasz mi.Nie widzisz, \
e oglądam telewizję?".I mo\
e jeszcze daje jej klapsa albofizycznie odpycha ją od siebie.Sandi uczy się, jak być przesadnie niezale\
ną.Potrafi ju\
zidentyfikować swoje potrzeby ipragnienia, ale wcześnie się uczy, \
e pójście do kogoś i poproszenie o pomoc oznacza w rezultacie poni\
enie.Jako osobadorosła nie prosi ju\
nikogo o pomoc, lecz stara się sama dbać o zaspokojenie swoich potrzeb i pragnień.Skoro nie ma nikogo,kto by ją nauczył, jak ma zrobić coś sama, często jej wysiłki w celu zaspokojenia swoich potrzeb okazują się nieskuteczne ijakaś potrzeba pozostaje niezaspokojona.Poniewa\
nie prosi nikogo o pomoc, te potrzeby, których zaspokojenie wymagawspółudziału innej osoby, takie jak czułość fizyczna lub emocjonalna, nie mogą być zaspokojone.Jej hasło brzmi: "Jeśli niemogę czegoś zrobić sama, daję sobie z tym spokój.Raczej obędę się bez tego, ni\
miałabym kogoś prosić o pomoc".Dzieci, których potrzeby i pragnienia były przez ich opiekunów niezauwa\
ane lub lekcewa\
one, zwykle nie potrafią odczućswoich potrzeb i pragnień w wieku dorosłym.Nie uświadamiają sobie swoich potrzeb, poniewa\
nigdy nie były onezidentyfikowane.Jako osoby dorosłe często cię\
ko pracują, by zaspokoić potrzeby innych ludzi, nie zwracając \
adnej uwagi naswoje potrzeby i pragnienia.Od czasu do czasu, na pewnym poziomie, zdarza się, \
e ci współuzale\
nieni oczekują, i\
inniodwdzięczą się im i zadbają o ich potrzeby.Kiedy nic takiego się nie dzieje, często wpadają w złość.Przewa\
nie jednak osobywspół-uzale\
nione cierpią na taki brak potrzeb i pragnień, \
e nie uświadamiają sobie nawet takich oczekiwań.Jeśli ju\
pojawisię jakaś potrzeba, towarzyszy jej często poczucie winy.Są całkowicie "skołowani", jeśli chodzi o to, czego mogą potrzebowaćlub pragnąć i jak zaspokoić te potrzeby oraz pragnienia.Mieszanie potrzeb z pragnieniami jest typowe dla dzieci, które dostają wszystko, czego pragną, ale nie otrzymują prawieniczego z tego, czego potrzebują.Często są to dzieci z bogatych rodzin, w których rodzice nie zaspokajali ich potrzebinteraktywnych (takich jak potrzeba czułości fizycznej i emocjonalnej).Zasypywali natomiast dzieci wszystkim, czego zapragnęłyz rzeczy materialnych.Jako dorośli współuzale\
nieni, ludzie ci są często nieświadomi swoich potrzeb.Doświadczają tylkopragnień.Tacy ludzie nieustannie folgują swoim zachciankom i ignorują swoje potrzeby.Oto przykład.Jakaś kobieta mo\
e nałogowo wydawać pieniądze na stroje, samochody, podró\
e i kosmetyki, kupując sobiewszystko, czego zapragnie.Ignoruje jednak swoje potrzeby, nie dba o właściwą dietę, nie kontroluje swojego zdrowia.Mo\
epróbować zaspokoić potrzebę emocjonalnej czułości (spędzając wiele czasu z innymi ludz
mi i zwracając na siebie ich uwagę),imponując swoją nową garderobą i makija\
em, ale tak naprawdę jedynymi ludz
mi, z którymi ma wzajemny kontakt, sąsprzedawcy i kosmetyczki.Współuzale\
nionych tej kategorii, którzy przychodzą do ośrodka psychoterapii, bardzo trudno leczyć, poniewa\
zupełnie niewiedzą, jak troszczyć się o swoje potrzeby.Od czasu do czasu robię obchód ośrodka, włączając w to pokoje pacjentów.Sypialnie tych, którzy mieszają swoje potrzeby z pragnieniami, wyglądają tak, jakby mieszkały w nich pięcioletnie dzieci, jakbyprzeszedł przez nie cyklon.Ci ludzie nie mają pojęcia, jak dbać o siebie.Wiedzą tylko, jak dostać to, czego zapragną - zapomocą manipulacji.Osoba, która zastępuje potrzeby pragnieniami, mo\
e sprawiać wra\
enie osoby, która nie ma potrzeb - to znaczy: która nie wie,jakie są jej potrzeby - ale w zakresie swych pragnień wyraz
nie wie, czego chce, i potrafi zadbać o to, aby to pragnienie zostałospełnione.Niestety, tacy ludzie często nie panują nad zachciankami, takimi jak hazard, nałogowy seksualizm, przymusowewydawanie pieniędzy, objadanie się, picie i u\
ywanie narkotyków.Nie zaspokajają swych pragnień w zdrowy sposób, leczprzesadnie folgują swoim zachciankom.Myślą oni w taki mniej więcej sposób: "Chcę mieć to, czego pragnę, i nie obchodzimnie, ile to kosztuje i czy tego potrzebuję", "Powinienem przestać pić, wziąć prysznic i iść spać, ale chcę pić, więc się napiję","Pragnę tego narkotyku i będę go brał tak długo, jak będę go pragnął", "Powinienem przestać jeść cukier, bo jestemdiabetykiem, ale chcę zjeść deser.Kto troszczy się o moje potrzeby?".A niektórzy po prostu nie myślą o swoich potrzebach.Jak w praktyce przejawia się trudność w rozpoznawaniu i zaspokajaniu potrzeb i pragnieńMusiałam się nauczyć zauwa\
ać, kiedy mi czegoś potrzeba, i jak zmusić się do dbania o swoje potrzeby.Kiedy po raz pierwszyzaczęłam się leczyć, mieszkałam samotnie i nie zdawałam sobie w ogóle sprawy, \
e muszę coś jeść, dopóki nie dostałamzapaści z powodu niedocukrzenia organizmu.Szybko traciłam wagę i wpadałam w anoreksję.Po trzydziestu sześciu godzinachbez jedzenia zbierałam wszystkie siły i szłam do pokoju pielęgniarek w The Meadows, skar\
ąc się dy\
urnej pielęgniarce, \
e jestmi słabo i mam zawroty głowy [ Pobierz całość w formacie PDF ]