Józef Ignacy Kraszewski Anafielas

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.forma M.lm: twoi wrogowie.�x w u a n óiś popr.forma: zazdrosnym.�x w v óiś popr.: oczu.�x w w a e tu: wypatrzeć, wykryć.�x w x n a óiś: knuć.ze i na y a zew i Anafielas 353I już zdradę u drzwi wiói;Drży o siebie, drży o właóę;Duma, jakby ją utrzymać? Dość rzekł sieóieć, dość już drz�mać.Trzeba zdradę odprzeć zdradą.Oni myślą, że w komnacieKąóiel przędę, i bezsilnyNic nie wióę, nie rozumi�m!Lecz, na Bogi! jam po ojcuWziął i siłę, wziął i głowę;Czuję w sercu OlgierdowąKrew ojcowską, krew mych óiadów!Ty, mój najwierniejszy sługo,Coś wycierpiał, znosił długo,�iś zapomnisz.Daję tobieLióki zamek na óierżawę,Z Lidą�x w y włości okoliczne.Od óiś kniazióm i bojarómRówny stajesz.Tak jak bratuWyóiał�x x p daję.Na óielnicy,Duma, Pozycja społecznaTak jak oni, jesteś kniaziem.Nikt nie bęóie śmiał przeszłościZapomnian�j wydobywać,Ażeby nią bić ci w oczy.Na Perkuna! kto cię słowemDotknąć śmiałby, mnie obrazi,Brata swego dotknie pana.Już Wojdyłło u nóg leży,Nogi ściska i całuje;Twarz rumieńcem mu zgorzała,Pierś się wzdęła przepełniona,A na oczach dwie łzy świecą.Powstał dumny, jakby wzrosły,Jeszcze wyż�j czoło wznosi,Jeszcze dumni�j wzrokiem woói. Teraz w duszy myśli swoj�j Mam was w ręku, xiążąt roóie!Upokorzę, i za mojeStokroć oddam wam sowicie;Będę gniótł wam karki dumne,Będę z wzgardą się naśmiewał.O, za moje życie dawne,Za wspomnienie lat óieciństwa,Wiele jeszcze, wiele muszęPastwić, znęcać się nad wami!Bo za każdą chwilę sromu,Niewolnictwa i cierpienia,By się w duszy m�j zatarła,Muszę spłacić z was każdemu.Część pogardy, część boleści,I krwią może trzeba bęóie�x w y a miasto, óiś w zachodniej części Białorusi.�x x p a tu: óielnica, majątek.ze i na y a zew i Anafielas 354Zmywać z duszy cierpień ślady.Krwi utoczę, łez utoczę,W łzach obmyję, w krwi ubroczę,Ale zatrę przeszłość czarną!Nikt nie bęóie śmiał przede mnąW oczy podłość mi wyrzucać,Aańcuch, którym u nóg nosił!Brat Jagiełły! Jeszcze chwila,Pójdę dal�j, pójdę wyż�j,Z krwią się jego zmięszam�x x � bliż�j< Rzekł, i znowu pada czołem,I wychoói; już nie smutny,Razny, z obliczem wesoł�m.Któż na droóe go spotyka?W zdartej łachmanów oóieży,Stara, uboga kobi�ta,Przeciw niemu�x x �, krzycząc, bieży,I głosem wielkim wykrzyka�x x �,I w objęcia drżące chwyta.Na wybladł�m licu star�jAzy płyną w marszczki�x x t głębokie,Z ust głos jakiś się wyrywa.Głos to matki.Nic na świecieNie ma tego matki głosu,Kiedy wita swoje óiecię. O Wojdyłło! o mój synu!Ciebież to ja wióę? ciebie?Ty w tych szatach, ty tak wielki,Ty na zamku bojar starszy!Ty Porow�j biedny synu!Niewolniku! wzięty z gminu!Co za szczęście matki twoj�j!Oczy j�j ujrzały ciebie,I umrzeć może szczęśliwa!O Wojdyłło! o mój synu! Lecz Wojdyłło pobladł, stoi,Cofa się, ręką odpycha. Ty mi matką? ja ci synem?Ja ciebie nie znam, nęónico!Jam kniaz! tyś jest niewolnicą!Kto na zamek tę szalonąWpuścił babę? Precz z nęóarką!Niech ją wyrzucą za wrota,Niech ją psami ztąd�x x u wyszczują!A kto j�j bramę otworzył,Pójóie jęczeć na dno wieży.�x x � s a óiś popr.: zmieszać.�x x � e n e tu: naprzeciw niego.�x x � a (daw.) krzyczy.�x x t a s óiś: zmarszczki.�x x u óiś popr.pisownia: stąd.ze i na y a zew i Anafielas 355Wnet siepacze porwą starą;Ona stoi, osłupiała,Ręce na pierś załamała,Patrzy w oczy synu�x x v swemu,I śmiech usta j�j wykrzywił,Zmiech okropny, bezrozumny!Syn, Matka, Pozycja Synu! woła tyś nie poznał!społeczna, Spotkanie,Jak ci było poznać matkę?OkrucieństwoOna biedna, ty bogaty,Ja w łachmanach, ty masz szaty!A! i lice masz bojara!O! i serce masz xiążęce!Tyś nie syn mój, nie Wojdyłło.Star�j matce się przyśniło! Na blad�j się jeży skroniWłos j�j siwy, lica gorą. Nie poznałeś, o Wojdyłło,Nie poznałeś niewolnicy!Tyś j�j synem! tyś się roóiłW buóie, na słomie i gnoju,Tyś z nią za jałmużną choóił,Póki na dwór cię nie wzięli.Nie poznałeś! niech cię swoiNie poznają! niech ci żonaWydrze oczy! niech ród nowyDa serce krukóm na pastwę!Niech twe kości świecą białeBez mogiły i pogrzebu!Zgiń! przepadn3! Głos ustaje.Słuóy ciągną, trup�x x w już wloką;Piana zimna usta broczy,Wywrócone białe oczy;Duch uleciał na swe óieckoZemsty prosić u Perkuna.Stał Wojdyłło, zęby ścisnął,Zbladł, i nogą w ziemię b3e. Kto wpuścił tę starą żm3ę,Tysiąc pletni�x x x i do wieży! Rzekł, i pędem w zamek bieży.XXIINa Troki posłaniec tajemnie wybiega,Od Turz�j on Góry na Piaski góieś leci,I kręci gęstwiną u Wilii�x x y brzega,I zniknął w śnieżyst�j daleko zamieci.Brodę ma splątaną, wzrok ma obłąkany,I włos rozczochrany, i suknię w niełaóie,Konia prze ku Trokóm i leci zziajany.Koń boki rozpiera, na zaspach się kłaóie;�x x v s n óiś popr.forma C.l.poj.: synowi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy