[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ośmieliłeś mnie znowu swoją pamięcią, tymi listami kochanymi, do mówienia beztych ostro\
nych zastanowień, czy mi wolno tak, czy trzeba, czy warto, czy to Cię obchodzi,czy to do Ciebie dociera.Ró\
nimy się od siebie, na pewno, nawet bardzo się ró\
nimy - i stądu mnie od czasu do czasu to (.) zamknięcie się w sobie z pozostawieniem jednego tylkookienka, przez które mo\
esz oglądać we mnie tylko Twoje sprawy.Niech Cię to nie dziwi inie gniewa.Boję się istotnie Twego zobojętnienia, Twego bardzo młodzieńczego entuzjazmu.(.) Twoje kłopoty i opory przy pisaniu rozumiem, przejmują mnie one szczerą troską, obawjednak Twoich nie podzielam.Jestem pewny, \
e przełamiesz złą passę - a musisz wiedzieć, \
ezłą passę będziesz prze\
ywał jeszcze niejeden raz w \
yciu".Od Jerzego Andrzejewskiego: Boli mnie, Marku, \
e tyle rzeczy w naszych stosunkach nie potrafisz załatwić po prostu,naprawdę jakoś rzetelnie i wobec siebie, i wobec mnie.Piszesz mi w liście, \
e tak bardzoczekasz na listy ode mnie i niepokoisz się o moje sprawy, a w kilka dni póz
niej przyje\
d\
aszdo Warszawy i jakoś ten Twój niepokój nie okazuje się dość silny, aby go rozwiać (.)więcej: mnie robisz wyrzuty, \
e nie piszÄ™, i dajesz do rozumienia, \
e bardzo cierpisz.Co towszystko jest? Po có\
ty się wplątujesz w tak głupie i przykre sytuacje? (.) A mo\
e uwa\
asz,\
e stosunki z Tobą powinny się układać na zasadzie, \
e dla Ciebie wszystko, a Ty ze swejstrony nic, prócz słów zapewniających o uczuciach i wdzięczności? (.) Do dzisiaj nie mogęsobie darować, i\
byłem tak głupi i telegraficznie prosiłem Cię o przyjazd na parę dni,poniewa\
nauczyłeś mnie, \
e prosić Cię o coś to znaczy narazić się na zupełneniezrozumienie.Tak, Marku, tak jest, bo chyba sam sobie zdajesz sprawę, \
e gdybywchodziła w grę Twoja sprawa, coś, na czym Ci zale\
y - to stanąłbyś na głowie i przyjechał.(.) Ciebie doprawdy pojąć nie potrafię, nie wiem właściwie, kiedy jesteś prawdziwy, i kiedywikłasz się w jakieś niepojęte dla mnie.Chciałbym mimo wszystko, \
ebyśsobie raz nareszcie uczciwie określił swój stosunek do mnie.Myślę, \
e i mnie siÄ™ to nale\
y imam prawo tego od Ciebie \
ądać.Chcę jasnej sytuacji, a nie krętactw i niespodzianek (.)Znasz mnie, wiesz, czego chcę ja; wiesz, jaki jestem, mój stosunek do Ciebie jest chyba a\
nadto jasny.ChcÄ™, \
eby Twój był te\
jasny.Zastanów się nad tym.Zrozum, Marku, \
e mogęponieść klęskę, ale nie mogę wcią\
z Twego powodu popadać w szarpaniny, które zupełniemnie niszczą i wykolejają.Zdaję sobie sprawę, \
e ten mój list nie pomo\
e Ci w pracy, alemimo wszystko musiałem Ci to wszystko powiedzieć.Odpowiedz sobie wreszcie, czy ró\
neTwoje postępki to tylko wynik Twego niezrównowa\
onego charakteru, czy te\
to jest Twójzasadniczy stosunek do mnie".Marek, który dotąd pisał w listach o swych mękach twórczych, chorobie wujka,cię\
kiej zimie i podartych butach, odniesionych przez szwagra do szewca, tym razem wyznałotwarcie: Drogi Jerzy! Będę starał się pisać z całą uczciwością, na jaką tylko mnie stać, i bezprzesady.Na pewno masz mi za złe, \
