Martinez T.E. Lot królowej

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Camargo nie odpowiedział.Irytowała go ta gadatliwość.Nie chciał zadawać się z ludzmi z niż-szych klas, nie chciał tych oznak poufałości.Czy ona coś widziała? Może słyszała?- Gdzie jest kierowca? - zapytał.- Auto miało być już gotowe i czekać na mnie.- Zawiózł panią na dworzec - powiedziała kobieta.- Może znowu się zgubił.- Proszę mi podać kawę.Bez miodu, bez bułek.Rano piję tylko kawę.A zatem pojechała autobusem.Dlaczego tak się zachowuje? Może dlatego, że wysadził ją naśrodku ulicy tego wieczoru, kiedy jedli razem kolację.Cholera, mściwa jest.A jednak ciągle o niejmyślał.Wibrowała w jego głowie i nie chciała zniknąć.Kiedy wrócą do Buenos Aires, wyrzuci kie-rowcę.A co z Reiną? Kilka pszczół przyleciało do naczynia z miodem zostawionego przez służącąna ławce na korytarzu.Może nie wróciła do redakcji.Może pojechała gdzieś indziej.Ale któregośdnia musi się zatrzymać.Któregoś dnia dotrze do jakiegoś miejsca i zatrzyma się, żeby przemyśleć,co robić.I kiedy tam dotrze, ja już będę na nią czekał.Może się czuć tak wolna, jak zechce.Możecały czas czuć się wolna, bo gdziekolwiek pójdzie, zawsze będzie należeć do mnie.7Godzinę temu przenieśli biedną Angele na intensywną terapię, powiedziała ci przez telefon Brenda,po hiszpańsku, choć ten język zaczął już u niej ulegać atrofii.Nie potrafią opanować infekcji drógoddechowych.Zdaniem doktora Clarke'a jej białe krwinki przestały działać.Zrobili jej tyle transfu-zji, że nie ma już jednej zdrowej żyły.Wczoraj musieli kłuć ją w wierzchnią część dłoni.Ból niedaje jej spokoju.Gdybyś ją usłyszał, serce by ci pękło.A pierś? Biedne dziecko, pierś ma tak wątłą,że strach.Powinni znowu zacząć chemioterapię, ale najpierw muszą powstrzymać infekcję.Maszpojęcie? Jak można tak cierpieć, kiedy się ma tylko piętnaście lat? Ja już nie mogę, Camargo.Niemogę na to patrzeć.Jak podchodzę do jej łóżka, pyta, kiedy przyjedzie tata.Ledwie wydobywa zsiebie głos.Nie widziała cię już od trzech miesięcy.Pojechałeś do Toronto, do Las Vegas, ale niemiałeś czasu wpaść choćby na dzień do Chicago.Przecież to twoja córka.Boję się, Camargo, bojęsię być sama, boję się tego, co może się stać.Ten doktor Ciarkę to kto, pytasz.Hematolog, który się nią zajmuje od początku, dziwi się Bren-da.Jak możesz go nie pamiętać.Ale tak właśnie jest, nie pamiętasz.Już od dawna myślisz o Angeli,jakby nie miała z tobą nic wspólnego.Wymawiasz jej imię i nie czujesz nic.Zdjęcia z koncertów,wycieczki rowerowe, nic z waszej przeszłości nie jest w stanie cię wzruszyć.Odwiedziłeś ją w tymroku kilka razy i nie starczyło ci nawet odwagi, żeby ją przytulić.Stała się zbyt krucha.Przestała dociebie należeć, bo teraz należy do choroby, do nieszczęścia, do smutku, od którego wolisz być dale-ko.Starasz się coś jeszcze powiedzieć do telefonu, ale ci nie wychodzi.A jak Diana? - pytasz.Rzadko rozmawiasz ze swoją byłą żoną o drugiej z blizniaczek.Ona też stała ci się obca.Ani na se-kundę nie odchodziła od łóżka