Dell Ethel Mary Władca

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Rozumiem rzekła Maud poważnie.Toby uśmiechnęła się do niej swym zabawnym krótkim uśmie-chem, na wpół figlarnym, na wpół dziękczynnym,i rzecz ciekawa, w tym momencie zawarte zostało między nimiprzymierze, które miało pozostać nierozerwalne.LRTVII.OBIETNICAJack miał mocno nachmurzoną minę, gdy wrócił do domu tego po-południa.Spotkał Bernarda w pobliżu stajen. Słuchaj, młody człowieku, mam z tobą do pomówienia rzekł twar-do, kładąc ciężką dłoń na jego ramieniu.Benny roześmiał się bez śladu zmieszania. Dobrze, stary, idę ztobą rzekł i ujął go pod ramię.Choć był sam o głowę wyższy od Jacka, nie było w nim ani śladutej mocy, jaka biła od barczystej postaci szwagra.Poruszał się z nonsza-lancją pozbawioną energii, choć znamionującą pewien nerwowy niepo-kój. Ciekaw jestem, jak sobie tu poradzisz beze mnie zauważył, abyprzerwać milczenie. Gdybym tylko był pewny, że to miejsce jest odpowiednie dla ciebie rzekł Jack powiedziałbym, że im prędzej stąd się wyniesiesz, tymlepiej. Uważasz? spytał Benny dość cierpko i puścił ramię szwagra. Słuchaj, Benny zaczął ten nagle powiedz mi, ile dziś prze-grałeś na wyścigach?Benny zarumienił się mocno. Co to ciebie obchodzi? mruk-nął. Czy nie możesz mnie zostawić w spokoju? Owszem, czemu nie? rzekł Jack, wzruszając ramionami, ale na mi-łość Boską, idz prostą drogą przynajmniej. Położył dłoń na jego ra-mieniu. Wiesz, chłopcze, że cię kocham dodał i chcę cię prosićo coś, co mnie przekona o twoich uczuciach do mnie.LRT Słucham? rzekł Benny. Otóż zaczął Jack, spoglądając na niego chmurnie chcę, żebyśmi przyrzekł, że się wyrzekniesz wyścigów na cały rok.Oto masz! Wyrzec się wyścigów? Benny wyprostował się sztywno. Ależdlaczego?Jack uśmiechał się lekko, ale było coś nieubłaganego w tym uśmie-chu. Och, tylko żeby mi sprawić przyjemność rzekł. Jack, oszalałeś! Nie, tylko proszę cię o osobistą przysługę.Benny spojrzał szwagrowi prosto w oczy. Jack, nie bądz niego-dziwy, słowo daję.Wiesz, że zrobiłbym wszystko pod słońcem, żeby cisprawić przyjemność, ale powiedz mi, dlaczego ci tak na tym zależy? Bo wiem, że nie masz dość siły charakteru do tej gry.A po drugie, bota dziewczyna, która dziś przyjechała, jest urodzoną hazardzistką, i niechcę, żeby ją w tym podtrzymywano. Skąd to wiesz, do licha? spytał Benny. Charlie ci mówił? Nie rzekł Jack chmurnie. Myślisz, że wierzę jemu na słowo,co? Znam gorączkę gry, a ona.no, sądzę, że przechodziła ją w swymżyciu, w tej czy innej formie. Miłe stworzenie rzekł Benny łaskawie. Nie jest dla ciebie, Bernardzie Brian odparł Jack. I myślę, żeona raczej mogłaby cię nauczyć wielu rzeczy niż ty ją. Cóż chcesz przez to powiedzieć? spytał Benny. Otóż, synku rzekł Jack, cedząc słowa nic więcej prócz tego, copowiedziałem.Jeśli nie jesteś dość bystry, aby wysunąć własne wnioski,to już nie moja rzecz. Spojrzał Bernardowi prosto w oczy. A co dotej mojej propozycji, mam nadzieję, że się zgadzasz na nią? Rzucić wyścigi na cały rok? powtórzył Benny. Chyba trochę zawiele wymagasz, Jack? Powiedzmy, na trzy miesiące.Jack podszedł do niego, kanciasty i nieubłagany. Niech będziepół roku rzekł jeśli możesz mi powiedzieć, że nie straciłeś dziświęcej niż pięćdziesiąt funtów.Benny stał się szkarłatny. To wyjątkowy wypadek mruknął. Domyśliłem się rzekł Jack oschle. Ale słowo daję, kara jest za ciężka! zawołał Benny. Daj mispokój, stary.Przyrzekam ci, że to się więcej nie powtórzy.LRTJack pochwycił jego dłoń, ale nic nie powiedział, tylko czekał wmilczeniu.I nagle Benny skapitulował. Och, daj spokój, ty niegodziwy ko-niarzu! zawołał i ścisnął z �całych sił rękę szwagra. Zgoda już!Sprawa załatwiona!Jack trzepnął chłopca przyjaznie po ramieniu. To największarzecz, jaką kiedykolwiek uczyniłeś, synku rzekł.Nie zapomnę ci te-go! Licz na mnie! Możesz być pewny, że liczę rzekł Benny żarliwie.Ujął znówszwagra pod ramię i razem szli ku domowi.Uczynił wielką ofiarę, aleJack dał mu odczuć, że warto ją było uczynić.LRTLRTVIII.SPRZYMIERZENIECPiski dziecięcej radości rozlegały się w korytarzu, a potem tupotlicznych nóg. Trzymajcie się, zaczynam galopować! zabrzmiał wesoły chłopięcygłos.Zaczęła się wielka bieganina przy akompaniamencie radosnychkrzyków dzieci.Jack przystanął na schodach, nasłuchując.Nagle usły-szał odgłos padającego ciała i nowe krzyki.Pobiegł szybko na górę izobaczył swego nowego gościa na podłodze, w otoczeniu swoich trzechcóreczek, które kłębiły się wśród śmiechów nad leżącą postacią.Najmłodsza, Betty, dostrzegła ojca i pisnęła radośnie.Skłębionemałe osóbki rozproszyły się, a Toby zerwała się z lekkością wiewiórki iszła na jego spotkanie ze swobodną gracją, nie bez pewnego zuchwal-stwa. I cóż, pomyśli pani, że ze mnie straszny zwierz po dzisiejszym spo-tkaniu? zaczął Jack. Przykro mi.Byłem wściekły na Bernarda, niena panią [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy