[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jeśli ważny jest dotyk.cóż, dotyk zawsze jest istotny, jednak dla jednych bywa bardziejistotny niż dla innych.64 ROZDZIAA 4INTELIGENTNA HARMONIAJaki rodzaj harmonii tworzą nasze trzy głosy? Rzadko się zdarza, żeby któryś z nich miał partię solową, choć wzależności od warunków, może dominować.Przypominają też kolory na palecie: głęboka czerwień to głosinstynktu, niebieski głos uwarunkowany, bladozielony głos intelektu.Jaki obraz możesz namalować?Każdy posiada własną harmonię.Każdy maluje swój obraz, nie istnieją bowiem sztywne zdolności, lecz płynnerodzaje inteligencji.Kiedy stworzą dobrą kombinację, jesteś inteligentny seksualnie, emocjonalnie, społecznie iintelektualnie.Każdy głos posiada charakterystyczne dla siebie słabości.Głos genetyczny dba jedynie o chwilę i natychmiastowągratyfikację.Głos uwarunkowany kumuluje w sobie wszystkie słabości, krótkowzroczność i hermetycznośćspołeczeństwa, kultury i rodziny, a także ograniczające przekonania, jakie masz na swój temat, oraz błędnewnioski, do których one prowadzą.Głos intelektu sam w sobie jest suchy, mało ekscytujący i dostarczaodpowiedzi opartych jedynie na jakości dostępnych mu informacji.Pozostawiony sobie przypomina nie kończącąsię robotę papierkową dla umysłu.Każdy głos posiada także swoje silne strony.Głos instynktu jest obdarzony energią, zapałem i szybkością.Głosuwarunkowany obejmuje umiejętności społeczne, komunikacyjne oraz wzmacniające przekonania i wartości.Głos intelektu to zdolność oceny, bycia obiektywnym, podróży w czasie i ewaluacji.Aącząc je z emocjami iuczuciami, uzyskasz inteligentną harmonię.Jak działa związek według modelu trzech głosów? Na czyjś widok odzywa się głos twojego instynktu.Szepcze cio oczach ujrzanej osoby, jej kształtach, dzwięku jej głosu, wdzięku ruchów.W żołądku czujesz kotłowaninę, jesteś podniecony, lekko się pocisz, nie możesz oderwać od niej oczu.Odwracasz się, lecz twój wzrok znajduje drogę powrotną.Nieświadomie oceniasz, że według kryteriówatrakcyjności jesteście do siebie podobni.Nie tylko cię porusza, ale wydaje ci się znajoma, pasująca do twojegorodzinnego domu.To tak, jakbyś przygotowywał się na nią przez całe życie.Zaczynasz grę spojrzeń, byustanowić wzajemne zauroczenie.Zawsze lubiłeś ten typ osób.Niby przypadkiem znajdujesz się w jej obecności.Zaczynasz rozmowę.Z biegiem czasu zauważasz, że wiele was łączy: światopogląd, to, co jest prawdziwe iważne.Szukacie w życiu podobnych spraw.Dla niej związek znaczy to samo co dla ciebie.Lubi robić to, co ty,chodzi do miejsc, w których uwielbiasz przebywać.Wychodzicie razem.Czujesz się dobrze.Wydaje się, żepomagacie sobie nawzajem być w pełni tym, kim chcecie być.Czujecie się bardziej kompletni.W chłodnymświetle dnia obiektywnie oceniasz, że może się wam udać.Twoje trzy głosy są zadowolone, wspólnie śpiewają wzgodzie z trzema głosami drugiej osoby.Owa wspólnota wydaje się nieprzerwana.%7łycie nie jest jednak takieproste.Związek nie ma przyszłości bez pewnego stopnia zaufania.Najbardziej satysfakcjonujący związek oznaczadzielenie się, uczenie się partnera, mówienie o sobie.Pozwalasz wejść drugiej osobie do swojego życia,początkowo uchylając drzwi, a potem, kiedy rozwinie się zaufanie, otwierając je na oścież.W ten sam sposóbpowoli poznajesz partnera.65 Nigdy nie mówi się o sobie wszystkiego, jednak zaufanie oznacza uczciwość w kwestii tego, co chce siępowiedzieć, oraz otwartość na to, co was oboje niepokoi, co jest dla was w związku ważne.Zaufanie nie jestpotrzebne do współżycia płciowego % głos instynktu jako taki go nie potrzebuje.Zaufanie jest niezbędnewtedy, gdy seks ma być czymś więcej niż tylko fizyczną przyjemnością i gdy druga osoba ma być kimś więcej niżtylko zródłem fizycznego zaspokojenia.Słowo zaufanie" pochodzi od staronordyckiego wyrazu oznaczającego silny".Mówiąc inaczej, zaufaniepowstaje wtedy, gdy wierzymy, że możemy polegać na sile drugiej osoby, która nas podtrzyma; nie upuści nas aninie zawiedzie. Zaufanie" i prawdziwy" (ang.trust i true) mają ten sam rdzeń.To, czemu ufamy, staje się dla nasprawdziwe, a temu, co jest prawdziwe, ufamy.Bardzo rzadko ufamy komuś od zaraz, narastanie zaufania musipotrwać.Rozwijanie zaufania jest jak wychowywanie dzieci: w miarę jak udowadniają, że można im ufać, dajemyim coraz więcej swobody.Sprawdzamy drugą osobę, żeby się przekonać, że nas nie zawiedzie, niekonieczniepoddając ją ciężkiej próbie, lecz przypatrując się, jak sobie radzi z życiem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]