Kora

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. To najobrzydliwsza rzecz, jaką w życiu widziałam. Ponoć przynoszą pecha. Zamknij dobrze tę klapę. Mała niespodzianka dla Iana.Rozmawiałem już z ludzmi od deratyzacji, ale licząsobie tysiąc dolarów.Zapytałem gościa: Co to, transportujecie je do Europy?.Byćmoże będziemy zmuszeni spalić ten dom.Jest totalnie nawiedzony. No wiesz. Trzeba by tylko wiarygodnie kłamać. Jaki znowu kanister z benzyną? Albo: Przecież wszyscy chodzą na zakupy, zostawiwszy na ogniu garnek do fondue!.Przyglądała się twarzy Dencha, jak gdyby znowu nie wiedziała, z kim ma doczynienia.Teraz, gdy odkrył króla szczurów, zamienił się w gwiazdę horroru.Starałsię być na okrągło zabawny, co przestało jej odpowiadać miała wrażenie, że ciąglegra, próbując zdobyć angaż.Jeszcze trochę i zacznie opowiadać dykteryjki Miltona. Nie mogę przestać myśleć o wieczności.Siadam do stołu i myślę: �Wiecznie ości�.Podobały jej się tylko Denchowe kawały o Jezusie, bo Jezus wychodził w nich zawszena ofermę, co jej zdaniem było bardzo prawdopodobne, tak więc dowcipy zakrawałyna prawdę i nie musiała się nawet śmiać. Nigdy więcej nie pokazuj mi czegoś takiego!Do Dencha podszedł Cat i zaczął posuwać jego łydkę. No nie! wzburzył się Dench. Obcięliśmy mu jaja, a jemu zachciewa sięmiłości.*Letnie słońce przygrzewało, przeganiając chłód z wnętrz budynków, aczkolwiekwiększość z nich domu Iana i Miltona nie wyłączając nie miała klimatyzacji.Pewnego wieczoru KC zabrała Milta do lokalu, gdzie musieli usiąść w ogródku, przyrozchwierutanym metalowym stoliczku obok parkingu, ponieważ w środku powietrzebyło zbyt zimne i przenikliwe. Myślę, że to by mi odpowiadało, kiedy miałem siedemnaście lat stwierdził.Ale teraz uważam, że ciepło jest dobre na stare gnaty.Jedli powoli, a KC się nie odzywała, chociaż drobinki potraw czepiały się zębówMiltona.Jaki sens miałoby zwracanie mu uwagi? Na Boga, w pewnym wiekumężczyzna może sobie mieć kłaczki jedzenia między zębami.Jedli krem dyniowypodawany z karmelizowaną kukurydzą.Istny pogromca trzonowców! Wie pani zaczął Milt, żując i rozglądając się dokoła u fryzjera ludzie tracąpracę, restauracja się zamyka& To leniwe miasteczko, a jednak wszystko zmienia sięjak dla mnie za szybko.Zupełnie jak z tymi wielkimi telewizorami, które mająw każdym barze.Nie potrafię na nich oglądać meczów, bo mam wrażenie, że piłkarzelecą prosto na mnie.KC uśmiechnęła się, ale nic nie powiedziała.W pewnym momencie Miltskomentował głośno swój budyń: Smak bananowy nie przypomina wcale banana, tylko raczej to, jak sięczłowiekowi odbije bananem.Zerknęła na stolik obok. Chyba wiem, co pan ma na myśli odparła ściszonym tonem. Staruszkowie są oczywiście strasznie głupi.Głównie dlatego tak się wzbraniamprzed zamieszkaniem z nimi w jednym miejscu.Wystarczy ich posłuchać, ba, wystarczymnie posłuchać& Co rusz napada mnie coś takiego: skoro ta durna myśl tłucze mi siępo głowie od czterdziestu lat, równie dobrze mogę ją wypowiedzieć na głos, raz poraz. Po czym przeszedł znów do wychwalania swojej żony, jej wspaniałomyślnościi zaangażowania w sprawy społeczne, aż wreszcie skupił uwagę na KC. Podpewnymi względami przypomina ją pani dodał.Słońce za jego plecami zachodziło,barwiąc niebo różnymi odcieniami koloru brukwiowego. Trudno mi to sobie wyobrazić odrzekła.Zamiast choćby spróbować,zastanawiała się, co sobie myślą klienci przy sąsiednim stoliku. Macie podobne twarze.Szczególnie kiedy się pani uśmiecha! Obdarzył jąuśmiechem, a ona odpowiedziała bladym grymasem zaciśniętych warg.Kiedy spacerkiem wracali pod jego dom, cykady rozpoczęły swoje rzępolenie. Szumy w uszach! zawołał.Tym razem się nie roześmiała, więc zrobił to co zawsze, gdy był poirytowany:oflankował ją gorzej słyszącym uchem, aby móc w spokoju gotować się w środku.Zauważyła, że chwilami idzie wężykiem, i stąd wiedziała, że ma kłopoty z równowagą.W pewnym momencie zaczął się przechylać na bok, ale podtrzymała go w porę. Taki staruch jak ja powinien przez cały czas nosić kask oświadczył. Zakładaćgo zaraz po przebudzeniu& Nagle odwrócił się i wytężył na nią wzrokw ciemnościach. Chwilami w domu, kiedy mi brzęczy w uszach, mam wrażenie, że todzwoni telefon, odbieram, ale pani się nie odzywa&Pomogła mu wejść na ganek: wspinał się po stopniach z większym trudem niżniegdyś.W środku zapaliła światło, ale on zaraz je zgasił i usiadł, łapiąc ją za rękę. Proszę mi usiąść na kolanach pociągnął ją zdecydowanym ruchem.Wylądowała niezręcznie na jego chudych udach, a kiedy próbowała wymacaćstopami ziemię, żeby stanąć, on zebrał się w sobie, objął ją ramionami i zacząłszturchać nosem jej szyję, litery u i r tatuażu.Z zamkniętymi oczyma podał jejtwarz do pocałunku, z ustami ściągniętymi w ciup, lecz poruszającymi się lekkow poszukiwaniu jej warg.KC pozwoliła mu się pocałować, stykając się z nim delikatnie wargami czuła, żemusi być uległa, musi postąpić wbrew sobie, by znalezć rozwiązanie lecz gdy jegoszorstki, ostro zakończony język wystrzelił w przód, odskoczyła, wstała i zapaliwszyna powrót światło, stawiła mu czoło. Dość tego! Teraz wypalił pan z grubej rury! Proszę? zapytał.Oczy miał jak szparki, a jego język dopiero teraz zaprzestał żmijowego ruchu.KCodsunęła włosy z twarzy.Miała wrażenie, że pokój wiruje.%7łycie przygotowujeczłowieka na śmierć.Raz złapała mysz w pułapkę usłyszała trzask i kiedy sięobejrzała, zobaczyła coś przypominającego zużytą torebkę po herbacie, cośbrązowawego i grzybopodobnego, tyle że z ogonem, ale naraz to coś zaczęło się ciskaći miotać, tak że musiała wszystko, pułapkę i mysz, podnieść dłonią w gumowejrękawiczce i włożyć do zamrażarki, żeby nie patrzeć, jak stworzenie umiera.Była najwyższa pora. Całkiem pan oszalał! powiedziała głośno [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy