[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Tak zakończył się ten dzień, jeśli nie liczyć telefonu odsier\
anta, który około północy zawiadomił nas, \
e w oknach zapala się i gaśnieświatło, ale nikt nie wszedł, ani nie wyszedł z domu.Mogliśmy jedynie cierpliwieoczekiwać ranka.Sherlock był zbyt poirytowany by rozmawiać, a zbyt niespokojny by spać.Zostawiłem go siedzącego ze zmarszczonymi brwiami w kłębach fajkowego dymu,wybijającego jakiś rytm na oparciu fotela i analizującego całą tę zagadkę.Parokrotnie w nocy słyszałem jego kroki, a w końcu rankiem wpadł do mojegopokoju.Był w szlafroku, ale wyraz jego twarzy dobitnie świadczył o nieprzespanejnocy.- Pogrzeb jest o ósmej, tak? - spytał niespokojnie.- Teraz jest dwadzieściapo siódmej.Dobry Bo\
e, co za dureń ze mnie!Pośpiesz się, mój drogi, bo tonaprawdę kwestia \
ycia iśmierci.Nigdy sobie niewybaczę, jeśli się spóz
nimy.Nie minęło dziesięć minut, gdy pędziliśmy wzdłu\
Baker Street, ale i tak na Brixton Road byliśmy dopiero o ósmej.Na całe szczęście nietylko my się spóz
niliśmy.Dopiero dziesięć minut póz
niej w drzwiach znanego namju\
domu pojawiło się trzech mę\
czyzn wynoszących trumnę do stojącego przed nimkarawanu.Holmes podbiegł do nich zagradzając drogę i krzycząc!- Z powrotem! Natychmiastwnieście ją z powrotem!- Co pan, do diabła, wyprawia? I gdzie ma pan nakaz? - krzyknął rozwścieczonyPeters, niosący trumnę wraz z pracownikami zakładu pogrzebowego.- Nakaz jest w drodze, a trumna zostanie wewnątrz tego domu do chwili jegonadejścia! Jego autorytet przekonał obu pracowników tym bardziej \
e Peterszniknął nagle wewnątrz domu.Bez sprzeciwu posłuchali Holmesa.- Szybciej, Watsonie, oto śrubokręt! - wykrzyknął ledwie zło\
ono trumnę na stole.Oto drugi! Masz suwerena, mój dobry człowieku, jeśli zdejmiemy wieko w minutę.Doskonale! Jeszcze jedna śruba.ostatnia.teraz razem! Idzie! Nareszcie!Wspólnym wysiłkiem zdjęliśmywieko.Z wnętrza doleciał nassilny zapach chloroformu.Wtrumnie le\
ało ciało z głowąspowitą w watę przesiąkniętąnarkotykiem.Mój przyjacielzerwał ją pośpiesznie,odsłaniając przystojną twarz kobiety w średnim wieku, bladą i nieruchomą.Błyskawicznie złapał ją wpół i posadził.- Do roboty, Watsonie! Obyśmysię tylko nie spóz
nili -zakomenderował.Przez prawie pół godzinywszystko wskazywało na to ostatnie.Lady Frances zdawała się być martwa odtrujących oparów chloroformu, jak i od przyduszenia przed zaaplikowaniem owejmikstury.Jednak\
e w końcu, po sztucznym oddychaniu, wstrzyknięciu eteru iwszystkich innych zabiegach jakie tylko mogła zaproponować medycyna lekkiedrgnienie powiek i słaba mgiełka na podsuniętym lusterku wskazały na powolnypowrót do świata \
ywych.Przed dom zajechał w tym czasie powóz i Sherlock powyjrzeniu przez okno oznajmił:- Oto i Lestrade z nakazem.Jest z nim te\
ktoś, kto o wielelepiej zaopiekuje się teraz tądamą ni\
my obaj.Dzień dobry,panie Green.Myślę, \
e imprędzej przeniesiemy ladyFrances w inne otoczenie, tym będzie dla niej lepiej.A pogrzeb tej biedaczki, któranadal spoczywa w trumnie, mo\
e się w końcu odbyć bez dalszych problemów.- Jeśli chcesz tę historię włączyć do swych kronik, mój drogi - wrócił do tematuHolmes, gdy siedzieliśmy wieczorem przy kominku - to jedynie jako przykładchwilowego zaćmienia umysłu, który mo\
e przytrafić się ka\
demu.Nie ka\
dynatomiast potrafi je sobie uświadomić i naprawić na czas.Tym razem udało mi sięzarówno jedno, jak i drugie.Przez całą noc próbowałem przypomnieć sobie, co te\
umknęło mojej uwadze: zdanie, powiedziane przypadkiem, jakaś przeoczonaposzlaka.? Wiedziałem, \
e coś takiego było, tylko nie mogłem skojarzyć co.Inagle, gdy ju\
świtało, przypomniałem sobie wypowiedz
sprzedawczyni, którązrelacjonował nam Philip Green.Przepraszała ona wspólniczkę Petersa, \
e trumnyjeszcze nie ma, gdy\
jest robiona na zamówienie.Dlaczego? Wówczasuświadomiłem sobie, jak głęboka była i jak w niej wyglądała staruszka.Po co takwielka trumna dla kogoś tak drobnego? Odpowiedz
nasuwała się sama.Zrobionoją jedynie po to, by zmieścić tam jeszcze jedno ciało, które będzie mogło byćpochowane bez aktu zgonu i o którym nikt po prostu nie będzie wiedział.Wszystko to miałem przed oczyma wcześniej, ale nie zwróciłem na ten szczegół\
adnej uwagi.Gdybyśmy nie zdą\
yli na czas, punktualnie o godzinie ósmej ladyFrances zostałaby pochowana w cudzej trumnie.Szansa, \
e jeszcze \
yje, byładoprawdy minimalna [ Pobierz całość w formacie PDF ]