e nie wstąpiłem do Ciebie, kiedy byłem w Warszawie.Po pierwsze, w Warszawie to ja byłem raptem jeden dzień, po drugie, trochę się bałem.Muszę Ci to napisać szczerze, choć mo\
esz mi wierzyć, \
e drogo mnie to kosztuje, gdy\
wiem, \
e chcÄ…c nie chcÄ…c, mo\
e, a mo\
e nawet musi, się w ten sposób coś zmienić; ale, Jerzy,ja chyba nie będę mógł być dla Ciebie tym wszystkim, czym Ty byś chciał i czym - mo\
enawet więcej - ja bym chciał.Nie jestem za to odpowiedzialny, gdy\
ostatecznie nie decydujęo tym, jaki się urodziłem.Jerzy! Ja Ciebie bardzo kocham; wiem to mo\
e lepiej teraz ni\
przedtem; teraz, kiedyjestem daleko od Ciebie, sam tutaj.Ale to nie o to chodzi.Jesteś człowiekiem, dla któregomogę zmienić wyznanie, religię, no nie wiem co, ale Jerzy - są przecie\
sprawy, o których janie decyduję.Cię\
ko mi o tym pisać.Ja mam swoje urazy i kompleksy; wybrałem się dolekarza; on mi powiedział, \
e takie historie (mówię o swojej jakiejś niechęci do ka\
degoerotyzmu) zdarzają się dość często na zasadzie jakichś urazów; \
e oczywiście nie ma sięczym przejmować, on mówi, \
e to samo wyklaruje się po jakimś czasie itd.To oczywiściebzdury i nie o to chodzi, ale ja Ci muszę o tym szczerze powiedzieć, bo mnie ta sprawa gnębitak, \
e mi siÄ™ \
yć odechciewa.Jerzy! Bóg mi świadkiem, \
e robiłem jakieś nieśmiałe próby;robiłem je tyl-ko dla człowieka, który jest mi mo\
e dro\
szy ponad wszystko, lecz có\
jajestem winien, \
e mi to nie wychodzi.Ja wiem, Jerzy, \
e to CiÄ™ mo\
e zaboleć; wiem, \
e CiÄ™ to zaboli.Ale Ty sam przecie\
uczyłeś mnie całkowitej szczerości w tych sprawach; często miałeś do mnie pretensje za mójstosunek do Wilka, któremu - jak Ci się wydawało - nie mówiłem całej prawdy.Ty pytaszmnie o mój stosunek do Ciebie, Jerzy.Có\
na to odpowiedzieć? Nie wiem; boję się, \
e potym liście będziesz na mnie rozgoryczony i \
e słowa nie będą miały dla Ciebie du\
egoznaczenia.Ja sam wiem, Jerzy, \
e same słowa doprawdy nie są du\
o warte.Nie wiem, czybędziesz chciał dalej znać mnie jakoś bli\
ej, lecz ja Ci powiem - Jerzy, ja CiÄ™ na pewnobardziej kocham, ni\
Ty myślisz, a mo\
e nawet więcej, ni\
ja sam myślę.Ja Ci powiem, Jerzy, jestem szczery - tak myślałem: >.- W PałacuMostowskich nie siedziałem długo.Pomyślałem sobie: potrzymają cię do śledztwa, a potemdostaniesz swojego piątaka.To niewa\
ne, \
e nikt nie będzie wiedział dlaczego (.) zostałemkonfidentem policji pracującym pod kryptonimem "Wanda".A potem wrócił na bazę ipowiedział chłopakom, \
e  jest lewy". Od czasu do czasu zjawiaÅ‚o siÄ™ u mnie dwóchfacetów wyglÄ…dajÄ…cych jak Å‚apsy z filmu i groziÅ‚o: «Oj, bo siÄ™ pogniewamy>>.MilicjanciprzenieÅ›li mnie z WSS do MHD i tam rozpoczÄ…Å‚em swojÄ… dziaÅ‚alność pisarskÄ… uskrzydlonymyÅ›lÄ…, \
e jestem jedynym na świecie konfidentem a rebours.(.) Donosy pisałem regularnie".Henryk Piecuch, który w swoim czasie miał dostęp do archiwum MSW, widział  teczkęHłaski", między innymi z jego donosami.Czytając je, Piecuch odniósł wra\
enie, jakbyposadzony przy maszynie Marek puszczał wodze fantazji, która nikomu nie mogłazaszkodzić [ Pobierz całość w formacie PDF ]