PH Saylor S. Rzym

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy ludzie się śmieją, wraz z nimi śmieją się bogowie.i na krótkąchwilę nasz żałosny świat staje się nie tylko znośny, ale i piękny.Aplauz na koniec przedstawienia był ogłuszający.Ludzie pod niebiosawychwalali aktorów, zwłaszcza odtwórcę roli tytułowej.Plaut kilkakrotniewychodził na scenę z ukłonami, ale najbardziej zaskoczony, choć iuszczęśliwiony był Publiusz Scypio, którego towarzysze porwali na ramiona iponieśli w triumfalnej paradzie przed rozentuzjazmowaną i wdzięcznąwidownią.Keso patrzył na to wszystko ze swej kryjówki pod sceną.Bardzo pragnął byćteraz ze Scypionem, ale w tym ścisku nawet zbliżyć się do niego byłoniepodobna.Spostrzegł jednak w pewnej chwili, że jego przyjaciel wydajejakieś polecenie niewolnikowi, który kiwnął głową i zaczął się zwinnieprzeciskać przez tłum w jego stronę, a po chwili stał już obok niego i lekkozdyszany wyrecytował: Mój pan, Publiusz Korneliusz Scypio, pozdrawia cię i śle wyrazy żalu, żechoć chciałby ci osobiście, panie, pogratulować, to jednak obowiązki dniawzywają go gdzie indziej.Jednakże za trzy dni, kiedy igrzyska się skończą,będzie zaszczycony, jeśli zechcesz spożyć z nim kolację. Oczywiście, że przyjdę.to jest, przyjdziemy poprawił się spiesznie Keso.Plaut będzie uradowany.Niewolnik się uśmiechnął i pokręcił głową. Mój pan prosi, abyś przybył sam, panie.Zapowiedział, że pisarza ugościkiedy indziej, ale zaraz po świętach pragnie tylko odpocząć w spokoju wtowarzystwie starego przyjaciela.%7ładna siła na ziemi nie zdołałaby Kesona powstrzymać przed spełnieniemżyczenia Scypiona.�� Ależ to były szalone dni! Szkoda, że mój ojciec nie mógł tego widzieć rzekłScypio i zakręciwszy kielichem, wpatrzył się w wirujące rubinowe wino.Keso zauważył, że jego przyjaciel bardzo niewiele wypił tego wieczoru.Byćmoże dostatecznej stymulacji dostarczał mu sukces igrzysk. Twój ojciec jest tam, gdzie Rzym go najbardziej potrzebuje.Na czelelegionów w Hiszpanii, razem ze swym bratem.Miałeś od nich jakieś wieści? Ostatni list odebrałem prawie dwa miesiące temu, a kilka dni pózniejodezwał się stryj Gnejusz.Od tamtej pory zupełna cisza.Keso wzruszył ramionami. Listy czasem się po drodze zawieruszą.Obydwaj są na pewno bardzo zajęci,aż się dziwię, że w ogóle znajdują czas na pisanie.Hiszpanię ludzie nazywajągniazdem żmij, czyż nie? Stamtąd wyruszył na nas Hannibal.Wszyscy sązgodni, że nie ma dziś ważniejszej kampanii. Ani bardziej zajadłych walk.Trwa to już całe lata, a wciąż nie udaje sięwyprzeć stamtąd Kartagińczyków.Ojciec utrzymuje, że jeśli ktokolwiek możenas bardziej nienawidzić niż Hannibal, to tylko jego brat Hazdrubal, którydowodzi ich siłami w Hiszpanii.Keso skinął głową, nie bardzo wiedząc, co mówić dalej.Miałby ochotę nadrugi kielich wina, ale nie wypadało pić więcej od gospodarza.Scypio zdawałsię traktować swój ledwie ruszony puchar jak czerwone lustro, na którymmoże skupić uwagę. W ostatnim liście ojciec narzekał na tchórzostwo miejscowych rzekł pochwili milczenia Publiusz. Jego iberyjscy sprzymierzeńcy z dnia na dzieńopuścili rzymski obóz.Tłumaczyli się plemiennym zjazdem na drugim końcukraju, ale było oczywiste, że po prostu wieją, bo wystraszyli się wieści o armiiSuessonów, nadciągającej z Galii w sukurs nieprzyjacielowi.Pisał, że i tak jużsię czuje przytłoczony przewagą Kartagińczyków i Numidyjczyków.Jak dobrąjazdę mają te afrykańskie łotry, przekonaliśmy się