Angeli, odpowiada Brenda.Dopiero teraz, bo nie pozwalają jej zo-stać na intensywnej terapii.Jest tutaj, ze mną.Chcesz z nią porozmawiać? Nie, odpowiadasz, prze-straszony.Teraz nie mogę.Mam dwóch redaktorów w poczekalni.Sytuacja w kraju jest poważna,sama wiesz.Czekamy, bo w każdej chwili minister gospodarki może złożyć dymisję.Ucałuj Dianęode mnie.Powiedz jej, że tęsknię.Jeśli dałbym radę jutro przylecieć, dam ci znać, Brenda.Muszękończyć.Jutro? - pyta ona.Uszom nie wierzę.Będziesz czekał do jutra? �ngela ma czterdzieści je-den stopni gorączki i nie potrafią jej obniżyć.Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, ale jutro możestracić przytomność i tak jej się pogorszy, że nie pozwolą nam się z nią widzieć.To musi być dziś,Camargo.Jesteś jej ojcem.Irytuje cię, że Brenda powołuje się na odpowiedzialność, której nigdynie zaniedbałeś.Wydajesz fortunę na szpitale i nieprzydatnych lekarzy, którzy nawet nie potrafiązbić czterdziestojednostopniowej gorączki, a ona ci tu opowiada o ojcowskich obowiązkach.Cze-goś takiego nie można tolerować.Nie naciskaj na mnie, Brenda, mówisz.Ciągle próbujesz sterowaćżyciem innych.Zobaczę, co się da zrobić w sprawie podróży.Uspokajasz ją obietnicami, żeby dała ci spokój.Próbowała tobą manipulować i kolejny raz udałoci się wymknąć.Nie masz najmniejszego zamiaru wyjeżdżać z Buenos Aires.Właśnie teraz, kiedykobieta z naprzeciwka zdradziła cię i wystawiła na śmieszność te wszystkie miesiące uwagi, jakiejej poświęciłeś.Po tym, jak spojrzeniem stworzyłeś jej ciało, masz pozwolić, żeby twoje dzieło roz-padło się w rękach innych? Jesteś wściekły, rozpaczliwie pragniesz ją ukarać i z taką raną nie jesteśw stanie nigdzie wyjeżdżać.Jeszcze będzie czas na zajmowanie się �ngela.Teraz kobieta z naprze-ciwka jest najważniejsza.Nazajutrz po wypiciu dawki fenobarbitalu spała do południa.Przełożyłeś wszystkie spotkania wredakcji, czekając na moment, kiedy wstanie i zacznie się snuć bez energii po domu, rozczochrana irozbita.Telefonowała dwa czy trzy razy, może do lekarza albo do matki, pewnie też do pracy, żebypowiedzieć, że ma zawroty głowy, nudności i że przyjdzie, jak poczuje się lepiej.Kiedy ją obser-wowałeś, odsuwając się od okna, żeby się nie zdradzić, kazałeś jednemu z redaktorów z działu kul-tury, żeby sprawdził z absolutną dyskrecją - absolutną, podkreśliłeś, dając mu do zrozumienia, żefałszywy ruch może kosztować go pracę - czy jakieś wydawnictwo w Buenos Aires nie zamierzaopublikować eseju o Jezusie, o pierwszych latach chrześcijaństwa czy na jakiś inny zbliżony temat.To może być zbiór różnych autorów, powiedziałeś mu, w takim wypadku proszę zanotować kto to.Proszę też sprawdzić wydawnictwa trzeciorzędne, nielegalne, takie, co dopiero powstają.Proszę ni-czego nie przepuścić.I raport ma trafić do mnie, bez żadnych pośredników, jak najszybciej.Znisz-czysz każdego, kto odważy się wydać to gówno napisane po kryjomu przez tę dziwkę.Kobieta jest młoda i ma świetną kondycję [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Tematy