[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Odziana w za duży nanią szlafrok i pantofle domowe matki wyglądała jak zagubiona dziewczyna.Pochyliłem się jak automat i nie mówiąc ani słowa, ucałowałem ją w policzek.I stałosię.Nagły gwizd odbił się echem w pustce poddasza i poderwał nas z łóżka.Po chwilinasłuchiwania jej głowa spoczęła znowu na mojej piersi.To nie była syrenaalarmowa wzywająca do schronu, ten jęk wyszedł z pobliskich torów kolejowych.Jeżeli ogłaszał nadejście pociągu z Celle, byłaby szósta nad ranem.Ujrzeliśmy się osiódmej.Była siódma, nie wcześniej, jak matka przedstawiła mi przyprowadzoną zplacu targowego kobietę. To Brigitte, nie poznajesz? Ta z Mundburger Damm wHamburgu. przypominała podniecona niezwykłym zrządzeniem losu, niepamiętając o różnicy wieku między nami.Brigitte.Tyle dziewcząt szczupłych jakłodygi przewinęło się przez szkółkę jez
dziecką matki, nie zwracałem na nie uwagi.Poza tym ja miałem wówczas piętnaście lat, gdy ta dziewczyneczka z Hamburga,przyglądająca się z otwartymi ustami moim ewolucjom na koniu, nie więcej niżdziesięć.Ale czymś musiała się wyróżniać spośród uczennic, skoro matka,wymagająca jako trenerka, zapamiętała ją.Potem przypomniałem sobie mgliściechude jak patyki, iksowate nogi, które w bryczesach zdawały się nie mieć końca, imnóstwo piegów pod ceglastą czupryną.A teraz.A więc tak, kochana, były inne.Laur zwycięskiego u-bootmanna przychylauwieńczonym nieba, ale wierz mi, nie szczędzi im również kolców.Z
licznie pan toujmuje, kapitanie Ihna! %7łycie nie szczędziło panu kolców, powiada pan, stąd prawodo stąpania po kwiatkach i w ogóle.Były to najpiękniejsze dni pańskiego życia,stwierdza pan.Tylko że jeszcze trochę  i uczta miłosna się skończy.Pan wypłyniena Atlantyk, a potem?Kiedy pogoda taka jak tu, wiatr, deszcz, rozkołysana woda, pustka  bo grzbiet orki,pióropusz wieloryba, rozpostarte w bezruchu skrzydła albatrosów się nie liczą jestciężko.Po tygodniach zamknięcia w stalowym pudle, wdychania tlenu z butli,niewidzenia światła dziennego ludzie słabną psychicznie, to naturalne.Zwyklewystarczyło kilka dni wypoczynku i siły się regenerowały.Tak bywało  zwykle.Kiedy konto rejsu zapisane było akcjami  w ścisłym tego słowa znaczeniu  bo-jowymi, rozumie pan? Bojowymi! A w tym rejsie wypłynęliście na wody zakazane.Mam nadzieję, że zdaje pan sobie z tego sprawę, kapitanie Ulrichu Ihna!Tak, to na pewno nie rozejdzie się po kościach.Załoga milczy, ale swoje myśli.Comyśli  wyjdzie na jaw prędzej czy póz
niej, Hacke nie może nie zameldować o tymprzedstawicielowi U-Bootwaffe-Ostasien.Wszystko zatem w jego rÄ™kach.JeżeliodeÅ›le mnie do Penangu, moje dni bÄ™dÄ… policzone.I nic wtedy nie pomoże cichasolidarność ze mnÄ… Günthera, Henninga, Rudolfa.A wiÄ™c poczekajmy.Günther jużzÅ‚apaÅ‚ sygnaÅ‚ od  Rosamundy.Jutro powinna siÄ™ tu pokazać.Poczekajmy i tylko niedać siÄ™ ponieść nerwom.ROZDZIAA
IIIW ciszy swojej kwatery komandor Kenneth Wall rozmyślał o wydarzeniach dnia.Miasto spowijały ciemności, była najwyższa pora na spanie.Ale sen nie nadchodził.Za oknami, gdzieś na oceanie, a może tuż za drzwiami, czekała na niego zagadka.Przyczajona tam już od tygodni albo jeszcze dłużej, tyle że się tego nie domyślano.Aż naraz władowała się na światło dzienne w całym swoim majestacie rzeczytajemniczych i zażądała zajęcia się nią.Oficerem do tego rodzaju spraw był szef sekcji wywiadu, czyli on, Kenneth Wall.Jego obowiązkiem było wywąchać istnienie zagadek i rozwiązywać je, zanim dotrądo nosa kontradmirała.W ciągu ostatnich dwóch lat odniósł wiele sukcesów wpotyczkach z tymi tajemniczymi zjawiskami.Akwen morski, na którym z nimiwojował, był duży nawet jak na wyobraz
