Borys Pasternak Doktor Żywago

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W czasie pobytu w Moskwie Jurij Andriejewicz zapomniał, jak wiele było dawniejw miastach szyldów, i jaką ogromną część fasad te szyldy zasłaniały.Tutejsze szyldyprzypominały mu o tym.Połowę napisów z uwagi na wielkość liter można byłoodczytać z pociągu.Szyldy wisiały tak nisko nad krzywymi oknami koślawychparterowych budynków, że niskie domki niknęły pod nimi jak głowy wiejskichdzieciaków w nisko nasuniętych tatulowych czapkach.Tymczasem mgła zupełnie się rozwiała.Jej ślady pozostały tylko na lewej stronienieba, daleko na wschodzie.Ale i one drgnęły, poruszyły się i rozsunęły jak częściteatralnej kurtyny.Tam właśnie, o jakieś trzy wiorsty od Razwilja, na górze, powyżej przedmieścia,ukazało się duże miasto, okręgowe czy gubernialne.Słońce przydawało jego barwomżółci, odległość upraszczała zarysy.Miasto leżało tarasami na wzniesieniu niby góraAthos lub klasztor eremitów na tanim jarmarcznym obrazku, dom na domu i ulicanad ulicą, z wielkim soborem na szczycie. Juriatin! ze wzruszeniem pomyślał doktor. Obiekt wspomnień nieboszczkiAnny Iwanowny i częstych wzmianek siostry Antipowej! Tyle razy słyszałem odnich o tym mieście, i oto w jakich okolicznościach widzę je po raz pierwszy!W tej chwili uwagę pochylonych nad maszyną wojskowych zwróciło coś, co siędziało za oknem.Odwrócili się w tym kierunku i doktor również tam spojrzał.Po schodach prowadzono na stację kilku jeńców czy aresztantów, a wśród nichrannego w głowę gimnazjalistę.Już go gdzieś opatrzono, ale spod opatrunku sączyłasię krew, którą rozmazywał dłonią po ogorzałej, spoconej twarzy.Młodzieniec, w asyście dwóch czerwonoarmistów zamykających pochód, zwracałuwagę zdecydowaniem bijącym z pięknej twarzy i budził współczucie na myśl, żetak młody człowiek jest już buntownikiem, ale on i jego eskorta przyciągali wzrokrównież swym niedorzecznym zachowaniem.Wciąż robili to, czego robić nienależało.Z obandażowanej głowy gimnazjalisty co chwila zsuwała się czapka.Zamiast jązdjąć i nieść w ręku, co chwila ją poprawiał i urażając się w ranę naciągał głębiej, wczym pomagali mu z gotowością obaj żołnierze.W tej przeczącej zdrowemu rozsądkowi niedorzeczności było coś symbolicznego iwieloznacznego, co sprawiło, że doktor zapragnął wybiec na schody i zatrzymaćgimnazjalistę sentencją, która cisnęła mu się na usta.Chciał krzyknąć i domłodzieńca, i do ludzi w wagonie, że ratunek leży nie w przestrzeganiu form, ale wuwolnieniu się od nich.%7ływago spojrzał w bok.Na środku przedziału stał Strielnikow, który właśnie tuwszedł równym, szybkim krokiem.Jakże mógł doktor pośród nieprzebranego mnóstwa nieokreślonych postaci niespotkać do tej pory tak silnej indywidualności, jak ten oto człowiek? Jak to się stało,że życie nie zetknęło ich ze sobą? %7łe nie skrzyżowały się ich drogi?Nie wiedzieć czemu, od razu stało się oczywiste, że ten człowiek to wprostuosobienie silnej woli.Tak dalece był tym, czym chciał być, że wszystko w nim i nanim wydawało się wzorcem.I jego zgrabna, pięknie osadzona głowa, i szybki krok, idługie nogi w wysokich butach, być może brudnych, ale robiących wrażeniewyczyszczonych, i jego bluza z szarego sukna, być może wymięta, ale wyglądającana wyprasowaną i płócienną.Tak oddziaływał talent, naturalny, nie znający sztuczności, czujący się jak u siebiew domu w każdej sytuacji.Ten człowiek musiał mieć jakiś dar, niekoniecznie wrodzony.�w dar,przebijający z każdego jego ruchu, mógł być darem naśladowania.W tych czasachwszyscy kogoś naśladowali.Sławne postacie historyczne.Spotkanych na froncie albow miastach w czasie zamieszek ludzi, którzy podziałali na wyobraznię.Towarzyszy,którzy wysunęli się do pierwszych szeregów.Po prostu jeden drugiego.Strielnikow przez uprzejmość nie okazał, że obecność obcego człowieka dziwi golub krępuje.Przeciwnie, zwrócił się do wszystkich tak, jakby i doktora zaliczał do ichgrona, i powiedział: Gratuluję.Odparliśmy ich.Wydaje się, że to jakaś zabawa w wojnę, a niepoważna sprawa, bo to przecież Rosjanie, tak samo jak my, tylko chodzą im pogłowie głupstwa, z którymi nie chcą się rozstać i które będziemy musieli wybijać imz głowy siłą.Ich dowódca był moim przyjacielem.Jego pochodzenie jest jeszczebardziej proletariackie niż moje.Wychowywaliśmy się na jednym podwórku.Wieledla mnie w życiu zrobił i mam wobec niego zobowiązania.Cieszę się, że odrzuciłemgo za rzekę, a może i dalej.Gurian, szybko nawiążcie łączność.Nie sposób polegaćtylko na gońcach i telegrafie.Zauważyliście, jaki upał? A jednak udało mi się pospaćz półtorej godziny.Aha. Połapał się nagle i obrócił w stronę doktora.Przypomniałsobie, czemu go obudzono.Zbudzono go z powodu jakiegoś głupstwa, w związku zktórym stoi tu ten zatrzymany. To on pomyślał Strielnikow, mierząc doktora od stóp do głów badawczymspojrzeniem. Ależ nic podobnego! A to durnie! Roześmiał się i zwrócił do JurijaAndriejewicza. Przepraszam, towarzyszu.Wzięto was za kogoś innego.Moi wartownicy siępomylili.Jesteście wolni.Gdzie jest książeczka pracy towarzysza? Aha, to są waszedokumenty.Przepraszam za niedyskrecję, pozwoliłem sobie zerknąć.%7ływago.%7ływago.To coś jakby z Moskwy.Wiecie co, mimo wszystko pozwólcie na chwilędo mnie.Tu jest sekretariat, a mój wagon obok.Nie zatrzymam was długo.30Kimże jednak był ten człowiek? Zdumiewające, że na takie stanowisko dostał się izdołał na nim utrzymać bezpartyjny, którego nikt nie znał, gdyż pochodziłwprawdzie z Moskwy, ale po ukończeniu studiów wyjechał na prowincję i zostałnauczycielem, w czasie wojny zaś trafił do niewoli, gdzie przebywał jeszcze doniedawna, i uważano, że poległ.Rekomendował go i ręczył za niego postępowy kolejarz Tiwierzin, w któregodomu Strielnikow wychowywał się jako mały chłopiec.Ludzie, od których zależaływ owych czasach nominacje, zaufali Tiwierzinowi.W tej epoce bezmiernego patosu inajskrajniejszych poglądów rewolucyjność Strielnikowa, również nie cofającego sięprzed niczym, wyróżniała się swym autentyzmem i fanatyzmem nie zapożyczonym,lecz będącym naturalną konsekwencją całego jego życia.Strielnikow nie zawiódł pokładanych w nim nadziei.Jego przebieg służby zostatniego okresu wymieniał akcję w Ust -Niemdzie i Niżnym Kelmesie, sprawęchłopów z Gubasowa, którzy stawili zbrojny opór oddziałowi aprowizacyjnemu, isprawę ograbienia transportu z żywnością przez czternasty pułk piechoty na stacjiMiedwieżja Pojma.W jego ankiecie znajdowała się sprawa żołnierzy, którzy niczymStieńka Razin wzniecili powstanie w mieście Turkatuj i z bronią w ręku przeszli nastronę białogwardzistów, oraz sprawa puczu wojskowego na przystani rzecznejCzirkin Us i zamordowania dowódcy, który pozostał wierny Sowietom [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy