[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ca�y ten sprz�t osobliwy,Zdobyty (jak wieS
� niesie) w boju podhajeckimNa jakimS
bardzo znacznym szlachcicu tureckim,Przyjm, Asesorze, w dowód mojego szacunku.348A na to rzek� Asesor, weso� z podarunku: Ja niegdyS
darowane od ksi�cia SanguszkiStawi�em w zak�ad moje przeS
liczne obró�ki,Jaszczurem wyk�adane, z kolcami ze z�ota,I utkan� z jedwabiu smycz, której robotaRównie droga jak kamie�, co si� na niej S
wieci.Chcia�em sprz�t ten zostawi� w dziedzictwie dla dzieci;Dzieci pewnie mie� b�d�, wiesz, �e si� dziS
�eni�;Ale ten sprz�t, Rejencie, prosz� uni�enie,B�dx
�askaw przyj�� w zamian za twój rz�d bogatyI na pami�tk� sporu, co d�ugiemi latyToczy� si� i nareszcie zako�czy� zaszczytnieDla nas obu.- Niech zgoda mi�dzy nami kwitnie!Wi�c wracali do domu oznajmi� za sto�em,�e si� sko�czy� spór mi�dzy Kusym i Soko�em.By�a wieS
�, �e zaj�ca tego Wojski w domuWyhodowa� i w ogród puS
ci� po kryjomu,A�eby szczwaczów zgodzi� zbyt �atw� zdobycz�.Staruszek tak sw� sztuk� zrobi� tajemniczo,�e oszuka� zupe�nie ca�e Soplicowo.Kuchcik w lat kilka póx
niej szepn�� o tem s�owo,Chc�c Asesora sk�óci� z Rejentem na nowo;Ale pró�no krzywdz�ce chartów wieS
ci szerzy�:Wojski zaprzeczy� i nikt kuchcie nie uwierzy�.Ju� goS
cie, zgromadzeni w wielkiej zamku sali,Czekaj�c uczty, wko�o sto�u rozmawiali,349Gdy pan S�dzia w mundurze wojewódzkim wchodziI pana Tadeusza z Zofij� przywodzi.Tadeusz, lew� d�oni� dotykaj�c g�owy,Pozdrowi� swych dowódców przez uk�on wojskowy.Zofija z opuszczonem ku ziemi wejrzeniem,Zap�oniwszy si�, goS
ci wita�a dygnieniem(Od Telimeny pi�knie dyga� wyuczona).Mia�a wianek na g�owie jako narzeczona,Zreszt� ubior ten samy, w jakim dziS
w kaplicySk�ada�a snop wiosenny dla Boga Rodzicy.U��a znów dla goS
ci nowy snopek ziela;Jedn� r�k� ze� kwiaty i trawy rozdziela,Drug� swój sierp b�yszcz�cy poprawia na g�owie.Brali zió�ka, ca�uj�c jej r�ce, wodzowie.Zosia znowu dyga�a w kolej, zap�oniona.Wtem jenera� Kniaziewicz wzi�� j� za ramionaI z�o�ywszy ojcowski ca�us na jej czole,Podnios� w gór� dziewczyn�, postawi� na stole,A wszyscy, klaszcz�c w d�onie zawo�ali:  Brawo! -Zachwyceni dziewczyny urod�, postaw�,A szczególniej jej strojem litewskim prostaczym;Bo dla tych wodzów, którzy w swem �yciu tu�acz�mTak d�ugo b��kali si� w obcych stronach S
wiata,Dziwne mia�a powaby narodowa szata,Która im wspomina�a i m�ode ich lata,I dawne ich mi�ostki; wi�c ze �zami prawieSkupili si� do sto�u, patrzyli ciekawie.Ci prosz�, aby Zosia wznios�a nieco czo�o350I oczy pokaza�a; ci, a�eby wko�oRaczy�a si� obróci�; dziewczyna wstydliwaObraca si�, lecz oczy r�kami zakrywa.Tadeusz patrzy� weso� i zaciera� r�ce.Czy ktoS
Zosi poradzi� wyjS
� w takiej sukience,Czy instynktem wiedzia�a (bo dziewczyna zgadnieZawsze instynktem, co jej do twarzy przypadnie),Dosy�, �e Zosia pierwszy raz w �yciu dziS
z ranaBy�a od Telimeny za upor �ajana,Nie chc�c modnego stroju, a� wymog�a p�aczem,�e j� tak zostawiono, w ubraniu prostaczem.Spodniczk� mia�a d�ug�, bia��; sukni� krótk�Z zielonego kamlotu, z ró�ow� obwódk�;Gorset tak�e zielony, ró�owemi wst�giOd �ona a� do szyi sznurowany w pr�gi;Pod nim pierS
jako p�czek pod listkiem si� tuli.Od ramion S
wiec� bia�e r�kawy koszuli,Jako skrzyd�a motyle do lotu wyd�te,U d�oni skarbowane i wst��k� opi�te;Szyja tak�e koszulk� obciS
niona w�sk�,Ko�nierzyk zadzierzgniony ró�ow� zawi�zk�;Zauszniczki wyrzni�te sztucznie z pestek wiszni,Których si� wyrobieniem Sak Dobrzy�ski pyszni(By�y tam dwa serduszka z grotem i p�omykiem,Dane dla Zosi, gdy Sak by� jej zalotnikiem);Na ko�nierzyku wisz� dwa sznurki bursztynu,Na skroniach zielonego wianek rozmarynu.351Wst��ki warkoczów Zosia rzuci�a na barki,A na czo�o w�o�y�a zwyczajem �niwiarkiSierp krzywy, S
wie�em ��ciem traw oszlifowany,Jasny jak nów miesi�czny nad czo�em Dyjany.Wszyscy chwal�, klaskaj�.Jeden z oficerówDoby� z kieszeni portefeuille z plikami papierów,Roz�o�y� je, o�ówek przyci��, w ustach zmoczy�,Patrzy w Zosi�, rysuje.Ledwie S�dzia zoczy�Papiery i o�ówki, pozna� rysownika,Cho� go bardzo odmieni� mundur pu�kownika,Bogate szlify, mina prawdziwie u�a�skaI w�sik poczerniony, i bródka hiszpa�ska.S�dzia pozna�:  Jak si� masz, mój JaS
nie Wielmo�nyHrabio? I w �adownicy masz twój sprz�t podró�nyDo malarstwa! - W istocie by� to Hrabia m�ody,Niedawny �o�nierz, lecz �e wielkie mia� dochodyI swoim kosztem ca�y pu�k jazdy wystawi�,I w pierwszej zaraz bitwie wybornie si� sprawi�,Cesarz go pó�kownikiem dziS
w�aS
nie mianowa�:Wi�c S�dzia wita� Hrabi� i rangi winszowa�,Ale Hrabia nie s�ucha�, a pilnie rysowa�.Tymczasem wesz�a druga para narzeczona:Asesor, niegdyS
cara, dziS
NapoleonaWierny s�uga; �andarmów oddzia� mia� w komendzie,A cho� ledwie dwadzieS
cia godzin by� w urz�dzie,Ju� w�o�y� mundur siny z polskiemi wy�ogiI ci�gn�� krzyw� szabl�, i dzwoni� w ostrogi.352Obok powa�nym krokiem sz�a jego kochanka,Ubrana bardzo strojnie, Tekla Hreczeszanka;Bo Asesor ju� dawno Telimen� rzuci�I aby t� kokietk� tym mocniej zasmuci�,Ku Wojszczance afekty serdeczne obróci�.Panna nie nadto m�oda, ju� pono pó�wieczna,Lecz gospodyni dobra, osoba statecznaI posa�na, bo oprócz swej dziedzicznej wioskiSumk� z daru S�dziego powi�ksza�a wnioski.Trzeciej pary daremnie czekaj� czas d�ugi.S�dzia niecierpliwi si� i wysy�a s�ugi;Wracaj�: powiadaj�, �e trzeci ma��onek,Pan Rejent, szczuj�c kota, zgubi� swój pierS
cionekR
lubny, szuka na ��ce; a Rejenta damaJeszcze u gotowalni, cho� S
pieszy si� samaI cho� jej pomagaj� s�u�ebne kobiety,Nie mog�a w �aden sposób sko�czy� toalety;Ledwie b�dzie gotowa na godzin� czwart�.353KSI�GA DWUNASTAKOCHAJMY SI�TreS
�:Ostatnia uczta staropolska - Arcyserwis - ObjaS
nienie jego figur - Jegoruchy - D�browski udarowany - Jeszcze o Scyzoryku.- Kniaziewiczudarowany.- Pierwszy akt urz�dowy Tadeusza przy obj�ciu dziedzictwa -Uwagi Gerwazego - Koncert nad koncertami - Polonez - Kochajmy si�!354Na koniec z trzaskiem sali drzwi na wS
ci�� otwarto.Wchodzi pan Wojski w czapce i z g�ow� zadart�,Nie wita si� i miejsca za sto�em nie bierze,Bo Wojski wyst�puje w nowym charakterze,Marsza�ka dworu; lask� ma na znak urz�duI t� lask� z kolei, jako mistrz obrz�du,Wskazuje wszystkim miejsca i goS
ci usadza.Naprzód, jako najpierwsza województwa w�adza,Podkomorzy-Marsza�ek wzi�� miejsce zaszczytne:Ze s�oniowym por�czem krzes�o aksamitne;Obok na prawej stronie jenera� D�browski,Na lewej siad� Kniaziewicz, Pac i Ma�achowski [ Pobierz całość w formacie PDF ]