[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jego serce i płuca wyglądały jak u sportowca, nie znaleziono niemal śladuotłuszczenia.Wątrobę opisano jako  przeciętną - nie wyglądała, jakby należała doalkoholika.Wszystkie pozostałe organy, kości i stawy były w normie.Niemniej jednak Chris cierpiał na przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka.Mówiąc potocznie, miał wrzody.Do tego wykryto u niego przewlekłe zapalenie tarczycy,znane jako choroba Hashimoto.Rzadko występuje ona u mężczyzn; najczęściej jestdiagnozowana u kobiet w średnim wieku lub u osób, w których rodzinie zdarzały sięprzypadki tej choroby.Te dwie dolegliwości mogły być wywołane wieloma różnymiczynnikami - od stresu poprzez zanieczyszczenie środowiska po truciznę.Nietrudno byłowyjaśnić pochodzenie problemów z tarczycą; okazało się, że zarówno u Dicka, jak i JeanneNorthonów jeszcze w młodości wykryto lekkie nieprawidłowości funkcjonowania tarczycy,które syn najwyraz
niej odziedziczył.Zapalenie błony śluzowej żołądka stanowiło większązagadkę.Albo stres spowodowany problemami małżeńskimi spowodował wydzielanie kwasuniszczącego ochronną błonę żołądka, albo mężczyzna strawił jakąś substancję żrącą.%7łołądek Chrisa był pusty.Liysa twierdziła, że przyrządziła kolację, ale nie podaładokładnego czasu, gdyż nigdy nie nosiła zegarka.Powiedziała także, że mąż spożył dużeilości wódki, narkotyków i nie wiadomo czego jeszcze.Jego rzekomy atak na nią miał byćwynikiem mieszanki alkoholu i narkotyków krążącej w jego żyłach.Z ciała pobrano próbki krwi i moczu, aby przeprowadzić badania toksykologiczne.Zostały one wysłane do laboratorium policji stanowej.Oddzielne próbki mające wykazaćzawartość narkotyków we krwi i moczu posłano do laboratorium w Willow Grove wPensylwanii.Powszechnie wiadomo, że na wyniki takich badań czeka się tygodniami,ponieważ wszystkie laboratoria w Ameryce są pełne tysięcy podobnych próbek.***Pierwsze kilka dni po śmierci Chrisa upłynęło niezwykle wolno.Wciąż był wtorek 10paz
dziernika, gdy Pat Montgomery zadzwonił do Dicka i Jeanne Northonów.Rozmowa zpogrążonymi w żałobie rodzicami to jedno z najcięższych zadań, jakie musi wykonaćpolicjant.Montgomery wiedział o tym aż nazbyt dobrze; sam był już po obu stronachbarykady.Mówił łagodnie do Jeanne, że rozumie jej ból.On także stracił syna w wynikumorderstwa.Nie podał żadnych szczegółów, a ona nie pytała, lecz oboje z Dickiemzrozumieli, że ten człowiek potrafi uszanować ich cierpienie.Wciąż byli w wielkim szoku -ich syn nie żył zaledwie od szesnastu godzin - ale starali się teraz powiedzieć detektywowiwszystko, co mogło pomóc mu zrozumieć tę tragedię.Sami tego nie pojmowali, lecz DickNorthon zaczął od wymieniania dat i suchych faktów.Zeznał, że Chris i Liysa wzięli ślubpięć lat wcześniej na Hawajach.- Syn nigdy nie rozmawia.nie rozmawiał o swoim życiu osobistym - mówił zwahaniem.- Ale jeśli w ich związku dochodziło do kłótni, to wina leżała po obu stronach.Spytany, czy syn kiedykolwiek zachowywał się agresywnie, Dick natychmiast odparł:- Nie! Nigdy.To było niewyobrażalne.Telefon w ich domu nie milkł ani na chwilę - dzwoniliprzyjaciele Chrisa, głównie z Bend, gdyż ci z innych części świata nie wiedzieli jeszcze ojego śmierci.Nie mogli uwierzyć, że Liysa strzelała do niego w samoobronie, gdyż próbowałją zabić.Dick Northon spytał Montgomery ego o broń, z której zginął jego syn.- Z tego, co wiemy - mówił zatroskany ojciec - Liysa i Chris nigdy nie posiadaliżadnej broni.- Właśnie to sprawdzamy - stwierdził detektyw wymijająco.Państwo Northonowie bardzo martwili się o wnuków.Powiedzieli Montgomery emu,że Nick Mattson, ojciec Papako, pojawi się w Oregonie tego dnia i być może on przez jakiśczas zajmie się dziećmi.Chłopcy wychowywali się razem od urodzenia Bjorna - byli braćmi -i potrzebowali siebie nawzajem.Nikt nie wiedział, co się dokładnie wydarzyło: policja stanowa z Oregonu, śledczy zbiura szeryfa hrabstwa Wallowa, funkcjonariusz Kevin Larkin z hrabstwa Columbia, którywysłuchał zeznań Liysy, ani też zastępca szeryfa hrabstwa Umatilla, Dick Bobbitt.Niewiedział tego również prokurator okręgowy Wallowa, Dan Ousley.Jedyne, co udało im sięustalić, to że nie wszystko się zgadzało.Dick Bobbitt skłaniał się ku teorii, że Liysa padłaofiarą przemocy; Kevin Larkin uważał jej zachowanie za dziwne.Mylił się jednak ten, ktozakładał, że strzelanina w lesie na terytorium niewielkiego biura szeryfa zostanie szybkozapomniana.Sprawą tą interesowały się różne władze.Jim Van Atta i Mike Wilson pojechali do Dayton 11 paz
dziernika, by porozmawiać zEllen Duveaux i synem Liysy, Papako.Van Atta zadawał pytania kobiecie, która żywiłaprzekonanie, że jej przyjaciółka bardzo cierpiała u boku Chrisa Northona.Już w lipcu 1996roku - zaledwie cztery miesiące po ślubie na plaży - przyjechała na farmę Duveaux i wyznała,że mąż dusił ją oraz pobił.Okładał pięściami wewnętrzną stronę jej ud - tam, gdzie nie widaćśladów.- Liysa pojechała nawet do jego rodziców i pokazała im siniaki, ale jej nie uwierzyli -dodała kobieta.Jeanne usłyszała raz od swej synowej, że Chris próbował ją dusić, ale nie dostrzegłażadnych śladów.Najwyraz
niej Ellen wierzyła we wszystko, co mówiła jej przyjaciółka.Powiedziała, że to Papako zadzwonił do niej we wtorek 3 paz
dziernika z pytaniem,czy może przyjechać na weekend, aby popracować z nią nad witrażami.Zgodziła się.Pamiętała, że w piątek około drugiej po południu rozmawiała też z Chrisem, który oznajmił,że jego żona wyjechała z lekkim opóz
nieniem.Ellen skorzystała z okazji, aby porozmawiać z mężczyzną o jego małżeństwie.Spytałago, jak układa mu się  życie miłosne z Liysą i czy ją kocha.Po drugiej stronie linii zapadładługa cisza, a ona naciskała dalej:  Jeśli jej nie kochasz, dlaczego nie pozwolisz jej odejść?.Chris odpowiedział podobno:  Moi rodzice są razem do pięćdziesięciu lat.Jak bierzesię ślub, to na całe życie.Próbowała potem przekonać go, aby przyjechał do jej domu, gdzie wszyscy razemspędziliby weekend i dobrze się bawili, zamiast marznąć w górach. Zniosę zimno, jestemSkandynawem - odparł Chris, co Ellen powtórzyła detektywom z policji stanowej.Van Atta i Wilson spojrzeli po sobie.Duveaux wydawała się bardzo wścibską - lubbardzo naiwną - kobietą zadającą bardzo osobiste pytania.Liysa, Papako i Bjorn - oraz ich pies KoKo - przyjechali na farmę państwa Duveaux wpiątek 6 paz
dziernika około dziewiątej wieczorem i zostali na noc.W sobotę matka i młodszysyn pojechali na spotkanie z Chrisem [ Pobierz całość w formacie PDF ]