na własnej skórze podKannami! Oni się chyba rodzą w siodle.W Hiszpanii dowodzi nią śmiały, młodyksiążę Masynissa.To niemal chłopiec, ale wyjątkowo pewny siebie.Ojciecbardziej się przejmuje nim niż samym Hazdrubalem. Może to ten Masynissa był pierwowzorem naszego żołnierza samochwała? zaryzykował żart Keso; odetchnął, gdy przyjaciel się roześmiał. Ale świetna była ta sztuka! Trzeba przyznać, że twój zespół spisał siędoskonale, Kesonie.Byłem z nich naprawdę dumny.Odsiedziałem swoje nawszystkich pozostałych komediach, ale żadna mnie tak nie ubawiła jak wasza. Cała zasługa po stronie Plauta, ale w jego imieniu rad przyjmuję pochwałę.Zdrowie Plauta! Keso wzniósł puchar i zadowolony spostrzegł, że Scypiowychyla swoje wino do dna.Efekt był widoczny prawie natychmiast być może dlatego, żewstrzemięzliwy zazwyczaj młody urzędnik był bardziej podatny na działanietrunku niż zaprawiony w boju biesiadnik, taki jak Keso. Taak, świetna sztuka. powtórzył sennie Publiusz. Ale i zawody atletówbyły równie dobre.Pasjonujące były wyścigi rydwanów! Piękne walkipięściarzy, wyrównana stawka w biegach, oszczepnicy też się popisali.najbardziej mi się jednak podobały pokazy zapasów w stylu greckim, choćzawodnicy nie byli zupełnie nadzy jak w Grecji. Wyszczerzył zęby wuśmiechu. Może ty też byś wolał większą zgodność z oryginałem, co, Kesonie?Keso zająknął się, nie mogąc znalezć słów, ale Scypio wcale nie oczekiwałsłownej szermierki.Wystarczało mu w zupełności samo mówienie oigrzyskach, tak był jeszcze nimi podekscytowany. A jakie wrażenie zrobiła na tobie Uczta Jowisza? spytał. Och, ogromne! Nie pamiętam drugiej tak wystawnej.Rozdawaniewszystkim porcji oliwy było doskonałym pomysłem, a jadłospis z drugiegodnia był jeszcze lepszy niż pierwszego. Ha! Zlinka ciekła, co? Pieczona wieprzowina i drób, pikantne cebulki zrożna i groszek z garum.Och, jak ja uwielbiam garum! Oczywiście to naprawdędobre, nie za słodkie i nie za słone, a już na pewno nie tę tanią breję, jakąsprzedają w Suburze.Musi być odpowiednio przefermentowane i tak ostre, żeo mało głowy nie rozsadzi.Założę się, że większość ludzi w życiu niepróbowała tak dobrego garum, jakim ja ich poczęstowałem.Będą je długowspominać, a mnie przy okazji też. I na ciebie głosować? A jak! Scypio zachichotał po chłopięcemu i odgarnął do tyłu gęstekasztanowe włosy. Ehm. Keso aż musiał odchrząknąć, żeby pokonać nagły ucisk w gardle.Te igrzyska musiały cię kosztować fortunę! %7łebyś wiedział! Większość pieniędzy dostałem od ojca, ale i tak niestarczyło.Nawet sobie nie wyobrażasz, ile to wydatków! Czułem się, jakbymprowadził kampanię wojenną.Logistyka, dostawy, transport.Cóż, przyszło misię dość poważnie zapożyczyć. Ach, Scypionie! Teraz czuję się winny, że zażądaliśmy zbyt wysokiegohonorarium. Nonsens.Każdy polityk wpada w długi, żeby móc sfinansować rozrywkędla wyborców.Od tego mamy lichwiarzy, nie? Wiesz co, chyba się jeszczenapiję tego świetnego wina.W końcu wliczone jest w koszt igrzysk!Scypio sam nalał im obu, nie oglądając się na niewolnika. To za naszą przyjazń! zakrzyknął. Za przyjazń wyszeptał Keso i obaj wychylili kielichy niemal do dna.Oczy Publiusza błyszczały w świetle lamp. Cenię ją sobie bardzo, Kesonie powiedział. Jesteś tak inny od większościludzi, z którymi teraz przestaję.Wszyscy są tak niepohamowanie ambitni,wiecznie prą naprzód, zajęci wyłącznie polityką i walką między sobą [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy