Blake Jennifer Walc o północy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Wkrótce jednak uśpił ją panujący wokół spokój.Wczesnym świtem zerwał się porywisty wiatr.Ciągnął z północy przez małą zatokę, burzył powierzchnię wody,125którą zamieniał w grzywiaste fale, te zaś, z każdą chwilą wyższe, docierały daleko w głąb plaży.W sypialni przyoknie zasłony wydymały się i kłębiły, a wnętrze wypełniało się bardziej ożywczym powietrzem.Amelia zadrżała, ale się nie obudziła.Rozdział XIXTo było wprost fascynujące.Ciemnoniebieskie fale narastały od linii horyzontu.Potężne i wysokie, nadciągały wkierunku wyspy.W połowie drogi zaczynały się załamywać i przelewać, a na ich grzbietach pojawiała się piana.Zwściekłym rykiem uderzały w piaszczysty brzeg, zamieniając jasnozieloną teraz wodę we wrzącą kipiel.Trwałanieustająca procesja: poprzednią falę goniła następna.Wyglądało to tak, jakby każda miała własne życie, syciła sięradością krótkiej chwili istnienia, zamierzała roztoczyć swój majestat przed obecnymi na plaży, po czym rozbijałasię w pył u ich stóp.Brzeg był pełen ludzi.Kilkoro miało na sobie stroje kąpielowe i spróbowało kąpieli, ale kiedy jeden po drugimzostali wyrzuceni na piasek przez wściekłe fale, inni stracili odwagę.Wszyscy obserwowali ten przedziwnyspektakl jak zauroczeni, wymieniając uwagi ściszonymi głosami.Przez cały czas mieli wiatr w plecy, wiatr, który,ciągnąc od północy, atakował czoła fal oraz spychał wzbijające się strugi wody i piany z powrotem w stronępełnego morza.Amelia i pani Declouet siedziały na galerii, przyglądając się podobnie jak cała reszta.Starsza pani miała naramionach ciepły szal, co dziwnie nie pasowało do tej pory roku.Nie było specjalnie chłodno, tyle że temperaturaobniżyła się znacznie po wcześniejszych upałach.Amelia w ogóle nie odczuwała chłodu.Kołysanie morzawprawiało ją w stan osobliwego, ale i przyjemnego podniecenia.Siedząc wygodnie z głową spoczywającą naoparciu plecionego krzesła i z dłońmi opartymi na poręczach, spoglądała w skupieniu na wzburzone wody.- Ach, ch�re, nie podoba mi się to, bardzo mi się to nie podoba - powiedziała pani Declouet, z większym niżzwykle trudem wypowiadając słowa.- O, tam na plaży jest m sieu Muggah.Z pewnością zna zatokę lepiej niżktokolwiek inny.Czy nie zechciałabyś zapytać go o opinię?Amelia ucieszyła się, że będzie mogła przejść się po piasku.Już wcześniej pragnęła poczuć na skórze podmuchywiatru, ale jednocześnie nie chciała pozostawić zaniepokojonej teściowej samej.Teraz zbiegła po schodach iruszyła w głąb plaży, gdzie korpulentny właściciel hotelu rozmawiał ze swoimi gośćmi, żywo gestykulując i odczasu do czasu pokazując na wodę.Na widok Amelii lekko skinął głową.- Dzień dobry, madame Declouet - powiedział.- Co pani myśli o przedstawieniu, które zaaranżowałem dlarozrywki gości przybyłych na naszą wyspę?- Godne podziwu, sir - odrzekła - tyle że wzbudza niepokój mojej teściowej.Ona obawia się, że skończy się towszystko potężnym sztormem, i chciałaby poznać pańskie zdanie.- Jest bardzo mądrą kobietą.Niewątpliwie wygląda to niepokojąco, lecz można ją uspokoić: od sztormu naKaraibach dzieli nas jeszcze znaczna odległość.W końcu do nas dotrze najwyżej deszcz, co będzie bardzokorzystne, bo w cysternach nie ma już wiele wody.Zresztą przeżyliśmy tutaj wiele sztormów i przeżyjemy wielenastępnych.- Nie sądzi pan.że należy spodziewać się huraganu?Niezwykle gwałtownych wiatrów września z całą pewnością można było się obawiać.Dave Muggah rozejrzał sięnieznacznie dookoła siebie, a potem odpowiedział ściszonym głosem:- Któż to może wiedzieć? Mamy dopiero dziewiąty dzień sierpnia, ale huragany zdarzały się i wcześniej.Niedowiemy się, póki jakiś nie nadciągnie.- Północny wiatr jest osobliwością o tej porze roku.Uśmiechnął się pocieszająco.- Zgadzam się.Ale z drugiej strony mamy interesującą odmianę, prawda?Musiała przyznać mu rację.W tej samej chwili jakaś młoda kobieta, jedna z grupy osób uwielbiających konneprzejażdżki po wyspie, zbliżyła się stępa na tyle, że było słychać jej głos.- Rozmawiają państwo o sztormie? Jeśli chodzi o mnie, byłabym rozczarowana, gdyby ominął wyspę.- Doprawdy chyba nie zdajesz sobie sprawy z tego, co mówisz, moja droga - wtrącił jeden z towarzyszących jejmężczyzn [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy