[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Byłem chyba jedyną osobą, której nie kusiła sielankowa atmosfera.Po wyjściu zparafii szybkim krokiem, prawie biegiem przemierzałem świdnickie ulice, by jak najszybciejznalez
ć się znów przed siedzibą  Gońca Z
widnickiego.Po półgodzinnym spacerze, którybardziej przypominał wieczorną przebieżkę, czując koszulę przyklejającą mi się do pleców,usiadłem wreszcie na ławce za żywopłotem.Spojrzałem przez dziurę w zieleni i aż jęknąłemz zawodu.Otaczające wybetonowany plac lampy dawały wystarczająco dużo światła, bydokładnie przyjrzeć się stojącym na parkingu samochodom.Nie było wśród niech czerwonego volkswagena golfa.Pochyliłem się do przodu i oparłem czoło na dłoniach.Trwająca pół dnia bieganina zaLatopolskim, prace przy tajnej bibliotece, której odkrycie samo w sobie było wielkąniespodzianką i sukcesem, ale nie wnosiło niczego nowego do sprawy, dawały się we znaki.Mięśnie karku, pozostające przez kilka godzin w nerwowym napięciu, dokuczały tępym,suchym bólem.Piekły zakwasy w ramionach wymęczonych skuwaniem muru na plebanii.Niemiłosiernie swędziała skóra na dłoniach i głowie przez cały dzień wystawiona na działaniepajęczyn, kurzu i brudu.Przymknąłem oczy i zastanowiłem się nad sytuacją.Do mojej świadomości w końcuprzebiła się, tłumiona od momentu porażki z Biblią Czepki, prawda.Z
ledztwo utknęło wmartwym punkcie.Strategia, którą obrałem, przyniosła tylko połowiczny sukces.Budowanaprzez kilka dni z drobnych elementów mozaika pozwoliła co prawda odkryć historycznepodłoże kradzieży i tajemniczych wydarzeń w Kościele Pokoju i wydobyła na światło dziennefantastyczną aferę sprzed wieków, ale nie przybliżyła mnie ani o krok do odpowiedzi nanajważniejsze pytania.Kto ukradł Biblię Lutra? Czym jest  szwedzki depozyt i gdzie sięznajduje? Kiedy złodziej uderzy po raz wtóry?Drogi do wyjścia z impasu były dwie.Pierwszą było dalsze badanie wątku Kazimierza Latopolskiego.Mógłbym spróbowaćkonfrontacji, ale nie było raczej szansy na to, by  Leski przyznał się do wszystkiego i oddałw ręce policji.Oczywiście jeśli był winny.Nie można było bowiem wykluczyć, że jego udziałw sprawie ograniczał się jedynie do uczestnictwa w intrydze posła K.Gdyby jednak brałudział w kradzieży, rozmowa z nim byłaby wyjawieniem przeciwnikowi, że jestem na jegotropie.Skończyłoby się to w ten sposób, że wzmógłby jeszcze środki ostrożności.Oczywiście pozostawała jeszcze możliwość śledzenia Latopolskiego i liczenie na to,że czymś się zdradzi.Problem polegał jednak na tym, że nie wiedziałem, czy  Leski mawspólników.Z
ledzenie reportera mogłoby się skończyć w ten sposób, że podczas gdy jasiedziałbym mu na ogonie, kto inny wyczyściłby schowek ze  szwedzkim depozytem.Drugi sposób wyjścia z sytuacji był dużo mniej pociągający, ale, jak podpowiadało miwieloletnie doświadczenie, zdawał często egzamin.Polegał on po prostu na tym, byuporządkować zebrane już fakty i spróbować spojrzeć na nie z innej perspektywy.Ostatniedni obfitowały w emocjonujące wydarzenia i nie można było wykluczyć, że pod ichwpływem przegapiłem jakiś ważny szczegół albo moje rozumowanie podążyło niewłaściwąścieżką.Niewykluczone, że miałem już w ręku wszystkie fakty pozwalające rozwikłaćzagadkę.Potrzebowałem tylko dystansu i kilku godzin, by znalez
ć klucz, który powiąże faktyw sensowną całość. Zjedz kolację, Pawle, wez
prysznic i uruchom szare komórki - pomyślałem, poczym ciężko podniosłem się z ławki i powlokłem z powrotem na plebanię. Gdy odrzucisz to, co niemożliwe, wszystko pozostałe, choćby najbardziejnieprawdopodobne, musi być prawdą - słowa inspektora Wąsika kołatały mi w głowieniczym przebój, który, usłyszany przypadkiem w radiu, przyczepia się do człowieka jaknatrętna mucha i nie daje spokoju.Musisz go nucić, chociaż robi ci się od tego niedobrze.Leżałem półoparty o wezgłowie łóżka w moim pokoiku na końcu starego skrzydłaplebanii.Przez okno wpadało do środku rześkie, wypełnione wonią kwiatów kasztanowca,powietrze.Prysznic i smaczna kolacja w miłym towarzystwie odprężyły ciało i odświeżyłyumysł.Postanowiłem cofnąć się w czasie do momentu odkrycia kradzieży przez wikarego.Na kartce z notesu wypisałem w równym rządku nazwiska i imiona wszystkich,których musiałbym brać pod uwagę jako potencjalnych podejrzanych, gdybym byłpolicjantem wezwanym na miejsce przestępstwa [ Pobierz całość w formacie PDF ]