[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niektórzy autorzytwierdzą też, że wyniknęła ona z nadziei na odzyskanieprzez Splendid kontaktu z grupą lotni skowcową.W takiejsytuacji obiektem ataku stałby się Veinticino de Mayo.2 maja o godz.8.00 GMT Belgrano i towarzyszące muokręty zmieniły kurs na zachodni, o czym dowódcaConquerora niezwłocznie zameldował.O godz.14.00GMT po podniesieniu masztu w celu przeprowadzeniakolejnego seansu łączności Conqueror otrzymał zniekształconą wiadomość mówiącą o zmianie zasad użyciasiły i zezwalającą na atakowanie argentyńskich okrętówrównież poza strefą 200 mil od Falklandów.Dowódcaokrętu komandor porucznik Wreford-Brown zdecydował,by przed rozpoczęciem działań upewnić się co do treścinowych rozkazów, mimo że anteny jego okrętu byłyuszkodzone przez wysokie fale.W tym czasie Belgranokontynuował marsz na zachód, aby znalezć się na płytszych wodach.Zmiana zasad użycia siły została potwierdzona.Odnośną depeszę odebrano na Conquerorze o godz.17.00 GMT (14.00 czasu lokalnego).30 minut pózniejdowódca okrętu potwierdził nowe rozkazy i zameldował, że zamierza atakować.Była ku temu najwyższa pora, gdyżgrupa argentyńska zbliżała się do płytkowodnego obszaruzwanego Burdwood Bank, gdzie zwiększało się ryzykoutraty kontaktu, zaś okręt podwodny miałby większetrudności z uniknięciem wykrycia i ewentualnym uchylaniem się od sił ZOP.Planując atak, brytyjski dowódca dysponował pięciomawyrzutniami torpedowymi (w szóstej znajdowała sięnajprawdopodobniej torpeda uniwersalna Mk 24 przeznaczona do samoobrony okrętu w przypadku pojawieniasię okrętu podwodnego przeciwnika, która nie powinna byćużyta do innych celów).Do trzech z nich załadowanezostały typowe torpedy do zwalczania celów nawodnychtypu Mk 8, do pozostałych dwóch torpedy uniwersalne (dozwalczania celów nawodnych i podwodnych) Mk 24Tigerfish Mod.I.Krążownik miał być zaatakowanyciężkimi torpedami Mk 8, zaś Tigerfish ów zamierzanoużyć prawdopodobnie w przypadku konieczności odpierania kontrataków niszczycieli argentyńskich.Mającecięższą głowę bojową Mk 8 stwarzały ponadto większąszansę poważnego uszkodzenia lub zatopienia dużegookrętu z pancernym pasem burtowym i rozbudowanymsystem obrony przeciwawaryjnej.Okręty argentyńskie szły w tym czasie w szyku klina.Belgrano tworzył jego wierzchołek, zaś niszczyciele okołopół mili za nim, z lewej i prawej burty.Stacje hydroakus-tyczne niszczycieli były wyłączone, bądz pracowały w reżymie pasywnym.Wykorzystując dane dostarczane przez kompleks hydro-akustyczny oraz, co w przypadku atomowego okrętupodwodnego uznać należy za ewenement, prowadząc obserwację przeciwnika przez peryskop, dowódca brytyjskiwypracował dane do ataku.Bez przeciwdziałania ze stronyniszczycieli Conqueror wyszedł na pozycję odpalenia salwy torpedowej i z odległości zaledwie 1200-1300 m wystrzeliło godz.18.57 GMT cztery torpedy.Szły one do celupięćdziesiąt pięć sekund.Dwa z brytyjskich pociskówtrafiły krążownik w część dziobową (między kluzą kotwiczną a dziobową wieżą) i śródokręcie, trzeci przeszedł zajego rufą.Czwarta torpeda trafiła niszczyciel HipolitoBonchard, lecz nie wybuchła na skutek wadliwej pracyzapalnika.Okręt został jednak uszkodzony.Belgrano otrzymał śmiertelny cios.Eksplozja pierwszejtorpedy spowodowała oderwanie się dziobu (identyczneuszkodzenie odniósł blizniaczy krążownik USS Helenatrafiony w nocy z 12 na 13 lipca 1943 r.w boju w ZatoceKula japońską długą lancą ), druga rozerwała poszyciekadłuba na śródokręciu.W ciągu kilku minut zalanezostały co najmniej trzy przedziały wodoszczelne.Okrętzaczął nabierać przechyłu na lewą burtę.Oby temuprzeciwdziałać, na przeciwległą burtę obrócono lufydwóch wież artylerii głównej.Nie dało to jednak wiele,gdyż załoga nie zdołała zahamować, czy też choćbyznacząco ograniczyć przedostawanie się wody do nieza-lanych jeszcze przedziałów wodoszczelnych.W ciąguokoło godziny General Belgrano pogrążył się w falach.Według danych argentyńskich zginęło 368 ludzi (częśćpublikacji mówi o 321 ofiarach), 879 przyjęły na swojepokłady oba okręty eskorty.Podkreślić należy, że poszukując brytyjskiego okrętu podwodnego, niszczycieledopuściły do rozproszenia rozbitków przez fale ostatnich żywych podjęto z wody prawie dobę po zatonięciukrążownika.Po odpaleniu torped i odnotowaniu dwócheksplozji, Conqueror rozpoczął wycofywanie się z rejonudziałań sił przeciwnika.Brytyjczycy twierdzą, że niszczyciel Piedra Buena rzucił kilka serii bomb głębinowych, lecz nie znajduje to potwierdzenia w publikacjachargentyńskich. Zatopienie krążownika złamało ducha argentyńskiejmarynarki
[ Pobierz całość w formacie PDF ]