nię mieszkańców Oceanii, przywykłych domierzenia odległości tysiącami mil.Wybierając się w Anglii, jeszcze przed wojną, zTorquay do Londynu, Florence przygotowywała się do drogi niczym na wyprawę wzaświaty, choć były to zaledwie trzy godziny jazdy samochodem; tutaj przestrzeń mainne wymiary.W wycinku od przylądka Howe, południowego krańca akwenustrzeżonego przez niego, do przylądka York na północy wschodniego wybrzeżaAustralii zmieściłaby się cała Europa.Znalezienie czegoś ukrywającego się przedludzkimi oczami na tej olbrzymiej połaci oceanu stanowczo nie należy do zadańłatwych.Ale rozkaz rozkazem.Gdyby zagadka trapiąca kontradmirała okazała sięniemożliwa do rozwiązania, oznaczałoby to, być może, konieczność podjęcia przezniego pewnej decyzji.Długo zresztą odkładanej.Wojna zbliża się ku końcowi.Udział Australijczyków w walkach na Pacyfiku jestcoraz większy  wspaniale spisują się ci chłopcy, gdy tymczasem on spędza czas nawertowaniu raportów służb wywiadu. Wysokiego stopnia wojskowego dorobił się pan, mecenasie.Gratuluję winszować mu będą po wojnie.A jemu pozostanie robienie dobrej miny.Do bardzozłej gry.Co na ten temat myśli kontradmirał Sleigh, z tym się nie zdradzi, ale swoje myśli.Wgorącym buszu Queenslandu, gdzie się urodził, ludzie nie mają zrozumienia dlazjawisk nadprzyrodzonych.Nic tam, poza wiecznym żarem, nie spada z nieba, meprzepada jak kamień w wodę, choćby tylko dlatego, że wody tam tyle co kot napłakał.Ludzie, słysząc o zagadkowych, nie dających się wytłumaczyć zdarzeniach, robiązdziwioną minę i po prostu nie przyjmują ich do wiadomości, a jeżeli dotyczą ichosobiście, stają się bardzo zasadniczy.Niedobrze jest wtedy wmawiać im, że nie mająracji.Obecna wojna na Pacyfiku to sprawa techniki.Skomplikowane technicznie są okrętywojenne, zwykły statek handlowy nie jest zwykłym statkiem, a lotnictwo to już wogóle dwudziesty pierwszy wiek.System kontroli ruchu na morzach jest sprawniejszyniż w godzinach szczytu na Kings Cross  nic nie może ujść wszystkowidzącymoczom nadzoru lotniczego.Gdzie więc podział się  Golden Creek ?Rekiny go z pewnością nie pożarły, choć według Jacka Masona są wszystkożerne,wszechobecne na oceanach, a mimo to wcale nie tak niebezpieczne dla człowieka, jaksię przyjęło mniemać.Rekiny odpadają.Odpada także zatonięcie z powodu wybuchukotła, przemieszczenia się ładunku, zderzenia z innym statkiem, wejścia na minę,storpedowania, ponieważ w każdym z tych wypadków ktoś z załogi by ocalał, a jeżelinawet nie, to na powierzchni wody pozostałyby jakieś niezatapialne graty, któredałyby się zidentyfikować  a potem po nitce do kłębka.Te możliwości spece odżeglugi oceanicznej wykluczają z taką samą pewnością, z jaką Sleigh wykluczazaginięcie statku w wyniku działalności wroga.Już od ponad roku na wodachpołudniowego Pacyfiku nie zauważono obecności okrętów japońskich.Ambitny planadmirała Yamamoty zaciśnięcia pętli na szyi Australii przez zajęcie archipelagówSalomona, Nowych Hebrydów, Fidżi, Samoa poszedł na dno wraz z samymadmirałem.Z potężnej floty Nipponu pozostały nici.Ich lotnictwo morskie, które napoczątku wojny sprawiło sprzymierzonym niemiłosierne cięgi, jako liczący sięprzeciwnik nie istnieje, jak nie istnieje ewentualność zapuszczenia się pojedynczegobombowca w okolice Nowej Kaledonii; Japończycy takich maszyn nie mają i miećjuż z pewnością nie będą [ Pobierz całość w formacie PDF ]