[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.1 stopnia oraz prowadzenia długich,systematycznych i żmudnych pomiarów.Osoby pragnące powtórzyć to doświadczenie powinnyprzejrzeć opublikowane raporty podane w rozdziale informacyjnym.Jest to dziedzina nauki dojrzała dobadań i odkrywczych poszukiwań, więc bardzo zdecydowanie zachęcam eksperymentatorów doszczegółowego przyjrzenia się temu efektowi.J) Elektrostatyczne skutki działania akumulatora.Należy zdobyć lub zbudować samemu prosty,aluminiowy lub pozłacany, listkowy elektroskop.Jeżeli czytelnik nie wie, co to jest, to odpowiedniąwiedzę na ten temat można znalez
ć w każdej bibliotece, encyklopedii, książkach do fizyki.Elektroskopnależy wyskalować w zakresie od 0  90 stopni skali, aby stopień jego wychylenia mógł być właściwiezmierzony.Przy pocieraniu włosów plastikową pałką lub grzebieniem gromadzi się pewienelektrostatyczny ładunek, który może być następnie przekazany na elektroskop.Przy pomocy stoperalub zegarka z sekundnikiem, należy wyznaczyć jak długo elektroskop rozładowuje w powietrze swójładunek, przez obserwację zmniejszającego się kąta wychylenia.Można na przykład określić ile czasupotrzeba na rozładowanie się elektroskopu z wychylenia 50 stopni do 30.W takim razie elektroskoppowinienzostać naładowany do wartości większej niż 50 stopni.Następnie należy odczekać aż osiągnie 50stopni i od tej chwili odliczać ilość sekund aż do chwili osiągnięcia kąta 30 stopni.Czas, który upłynąłzwany jest elektroskopową prędkością rozładowania.Podczas słonecznych dni prędkośćrozładowania będzie wolna, podczas gdy w deszczowe może być tak szybka, że nie będzie można jejnawet zmierzyć.Jeżeli pomiarów prędkości rozładowania dokonujemy wewnątrz akumulatora orgonu,to okazuje się, że jest ona znacznie wolniejsza, niż w otaczającym go powietrzu.Różnica międzyprędkością rozładowania elektroskopu w akumulatorze orgonu, a prędkością rozładowania w otwartympowietrzu nazywamy elektroskopowym wskaz
nikiem rozładowania.Zróżnicowanie będzie większe wczasie dni słonecznych i minimalne lub nawet zerowe w czasie dni deszczowych.W sporadycznychprzypadkach elektroskop, który jest słabo naładowany lub nawet rozładowany całkowicie  nasiąknie"wewnątrz akumulatora  spontanicznie ładując się do wyższego poziomu.Wszystkie te efekty znikająw dni deszczowe i pochmurne.Więcej szczegółów na ten temat znajdzie czytelnik w bibliografii.K) Ograniczenie parowania wewnątrz akumulatora.Doświadczenie to wymaga użycia wagi odokładności do l grama oraz akumulatora orgonu i kontrolnego pojemnika o izolowanych termicznieścianach o podobnych rozmiarach jak akumulator.Do wnętrza pojemnika kontrolnego nie należystosować materiałów pochłaniających wilgoć; powinno się wykorzystać materiały niemetalowe iwodoszczelne jak plastik, emalia czy lakier.Umyć, wysuszyć i zważyć dokładnie dwa szklane półmiskio identycznych rozmiarach (około 10cm średnicy i 2, 5 cm wysokości).Następnie do każdegonaczynia nalać identyczną ilość wody mniej więcej do połowy i ponownie zważyć wyliczając dokładnieilość nalanej wody.Umieścić jedno naczynie wewnątrz akumulatora orgonu podkładając pod niegodrewnianą cienką deskę tak, aby dno naczynia nie dotykało bezpośrednio metalowego wnętrzaakumulatora.Pokrywa akumulatora powinna być zamknięta tak, aby przez pozostawioną szczelinępowietrze mogło się wymieniać.Aczkolwiek akumulator orgonu nie powinien być umieszczony wmiejscu nasłonecznionym czy przewiewnym.Umieścić drugie naczynie w kontrolnym pojemniku,również na drewnianej podkładce, na identycznych zasadach, pozostawiając szczelinę w pokrywce.Naczynie drugie nie powinno stać bliżej niż jeden metr od akumulatora orgonu i powinno mieć warunkiotoczenia (temperatura, przewiew) zbliżone do warunków panujących wokół akumulatora.Możnarównież owinąć akumulator i pojemnik kontrolny czarnym plastikiem w celu zapewnienia jednakowychwarunków oświetlenia.Krzywa parowania wody EV0-EV: pokazuje ilość wody wyparowanej każdego dniaz 1/3 metra sześciennego 10-cio warstwowego akumulatora organu, dodatkowegodrugiego jednowarstwowego akumulatora orgonu minus ilość wody wyparowana wprzestrzeni pojemnika kontrolnego (porównawczego).W czasie, gdy akumulatorzwiększa poziom ładunku organowego w dni pogodne tlumi wtedy (hamuje)parowanie wody z półmiska.W pojemniku kontrolnym proces wyparowania wodyprzebiega dość szybko, ubytki wody są nawet do kilku gramów dziennie wporównaniu z akumulatorem orgonu.W dni wilgotne lub w czasie deszczów i burzefekt lądowania w akumulatorze zanika na powierzchni Ziemi i zostaje przeniesionydo góry do chmur burzowych.Dysproporcje w regularności krzywej (zależnej odpogody) pokazanej j/w mogą również wystąpić w związku z pojawieniem siępromieniowania radioaktywnego w obrębie laboratorium lub miejsca doświadczeniaco może spowodować, że akumulator orgonu na jakiś czas pozostanie  martwy".(Opis i dane zaczerpnięte z pracy autora DeMeo, J.:  Parowanie Wody wAkumulatorze Orgonu", biuletyn J.Orgonomy, 14:171-175, 1980)Odczekać dokładnie 24 godziny i wyjąć ostrożnie naczynia, uważając, aby nic się nie wylało.Dokładnie zważyć obydwa naczynia i obliczyć ubytek wody.Należy wykonywać te pomiary razdziennie, najlepiej wieczorem tak, aby można było dokładnie określić ilość wody, która wyparowała wpojemniku kontrolnym i akumulatorze.Powinno wyjść na jaw, że parowanie w pojemniku kontrolnymjest szybsze w dni słoneczne, podczas gdy w tym czasie w akumulatorze jest hamowane.W czasiedni deszczowych, gdy akumulator prawie nie uzyskuje ładunku parowanie z obu naczyń jestjednakowe.Należy odjąć ilość wody, która wyparowała w akumulatorze i pojemniku kontrolnym.Tailość zwana EVo  EV będzie ujawniała ilościową jakość energii orgonowego ładunku w atmosferze iakumulatorze.Wartość parowania w różnych dniach jest znacznie mniej interesująca niż dynamicznysposób, w jaki różnica parowania zwiększa się i zmniejsza zgodnie z naładowaniem powierzchni Ziemienergią, orgonu.14.Pytania i odpowiedzi Jeżeli energia organu istnieje, to dlaczego nie słyszymy o niej od naukowców pracujących nauniwersytetach?Naukowcy pracujący na uniwersytetach i w badawczych instytutach są zaangażowani wweryfikację odkryć takich jak biony, akumulator orgonowy, cloudbuster czy bioelektryczne aspektyżycia, które rozpoczął Reich.Na przykład Dr James DeMeo, autor niniejszego podręcznika, badałwpływy odkryć Reicha na pogodę, gdy był studentem ostatniego roku i instruktorem na Uniwersyteciew Kansas.Kontynuował te badania jako członek zespołu na Uniwersytecie Stanowym Illinois i naUniwersytecie Miami.Munschenich oraz Gebauer z Uniwersytetu w Marburgu (Niemcy) ostatniowykonali serię badań na temat biofizycznych i fizjologicznych skutków oddziaływania akumulatora naczłowieka.Także byli inni uczeni interesujący się pracami Reicha w Harward Uni-yersity, TempieUniversity.Również wielu innych badaczy często potwierdzało odkrycia Reicha.Kursy i warsztatypoświęcone jego pracy i odkryciom są obecnie prowadzone na kilku colleg'ach i uniwersytetach wUSA [ Pobierz całość w formacie PDF ]