Kraszewski Józef Ignacy Pałac i folwark; Orbeka

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie jest to fraszka dostać się pod strzałytych oczów, wolałbym pod fortecą stać, miałbym się czym bronić, miny,kontrminy, a tu. A tu przerwał Hornim wesoło no myślę, że panowie przyjdziecietakże zbrojni i nic się wam nie stanie.Obiad jest o drugiej.Podał ręce Orbece. Czy i pan się lękasz? zapytał. Ja jestem już trochę stary rzekł nieśmiało Walenty i wiek mnie sambroni, byłem w niejednym ogniu, a choćbym był i ranny, � la guerre comme � laguerre.Wymówił to sam sobie dodając odwagi, której w istocie nie miał wcale, biedny,bo drżał w duchu, choć się z tą obawą pokazać nie śmiał.Po wyjściu Hornima chwilę milczenie panowało w loży, Walenty miał oczy wdół spuszczone, Sławski był zniecierpliwiony i pochmurny.- Ta kobieta nie ma wstydu prawdziwie - zawołał po chwili - wyzywa cię, towidoczna, dlatego że już wie o tym, iż masz ogromny spadek do stracenia, amoże czuje cię już słabym.Nie wiem, w jaki sposób spotkaliście się na wsi, alenie wątpię, że ta myśl od pierwszej chwili opanować ją musiała.- Wyjdzmy z teatru - rzekł Orbeka - przejdziemy się po Saskim Ogrodzie,pomówiemy obszerniej; jestem zburzony cały.Oczy pięknej Miry padły na wychodzącego już Orbekę, któremu skłoniła sięjeszcze wachlarzem, główką i uśmiechnęła figlarnie, jakby po cichu szepcząc: -Do zobaczenia.Walenty otarł kroplisty pot z czoła, drżał cały, schwycił rękę przyjaciela iszybko wyszli.jakby uciekając oba.Noc była prześliczna, niebo przebiegały białe chmurki wełniste, z międzyktórych księżyc jasny niekiedy przeglądał; wśród starych drzew pełno byłoprzechadzających się osób i wielce ożywionego towarzystwa, chociaż znajróżniejszych złożonego żywiołów.Orbeka długo mówić nie mógł; Sławski zimniejszy widząc go pomieszanym,przelękłym i zle rokując z tego, pierwszy rozpoczął. Jest to rzekł na pozór rzecz małej wagi.pójść na obiad do zalotnicy ale gdybym się nie czuł zbrojnym, chłodnym, a wiedział się słabym, wiesz,co bym uczynił? Oto wymówiłbym się chorobą, a kazałbym konie zaprząc iuciekłbym z miasta. Myślę właśnie odpowiedział Orbeka czy mi tego uczynić nie trzeba. Byłoby to najrozumniejszym mówił dalej Sławski. W młodościrozumiem uleganie tej sile fascynacyjnej kobiety, wymawia je gorączkawiekowi właściwa, ale człowiek dojrzały, dla którego ona nowością nie jest, odchoroby niebezpiecznej bronić się powinien rozumem.- Tak jest - cicho wybąknął Orbeka głosem stłumionym - wiem doskonalewszystko, co powiedzieć możesz, bo sam to sobie mówię i powtarzam, ale.- O! jest więc ale.- spytał Sławski.- Jest ale - westchnął Walenty - jest ale - niestety! Wiesz ty, co to jest żyć bezprzywiązania gwałtowniejszego do nikogo, zdradzonemu, zestarzałemu wsamotności? mówić sobie nieustannie: życie się kończy, jam tyle pragnął, a nicnie otrzymał? Człowiek dochodzi do tak rozpaczliwego spragnienia, że gdyby wnapoju podanym czuł truciznę - woli ją wypić, niż usychać z żądzynienasyconej.- Mój kochany - odpowiedział Sławski - pojmuję ja ten stan, bom przez ogniejego przechodził. I ja marzyłem o kobietach i kobiecie, i dla mnie śmiały sięnadzieje, a ubóstwo i stosunki spychały mnie nieustannie w objęcia takich istot,które we mnie obrzydzenie wzbudzały.Nareszcie zwęglony gorączką potrafiłempowiedzieć sobie, że moje życie obejdzie się bez kosztownej ambrozji, żemwydziedziczony i z losem moim pogodzić się powinienem.Po męsku, surowotrzeba się z sobą obchodzić. I to wiem rzekł Orbeka ale kto nie ma siły męskiej i energii? Kochany przyjacielu! zawołał Sławski ten.daruj mi ten w kałużytonie. Fatalność! Nie ma fatalizmów, jest wola! ale potrzeba mieć odwagę ją uzyskać. Wówczas na co się zdało życie? spytał Orbeka. Posłuchaj mnie, zrozumiesz zawołał rozgrzewając się Sławski. Będęmówił długo i z pewnością nudnie, ale noc jest tak piękna, a tyś w takim duchausposobieniu, że możesz posłuchać.Dla mnie to gratka miła wywnętrzyć się zmyśli, którymi rzadko z kim w życiu się dzielę.Nie sądz, ażebym nie rozumiał tego niebiańskiego szczęścia, jakie miłość daćmoże; ale taka miłość, to wielki los wygrany na loterii życia.Na sto tysięcyludzi jeden może go chwyta.Ta miłość idealna iluż potrzebuje warunków, aby była jasną gwiazdą żywota,sympatyj, temperamentów, namiętności, harmonii charakterów, szczerości serc,miłości z ciała i miłości z ducha, szacunku, wiary? Niech jeden ton fałszywyznajdzie się w tej gamie, cały śpiew dysharmonią się rozprzęgnie.Taka miłośćtrwała, to rara avis in terris.liczą w historii za osobliwość te stadła serdeczne [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy