Manvell Roger Goring

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Austria będzie dla niego nieistot�na".Odprężenie, jakie poczuł Hitler, ujawniło się w histerycznejwypowiedzi: Proszę powiedzieć Mussoliniemu, że nigdy mu tego nie za�pomnę.Nigdy, nigdy, nigdy, bez względu na to, co się stanie!.Jak tyl�ko sytuacja w Austrii się ustabilizuje, będę gotowy stać przy nim na do�bre i na złe!.Dziękuję mu z całego serca.Nigdy, nigdy tego nie zapo�mnę.".Nie mógł powstrzymać słów wdzięczności.Jeśli chodzi o Francjęi Anglię, Hitler domyślał się, że nie wykonają żadnego ruchu, i miał rację.Rząd Jego Wysokości uchylił się od udzielania jakichkolwiek rad Schu-schniggowi, kiedy ten zaapelował do nich telefonogramem 11 marca; po�informowano go jedynie, że Anglia nie jest w stanie zagwarantowaćochrony".Ribbentrop był z powrotem w Londynie i składał pożegnalnewizyty przed opuszczeniem swojej ambasady i podjęciem obowiązkówministra spraw zagranicznych Hitlera; jadł właśnie lunch z Chamber�lainem i Halifaksem przy Downing Street, kiedy dotarły do nich oficjalnewiadomości o niemieckim ultimatum dla Austrii.Winston Churchill, któ�ry również był obecny na lunchu, opisuje zakłopotanie Chamberlaina pootrzymaniu tej informacji oraz jego wysiłki mające na celu pozbycie sięRibbentropa i jego żony, który ociągał się bez wątpienia po to, żeby po�wstrzymać Chamberlaina przed szybkim podjęciem działań.W ciągu godziny po zakończeniu tej telefonicznej kampanii G�ring od�grywał kolejną rolę, aplikując środki uspokajające zaniepokojonym sąsia�dom Niemiec.Poszedł prosto po naradzie z Hitlerem na wielki bal do Do�mu Lotników, którego był gospodarzem.Był tam Henderson z tysiącem in�nych gości, włączając wielu członków korpusu dyplomatycznego, którzy,podobnie jak Niemcy, umierali z ciekawości, żeby dowiedzieć się, co zda�rzyło się w Austrii; wiedzieli tylko to, co przeczytali w oświadczeniachSchuschnigga i Seyssa-Inquarta.Zainteresowanie całego zgromadzenia sta�ło się jeszcze większe, kiedy nagle przybył Ivone Kirkpatrick i zażądał pil�nej konsultacji z ambasadorem; przyniósł ze sobą jedynie szkic oficjalnejnoty protestacyjnej, którą rząd brytyjski kazał wysłać ambasadorowi doniemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.Henderson zaakcepto�wał projekt, a Kirkpatrick, który czuł się - jak to ujął - Kopciuszkiem nabalu u G�ringa, wymknął się z powrotem, żeby wysłać wiadomość, pod�czas gdy tysiące par oczu śledziły go aż do wyjścia, próbując z wyrazu jegotwarzy zgadnąć, jakie kroki ma zamiar podjąć Anglia.G�ring przyjechał pózno ze spotkania z Hitlerem, lecz zanim dołączyłdo gości, odbył prywatną rozmowę z ministrem Czechosłowacji w Berli�nie, który był na balu i desperacko pragnął otrzymać jakąś formę zapew�nienia bezpieczeństwa.G�ring ciepło zareagował na jego widok i powie�dział, jak bardzo jest zadowolony, widząc go tutaj, ponieważ chciał daćsłowo honoru, że Czechosłowacja nie ma najmniejszego powodu doobaw.Niemcy nie mają wobec niej żadnych wrogich zamiarów, a nawetwprost przeciwnie, chciałyby nadal zbliżać się do rapprochement".Wej�ście oddziałów niemieckich do Austrii było jedynie, jak powiedział, sprawą rodzinną".G�ring dodał jednak, że słyszał plotki o mobilizacjiw Czechach.Mastny pospieszył do swojego poselstwa, żeby to sprawdzić.Wtedy G�ring dołączył do zgromadzenia, ściskając dłonie kilku naj�ważniejszym gościom, włączając Hendersona, który próbował nadaćswojemu uściskowi szczególnie zimny charakter.G�ring bardzo się zde�nerwował i odrzuciła go ta forma powitania ze strony swojego angielskie�go przyjaciela.Wkrótce wszyscy zostali poproszeni o zajęcie miejsc na wi�downi, aby obejrzeć przedstawienie baletowe Opery Państwowej; trudnobyłoby o mniej odpowiednie okoliczności dla tańca i muzyki.G�ringz niecierpliwością napisał notkę do Hendersona: Jak tylko muzyka sięskończy, chciałbym z panem porozmawiać i wszystko panu wyjaśnić".Ostatnie słowa były podkreślone pięć razy.Kiedy balet się skończył,G�ring wycofał się z Hendersonem do prywatnego pokoju.Hendersontwierdzi, że kłócił się z nim stanowczo w sprawie Schuschnigga i antyna-zistów w Austrii, nakłaniając go do umiarkowania w ich traktowaniu.Jednak prywatnie Henderson sądził, że Schuschnigg zachował się głupio,a ostateczne zjednoczenie Niemiec i Austrii było nieuniknione [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy