Fiorato Marina Tajemnica Boticcellego (2)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Sfrustrowana o mało nie podarłam cartone.Nie po raz pierwszy przeklinałamimpuls, który kazał mi uciekać z Wenecji, sprowadziłam w ten sposób nieszczęście nie tylko nasiebie.Powinnam była zaufać Guidowi, że po mnie przyjdzie.A teraz jestem zamknięta i nie mampojęcia, co łączy Bolzano i Wenecję, dwa miasta należące do Siódemki.Nagle usłyszałam zgrzyt klucza w zamku.Szybko wepchnęłam obraz za dekolt.Do pokojuwkroczyła poczciwa kobiecina o rumianych policzkach, w szarej domowej sukni i lnianym czepku.Niemal nie było jej widać spod białego futra czyżby przyprowadziła mi do celi niedzwiedzia?W jej uśmiechu było więcej uroku niż zębów. To dla ciebie.Arcyksiażę& on chce. Zakrztusiła się, ukłoniła i wyszła.Obejrzałam to, co trzymałam na rękach.Czy to kapa na łóżko, żebym nie zmarzła w nocy?Nie, bo miało rękawy i kaptur to był płaszcz z białego futra, jakiego nigdy jeszcze nie widziałam.Otuliłam się nim zadowolona i od razu zrobiło mi się ciepło.Błogosławiłam górskiego potwora,który stracił dla mnie swoją skórę.Odtańczyłam gigę, a skóra owijała się wokół moich nóg.Nareszcie przestałam marznąć.Sceny z niewierną panienką i jej dwoma kochankami kołowały wokół mnie.Nagle stanęłam jakwryta.Nie usłyszałam zgrzytu klucza.Z bijącym sercem przekręciłam żelazne koło w drzwiach.Obróciło się bezszelestnie,zasuwka się podniosła.Ucałowałabym poczciwą kobietę, która przyniosła mi płaszcz.Byłamwolna. Naciągnęłam kaptur na głowę.Ponieważ nikt mnie wcześniej nie widział w tym futrze,może pozostanę w nim anonimowa, choć z pewnością nie ukryje mnie przed ludzkim wzrokiem, bojest białe jak mleko.Zeszłam na dół korytarzami i schodami, które zapamiętałam, do sieniolbrzymów, zwanej tak z racji malowideł na ścianie.Drzwi pilnowało dwóch chamowatychżołnierzy.Do diaska.Obróciłam się na pięcie i weszłam po schodach.Pokonałam kilka zakrętów, żeby znalezćkomnatę, która według mnie powinna być nad wielką sienią, i tu szczęście mi dopisało.Weszłamdo pustego pomieszczenia oświetlonego świecami, pomalowanego, podobnie jak reszta zamku, aletym razem malowidła na ścianach przedstawiały sceny religijne.Znalazłam się w kaplicy.Zamknęłam dębowe drzwi i rozejrzałam się.Do kaplicy wpadały podmuchy powietrza wrazze strzępami rozmowy.Uklękłam jak do modlitwy i przyłożyłam ucho do szczeliny w deskach,długiej jak wiosło.Moja matka i arcyksiążę mówili podniesionymi głosami, więc wszystkosłyszałam.Najpierw matka: A jednak wozicie towary przez Wenecję do Aleksandrii, Tunisu, Indii& No właśnie, dogaresso, nasz traktat określa, że będziemy korzystali tylko z waszego portu,z waszych statków.Nie widzę powodu, żeby takie niuanse nie miały być brane pod uwagę& powszystkim.Ale wy też macie traktat ratyfikowany przez mojego kuzyna Habsburga, gwarantującybezpieczny przejazd przez te góry, potwierdzone cesarską pieczęcią zapewnienie, że Siódemka niezostanie zaatakowana na ziemiach Habsburgów.Spłaciliśmy nasz dług już po wielekroć.Alesprawa z angelem to co innego. Złoty angel krąży po Anglii przez ponad dwadzieścia lat z wielkim pożytkiem dla handlu.Regulacje mogą jedynie wzmocnić handel. To ożywiony głos mojej matki. To prawda, nie sądzę, żebyśmy kiedykolwiek spierali się w tej materii.Czy on podjąłostateczną decyzję w sprawie wag i miar? Rozumiemy, że próbą będzie jego floren.Albo nasz mocenigo. A tak, mocenigo.Pieczęć waszej rodziny.Jestem pewny, że ty byś tak wolała.Alecofnąłem się myślami do czwartej krucjaty.Do twojego przodka, doży Enrica Dandola.Czyż nieustalił wielkości grosso? Koszty wojny i pokoju są zdecydowanie wyższe.Przedsięwzięcie, którepodejmujemy, będzie nas dużo kosztowało.Teraz, kiedy znowu wyruszamy na krucjatę, czy niepowinniśmy wybić ekwiwalentu?Głos matki, podniesiony: Grosso? Chyba żartujesz.Grosso to sto dwadzieścia cztery soldi.Naprawdę sugerujeszangela o takiej wadze? Wenecja nie ma złóż. Głos arcyksięcia, spokojny i władczy: Wenecja nie ma.Ja mam.Milczenie. Naprawdę? Matka, w jej głosie słychać respekt. Mam tutaj własny wzorzec, wiesz. Wiem, nie na darmo znany jesteś jako M�nzreiche. Teraz matka używa pochlebstwa. W istocie.Więc powinnaś też wiedzieć, że mogę wziąć na siebie tę część umowy, bo tegóry są bogatsze, niż mógłby sobie życzyć Salomon.Jednak nasza prośba do was, ratyfikowanaprzez naszego wspólnego przyjaciela, dotyczy, jak wiesz, skorzystania z waszej ekspertyzy w tejdziedzinie.Bo koszty dodatkowe są znaczne.Oznaczenie próby, odlanie, przygotowanie, tłoczenie.Czy skorzystacie z usług Zekki?Znowu matka. Nie.Cała operacja musi się odbyć poza miastem.To przedsięwzięcie musi być utrzymanew tajemnicy na jego polecenie.A skoro nie możesz przyjechać do Zekki, to przywiozłam Zeccę dociebie. Tutaj? Tutaj.W mojej świcie są najlepsi rzemieślnicy, jakich ma nasze miasto, majstrowiedziałów w Zekce.Zamierzałam ich tu zostawić, żeby przeszkolili twoich ludzi na twoim złożu&czy na naszym złożu. Będzie należało do Siódemki, zgodnie z jego wolą.A więc do żadnego z nas. Albo do nas obojga. Znowu uprawiali szermierkę słowną i matka wygrała pojedynek.Jutro wyjeżdżamy, bo muszę spotkać mojego pana i władcę, dożę, w Mediolanie. Przywiezie mapę? Tak.Jest bezpieczna pod jego dachem.Możecie sobie wyobrazić, że w tym momencie zastrzygłam uszami i poczułam, iż ściskamnie w żołądku.Mój ojciec miał przywiezć mapę.Jeśli chodzi im o drewniany wałek, który mamw rękawie, to kiedy pójdzie go szukać w koniu Zefirze, przekona się, że zniknął.Nadal jednak niepotrafiłam sobie wyobrazić, jak drewniany wałek może być mapą.Może istnieje inna mapa, którąojciec przywiezie spod swojego dachu , z jakiegoś innego miejsca wskazanego na obrazie,ukrytego może gdzieś w pałacu.Ale bazylika to też był jego dach , matka często mi powtarzała,że ten wielki kościół jest prywatną kaplicą mojego ojca i częścią jego pałacu.Uspokoiłam błądzącemyśli, żeby słuchać rozmowy toczącej się na dole. Więc musi to być dziś wieczorem.Po uczcie moi saperzy zaprowadzą na dół twoich ludzi. Moich ludzi i mnie.Arcyksiążę przez chwilę milczy. Dogaresso, to niebezpieczne miejsce. Nie szkodzi.Przywykłam do niebezpieczeństwa. W takim razie pozwól, że poruszę pewną delikatną kwestię.Czy mogę ci polecić, żebyśwłożyła& spodnie. Stłumiony śmiech arcyksięcia, przypominający kwik świni zbierającej trufle,a ja doszłam do wniosku, że rzadko jest wesoły.Z tego żartu wyciągnęłam wniosek, że arcyksiążęsłyszał te same plotki o związku moich rodziców, jakie dotarły do uszu króla Ferdynanda,a szczególnie tę, że w tym małżeństwie ona nosi spodnie. Bardzo dobrze. Matka była zimna jak tutejszy klimat [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy