[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdzie Renata?- Około dwudziestu kilometrów stąd.- Przez chwilę w słu-chawce panowała cisza.- Do budynku wiedzie tylko jedna droga,a urwisko jest niemal pionowe.Przy samym szczycie jest kilkagłębokich pofałdowań i nawisów, ale mowy nie ma, \
eby wspinaćsię z samego dołu.Na górze jest sporo drzew i zarośli, ale jeśli niezaczekamy do zmroku, cholernie trudno będzie Venable'owi i jegoludziom niepostrze\
enie dostać się do tego domu.- Po zmroku? Wiesz, co Molino do tej pory mo\
e zrobićMegan?- Wiem, \
e mo\
e ją zabić, jeśli zaatakujesz i uzna, \
e nie manic do stracenia.Grady zaklął.Wiedział, \
e Harley ma rację, ale wiedział te\
, \
eza cholerę nie posłucha jego rady.Nie mógł pozwolić sobie nazwłokę.- Dlaczego ta cholerna Renata nie znalazła go wcześniej?Mamy małe pole manewru.- Zrobiła, co mogła.To było dla niej piekielnie cię\
kie.- Megan mo\
e być cię\
ej.Molino zaczął sezon łowiecki przyśmigłowcu, odstrzeliwując Darnellowi głowę.Wyobraz
sobiewięc, z jakim człowiekiem przebywa teraz Megan.- Oczymawyobraz
ni ujrzał Megan w rękach Molino i śmiertelnie sięprzestraszył.Przewidywał, \
e wpakują się w koszmar i miał rację.- Spróbuję trochę odczekać.Nie będę ryzykował \
yciem Megan,pchając się tam na oślep.Zadzwonię, kiedy będziemy w pobli\
u.-Rozłączył się.Jak uniknąć nara\
ania Megan, jeśli budynek rzeczywiście byłtak niedostępny, jak opowiadał Harley?To twoja działka, powiedziała niedawno Megan.Jego działka, jego obowiązek, jego zadanie.Do diabła z obo-wiązkiem.Byle tylko ocalić Megan \
ycie.yglądasz na wstrząśniętą.- Molino odezwał się do Megan poWstarcie śmigłowca.- A sądziłem, \
e ucieszy cię śmierć Darnella.W końcu to przez niego Phillip Blair jest warzywem.- Przez ciebie.To ty wydałeś rozkaz.I nic mnie nie obchodzi,\
e zabiłeś Darnella - o jedno bydlę mniej na świecie.A proposbydląt, gdzie jest Sienna?- Niecierpliwie oczekuje cię w mojej posiadłości.Uznałem, \
enale\
y ci się odpowiedni komitet powitalny.- Wydawało mi się, \
e jesteście nierozłączni.- Nasze relacje opierają się na obopólnych korzyściach.Aczkolwiek, ostatnio nie podobało mi się jego nastawienie.Dlatego z przyjemnością rzuciłem go lwom na po\
arcie.- Nie jestem lwem.- Wiem.To ogromne rozczarowanie.- Zarechotał.- Przezciebie wyszedłem przed Sienną na durnia, a z pewnością nie tobyło moim celem.Po naszym spotkaniu zeszłej nocy nadalbrzydko myśli o moim synu.- Machnął ręką.- Ale, zanimwyleciałem dziś po ciebie, przebaczyłem mu.W końcu obiecałemmu cię na pierwszą noc, a zawsze dotrzymuję słowa.- Jakoś nie mogę w to uwierzyć.- Có\
, dotrzymuję go, kiedy mnie to urządza.- Wyjrzał przezokienko.- Jesteśmy prawie na miejscu.Niedługo zacznie sięzabawa.Boisz się, Megan?- Nie.- Kłamiesz.Widzę, jak puls łomocze na twojej szyi.Jestempewien, \
e gdybym dotknął twojej ręki, okazałaby się zimnaIris Johansen Córka Pandory296i lepka od potu.- Uśmiechnął się.- Ale nie dotknę cię, dopóki niebędziesz związana i odpowiednio przygotowana.Wiesz, du\
onauczyłem się czytając sprawozdanie z przesłuchań, któreprzechodził Ricardo Devanez.Inkwizytorzy stosowali nowator-skie i bardzo skuteczne tortury.Kilka ich metod wypróbowałemna Edmundzie Gillemie.Nie mogę się doczekać, a\
powiększęswój repertuar.Szczególnie ekscytująca jest tortura, którą nazwali krzesło".- Prawdziwy z ciebie upiór.A twój syn musiał być durnymświrem, za jakiego uwa\
a go Sienna.Wątpię, \
eby moja matkacoś mu zrobiła.Pewnie odbiło mu, bo ujawnił się jakiś odziedziczony po tobie gen recesywny.Uśmiech zniknął z twarzy Molino.- Skończ z tymi łgarstwami!Strzelała w ciemno, ale najwyraz
niej trafiła celnie.- Tak musiało być.Czy w twojej rodzinie były przypadkiszaleństwa? Po tobie widać, \
e masz poprzestawiane klepki.Potrzebowałeś wymówki, \
eby zagłuszyć poczucie winy, bosam wykończyłeś swojego Stevena.Był tak samo pieprznięty,jak.- Głowa Megan odskoczyła w tył, gdy z całych sił uderzyłją w twarz.Ciemność.Wnętrze helikoptera wirowało wokół niej.- Dziwka - syczał Molino.- Kurwa.- Ty go załatwiłeś.- W ustach czuła miedziany smak krwi.- Sienna udowodnił, \
e nie jestem Pandorą.Moja matka te\
niąnie była.Sam zabiłeś swojego syna.Uderzył ją jeszcze raz.- Zabiję cię, kurwo! Ty kłamliwa zdziro! Rozerwę cię.- Przerwał i odetchnął głęboko.- O nie.Nie dam się sprowoko-wać.Nie umrzesz tak szybko.- Z
migłowiec osiadał na ziemi.- Właśnie sprawiłaś, \
e będę miał dwa razy większą przyjemność.Nie mogę doczekać się chwili, w której przeka\
ę cię Siennie.- Grady jest w drodze - informował Renatę Harley.- Powiedział, \
e zadzwoni, jak będzie w pobli\
u.Schodzę do lądo-Iris Johansen Córka Pandory297wania.- Po chwili dorzucił: - Będziemy mieli szczęście, jeśliwyjdziemy z tego z \
yciem.Dokładnie o tym Renata myślała przez ostatnie trzydzieściminut podró\
y.- Grady ma jakiś plan?- Nie wiem.Mo\
e nie mieć.Chyba czeka nas burza mózgów,\
eby znalez
ć najbezpieczniejszy sposób.- Nie ma bezpiecznych sposobów - ucięła Renata.- A jeślizamiast działać, będziemy gadać, Megan zginie.- Grady i Venable wiedzą, \
e czas ma.- Idz
do diabła ze swoim Gradym! Nie będę czekała, a\
wyłonicie komitet, który podejmie decyzję.- Masz jakąś alternatywę?- Skończyć z gadaniem i wyciągnąć ja stamtąd.- Rozłączyłasię.Nie odebrała, kiedy Grady spróbował dodzwonić się do niejchwilę póz
niej.Będzie spierał się, dyskutował, a ona nie chciałatego słuchać.Musiała oczyścić umysł z napięcia, ze zbyt wieludręczących obaw, zanim zacznie robić to, co potrafiła najlepiej -rozwa\
ać szanse powodzenia ró\
nych scenariuszy, analizowaćprzybli\
one związki przyczynowo - skutkowe, \
eby uzyskaćwynik, który zapewni Molino śmierć, a Megan \
ycie.Zaczęła ćwiczyć umysł jeszcze w drodze, kiedy wiedziała, \
eju\
za póz
no na frontalny atak na twierdzę Molino.Zerknęła na nadal ściskaną w dłoni ró\
ową sukienkę.- Muszę cię teraz zostawić, Adio.- Starannie zło\
yła sukienkęi delikatnie umieściła ją w aktówce.- Dzięki tobie wiemy, gdzieon jest.Teraz musimy tylko zabić skurwysyna.- Idz
przed siebie.- Molino popychał ją w dół kręconychschodów.- Chyba nie ka\
esz Siennie czekać.Megan dygotała.Sienna.Na wspomnienie jego ciepłej,miękkiej ręki, która okazała się tak brutalna, zrobiło jej sięniedobrze.- Coś się nie odzywasz - miękko rzekł Molino.- Boisz sięIris Johansen Córka Pandory298go? Kobiety są słabe i łatwo je złamać.Równie łatwo, jak dzieci.Kiedy próbują walczyć, mo\
na się tylko śmiać.- Czy\
by? - Jak tu zdobyć jego pistolet? Miałaby szansę,gdyby złapała Molino na chwili nieuwagi.Wcześniej udało jej sięwytrącić go z równowagi, mo\
e więc znowu.- Właz
tu! - Otworzył drzwi na dole schodów.- Sienna zawszechciał mieć kwaterę z dala od wszystkich.Ceni sobie prywatność.Mnie to pasuje; nie jesteśmy ze sobą a\
tak blisko [ Pobierz całość w formacie PDF ]