[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.24:4,5).Posłużą się oni znakami i cudami, żeby — o ile możliwe —wprowadzić w błąd wybranych, tj.wyznawców Jezusa (Mat.24:21-23).Je-zus przestrzega uczniów przed łatwowiernością w tym względzie.Powtórne przyjście Syna Człowieczego — Jezusa Mesjasza — będzienosić pewne wyraźne znamiona.Będzie od początku jawne i powszech-nie znane, a nie ukryte (o którym miałaby wiedzieć tylko garstka wtajem-niczonych).Stąd przestroga Jezusa, żeby nie być łatwowiernym i naiwnym.Przyjdzie ono nagle, jak błyskawica rozjaśniająca w jednym momencie całeniebo.Paruzja będzie łatwo przez wszystkich rozpoznana, i zbyteczne jestwkuwanie wielu różnych doktryn na ten temat.Ważne jest abyśmy wie-dzieli, co o tym dniu mówi Pismo Święte.Słowa: ukaże się znak SynaCzłowieczego, należy rozumieć dosłownie, że ukaże się On sam, tj.uwiel-biony Jezus, tak jak literalnie wypełniły się na Nim proroctwa Jonasza.(Mat.12:38-42).Syn Człowieczy objawi się jako Sędzia wszystkich ludzibez wyjątku, również tych, którzy są Jego uczniami i wyznawcami (Dan.7:13).Albowiem Syn człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołamiswymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego (Mat.16:27).Wzmianka o aniołach zwołujących na sąd Boży wszystkich ludzi przy po-mocy trąby, tak jak zwoływali lewici Izraelitów na święta religijne (3Mojż.10:1-10), służy do podkreślenia uroczystości tej chwili oraz mocy imajestatu Syna Człowieczego.Jego przyjście jest tak pewne, jak pewne jest to, że zdrowe drzewowypuści pączki i liście na wiosnę.Gdy wszystkie znaki, o jakich mówiłJezus, spełnią się, nastąpi paruzja.A zatem, o czas jej wypełnienia nie trze-ba się martwić i niepokoić.Mamy Go oczekiwać z takim spokojem, jakogrodnicy i rolnicy oczekują nowej wegetacji roślin i drzew (Mat.24: 32-34).Zapowiedź Jezusa jest bardziej niezmienna, niż całe stworzenie, tj.nie-bo i ziemia, w potocznym ludzkim ujęciu.Niebo i ziemia przeminą, alesłowa Moje nie przeminą (Mat.24:35).Nie należy zapominać, że głównym źródłem i centrum nauki apostołaPawła w ogóle (w tym nauki eschatologicznej), jest sam Jezus Chrystus,222który mu się ukazał w drodze do Damaszku, aby go oświecić i przygoto-wać do apostolatu wśród pogan.Na to nadprzyrodzone źródło powołuje sięzresztą sam Apostoł Paweł: Albowiem ja przyjąłem od Pana to, co wamprzekazałem.(1 Kor.11:23; Gal.1;15).Nauka Boża przyjęta z tak wiarygodnego źródła, pokrywa się oczywi-ście z tym, co o rzeczach ostatecznych słyszeli z ust Chrystusa i apostołów:Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł zagrzechy nasze według Pism.I że został pogrzebany, i że dnia trzeciego zo-stał z martwych wzbudzony według Pism, I że ukazał się Kefasowi, potemdwunastu; Potem ukazał się więcej niż pięciuset braciom naraz, z którychwiększość dotychczas żyje, niektórzy zaś zasnęli; Potem ukazał się Jakubo-wi, następnie wszystkim apostołom; A w końcu po wszystkich, ukazał się imnie jako poronionemu płodowi (1` Kor.15:3-8).Paweł z całą mocą podkreśla pełną zgodność swego nauczania z na-uką głoszoną przez pozostałych apostołów (Gal.2:1-10).Widać to szcze-gólnie w mowie Piotra, wygłoszonej w domu Korneliusza: Przykazał namteż, abyśmy ludowi głosili i składali świadectwo, że On jest ustanowionymprzez Boga sędzią żywych i umarłych.O Nim to świadczą wszyscy prorocy,iż każdy, kto w Niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imięJego (Dz.Ap.10:42,43).To samo stanowisko widzimy w mowie Pawła wAreopagu: Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednakwzywa wszędzie, wszystkich ludzi, aby się upamiętali, gdyż wyznaczyłdzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie, przez męża, któregoustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie Go z martwych(Dz.Ap.17:30,31).Nie ulega wątpliwości, że Paweł jako ortodoksyjny Żyd oczekiwał" dnia Pańskiego" jeszcze przed swoim nawróceniem.Znał przecież dobrzeStary Testament i zapowiedzi Bożego Sądu i czasów ostatecznych z ksiągprorockich, zwłaszcza druga część Izajasza i innych Psalmach (Ps.16:8-11;73:23-28), a przede wszystkim z Księgi Daniela 12:1-4, gdzie jest wyraźniemowa o zmartwychwstaniu, nagrodzie i karze wiecznej.Te słowa nie mo-gły ujść jego uwadze:W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędowni-kiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdynie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu.W owym to czasie, wy-bawiany będzie twój lud, każdy kto jest wpisany do księgi żywota.A wielu ztych, którzy są w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego, adrudzy na hańbę i wieczne potępienie.Lecz roztropni jaśnieć będą jak ja-sność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwo-223ści, jak gwiazdy na wieki wieczne.Ale, ty Danielu, zamknij te słowa i za-pieczętuj księgę, aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzro-śnie poznanie.Najbardziej charakterystyczne wyrażenia Pawła o rzeczach ostatecz-nych, takie jak : "dzień pański", "ostatnie dni", "czas ostateczny", mają więc swe źródło już w Starym Testamencie:•(.) I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana, bę-dzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pa-górki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody (Izaj.2:2).•Nie uśmierzy się żar gniewu Pana, aż spełni i urzeczywistni zamysłyJego serca; w dniach ostatecznych dokładnie to zrozumiecie (Jer.23:20) [ Pobierz całość w formacie PDF ]