[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy weszłyśmy, podniósł wzrok i uśmiechając się do mnie, wstał,gotowy do wyjścia. O, Jack, a co ty tu jeszcze robisz?  zapytała Holly, a ja sięzarumieniłam. Staram się poderwać twoją przyjaciółkę.I nie udawaj, że oniczym nie wiesz, słyszałem, jak trajkotałyście  odpowiedział,otulając mnie ramieniem i popychając w stronę wyjścia. Do zobaczenia w domu!  rzuciłam jeszcze w stronę Holly,zostawiając z tyłu Sarę, wodzącą za nami szeroko otwartymioczami.Przynajmniej w końcu przestała chichotać. Nie zapomnij, Grace, że mamy dziś randkę z naszymgejem!  zdążyła zawołać Holly, zanim zamknęły się za namidrzwi.Gdy już znalez
liśmy się w holu, Jack zabrał rękę z moichramion i oparł się o ścianę, patrząc na mnie z uwagą. A więc, co chcesz robić? Hej, to był twój pomysł.Myślałam, że jedziemy naprzejażdżkę  rzuciłam, wchodząc do windy.Jack wcisnął  parteri odwrócił się w moją stronę.Byliśmy sami.Poczułam, że znównarasta pomiędzy nami wcześniejsze napięcie.  Możemy, ale muszę cię ostrzec  mam beznadziejnysamochód.Kupiłem go tylko dlatego, że w L.A.nie można niemieć samochodu.Może lepiej wez
my twój. Uśmiechnął sięnieśmiało. Zaprosiłeś mnie na przejażdżkę, a teraz chcesz jechaćmoim samochodem? Co to ma być, Hamilton?  roześmiałam sięw momencie, gdy drzwi windy się otworzyły. Chodz
.Ruszyłam w stronę swojego czarnego kabrioletu, stojącego nasamym końcu ulicy. Chciałeś jechać w jakieś konkretne miejsce?  zapytałam,rzucając mu kluczyki. Wolisz, żebym prowadził? Tak, to twoja impreza, Gdzie jedziemy? Santa Barbara?  zaproponował. Nie ma mowy.Nie mogę opuszczać rejonu Los Angeles.Zaśmiałam się, wiedząc jednocześnie, że niczego nie pragnęłambardziej, jak jechać z nim do Santa Barbara. A może pojedziemy drogą Sunset do PCH11), a potemstaniemy gdzieś na lunch? Co o tym myślisz?  zapytał,uruchamiając silnik.11) Droga Pacific Coast Highway. Dobrze, uwielbiam jez
dzić Sunset, szczególnie kiedy jużsię wyjedzie z Hollywood.Z dachem czy bez?  Zatrzymałampalec na przycisku sterującym składanym dachem.Spojrzał namnie wymownie tymi swoimi zielonymi oczami. Zdecydowanie bez. Spuścił oczy i wędrował wzrokiempo moim ciele w dół, a potem w górę, wreszcie znów spojrzał miw twarz.Wypuściłam wolno powietrze.Cholera. Jak sobie życzysz, Hamilton  odpowiedziałam cicho,starając się uspokoić bicie serca.Ten facet nawet jeszcze mnie nieprzytulił, nie wziął mnie za rękę, ani nawet mnie tak naprawdę niedotknął, a samym tylko wzrokiem potrafił mnie całkowicierozbroić.  Przypomnę ci to, Grace. Uśmiechnął się seksownie.Cholera, cholera.* * *Jadąc ulicami L.A., przekomarzaliśmy się, ale też zaczęliśmyrzeczywiście opowiadać sobie trochę o przeszłości.Rozmawialiśmy o tym, od kiedy jest w Kalifornii i czy woli ją odLondynu.Wybrał jednak Londyn.Spytałam go o film, którywchodził na ekrany za kilka miesięcy, udając, że nadal nic niewiem o fabule.Przedstawił mi więc streszczenie, a ja cichomodliłam się, żeby tylko nie zdradził, co stanie się w póz
niejszychepizodach, bo przeczytałam dopiero połowę opowiadań.Muszę siępośpieszyć.Jack był w branży zaledwie od paru lat, od kiedy pewnegodnia zauważył go w Londynie jeden z kierowników obsady.Brałwłaśnie udział w przesłuchaniu do niewielkiej roli w filmie dlaBBC, a potem zaczął pracę w niezależnych produkcjach.Kiedydostał kilka ważnych propozycji w paru znanych filmach,odezwało się do niego Hollywood.Dzięki głównej roli w Czasieszybko oficjalnie stał się  wschodzącą gwiazdą i  kimś, na kogotrzeba mieć oko.Mówił jednak, że to  bzdury.Kochał grać, alewyczułam, że równie dobrze mógłby rzucić to wszystko i zradością pracować na planie filmowym na londyńskim WestEndzie.Podążając drogą wijącą się przez Brentwood w stronę PacificPalisades, poruszyliśmy jeszcze wiele innych tematów.Dowiedziałam się, że ma dwóch starszych braci i że jego matkazmarła na raka, gdy miał zaledwie szesnaście lat.Ojciec nadalmieszkał w Londynie, ale jeden z braci przeniósł się tu, do Stanów,gdzie pracował w ambasadzie w Waszyngtonie.Okazało się, że oboje lubimy tak samo i psy, i koty.Rozmawialiśmy też o paru ostatnich filmach, które widzieliśmy, atakże o tym, czy podoba nam się obecny prezydent.Odkryłamjeszcze, że Jack podziela moją fascynację Tiną Fey.Z
mialiśmy się,dyskutując o naszych ulubionych serialach komediowych, ikłóciliśmy się o to, która wersja serialu Biuro12), brytyjska czyamerykańska, jest lepsza.Podejrzewałam, że w skrytości sercawolał obsadę amerykańską, ale jako dumny londyńczyk nigdy bysię do tego nie przyznał.12) Amerykański serial komediowy z lat 2005 2013.Remake serialu brytyjskiego o tym samym tytule.W miarę, jak rozwijała się nasza rozmowa, coraz bardziejzaczęłam się do niego przekonywać.Był uroczy i zabawny, toprawda, ale też bardzo inteligentny.Wydawał się także szczerzezainteresowany tym, co mówię.Pierwszy raz od niepamiętnychczasów tak miło mi się rozmawiało z jakimś facetem.Gdy wyruszyliśmy, podłączyłam iPoda, ale byliśmy takzajęci rozmową, że nawet go nie włączyłam.Wybrałam więc terazswoją ulubioną samochodową playlistę i podkręciłam stereo.Gdyrozbrzmiały dz
więki pierwszej piosenki, Jack spojrzał na mnie zzaciekawieniem. Dlaczego włączyłaś akurat tę?  zapytał, skupiając sięznów na drodze, która robiła się coraz bardziej kręta, w miarę jakzbliżaliśmy się do gór. A, to od zawsze był jeden z moich ulubionych utworów.Tomoja samochodowa playlista.Ustawiam ją, gdy chcę się odprężyć.Podoba ci się?  Podwinęłam nogi pod siebie, układając sięwygodnie na siedzeniu.Nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się do mnie.Rozpuściłam upięte w kucyk włosy i pozwoliłam, abyrozwiał je wiatr.Czułam, jak coraz bardziej się odprężam iuśmiechnęłam się do siebie szeroko. Ta piosenka zawsze mnie rozwesela.Gdybym miaławybrać pięć najlepszych utworów, byłaby wśród nich. Oparłamgłowę o skórzane siedzenie i dałam się ponieść dz
więkom Into TheMystic [ Pobierz całość w formacie PDF ]